Διατάραξη κοινωνικής ειρήνης

γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

Η κατηγορία, για την οποία κρατούμαι στις φυλακές Κορυδαλλού εδώ και περίπου 45 ημέρες, είναι η «διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης». Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι αρκετά αστείο. Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου τα πάντα καταρρέουν, να είμαι μάλλον ο μοναδικός κρατούμενος για διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης.
Στην χώρα, της οποίας το όνομα έχει γίνει συνώνυμο της αφερεγγυότητας. Στην χώρα, στην οποία η διαπλοκή κάθε μορφής εξουσίας εξασφαλίζει την αδιάκοπη απομύζηση του ελληνικού λαού από μία διεφθαρμένη ελίτ. Στην χώρα, όπου η παραγωγή και η προσπάθεια θεωρείται βλακεία και «μαγκιά» είναι το να «τρυπώσεις» στο δημόσιο.
Στην Ελλάδα του 2010, όπου η συναυτουργία πολιτικών μηχανισμών, εκπαιδευτικού κατεστημένου και ασπόνδυλης αστυνομίας, εξασφαλίζει την ατιμώρητη δράση της άκρας αριστεράς, εγώ είμαι αυτός που διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη. Μάλλον θα πρέπει να το πάρω ως κομπλιμέντο. Γιατί αν αυτή είναι η «κοινωνική τους ειρήνη», να την χαίρονται...
Προσωπικά, πάντα είχα στο μυαλό μου μία άλλη κατάσταση ως κοινωνική ειρήνη. Κάτι που θα εξασφάλιζε την κίνηση των ιδεών. Κάτι που θα επέτρεπε σε όλες τις απόψεις ν' ακουστούν. Που δεν θα επέτρεπε σε κάποιες καλά οργανωμένες και χρηματοδοτούμενες μειοψηφίες να επιβάλλουν την θέλησή τους στον ελληνικό λαό.
Σίγουρα όχι τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να «περάσει» το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Αυτό δεν είναι κοινωνική ειρήνη αλλά κοινωνική λοβοτομή. Σίγουρα δεν είναι κοινωνική ειρήνη η καταλήστευση των χαμηλομίσθων, προκειμένου να διατηρηθούν τα κεκτημένα και τα προνόμια των πολύ λίγων. Σίγουρα, δεν είναι κοινωνική ειρήνη η δημιουργία της κοινωνίας του ενός τρίτου.
Όπως δεν είναι κοινωνική ειρήνη και η χρήση διαφόρων μέσων προκειμένου να μετατραπεί η ελληνική κοινωνία σε ένα κακέκτυπο της «παγκοσμιοποιημένης» κοινωνίας καταναλωτών που ονειρεύονται κάποιοι. Ποια είναι αυτά τα μέσα; Τα άκουσα, παρακολουθώντας μία εκπομπή στον σταθμό ALTER από μία κυρία, δικαστικό μάλλον στο επάγγελμα. Και εξεπλάγην τόσο πολύ, που αναγκάστηκα να τα σημειώσω.
Διαβάστε τι είπε αυτή η κυρία: «Χρειάζεται εκτός από την πλύση εγκεφάλου στα σχολεία και έντονη καταστολή». Πραγματικά, τα χρειάστηκα όταν την άκουσα, αυτήν την «καθωσπρέπει» κυρία να μιλά με αυτόν τον τρόπο. Τα έχασα, αναρωτιόμουν μήπως άκουσα ή κατάλαβα λάθος. Μετά συνειδητοποίησα όμως κάτι: ότι κάθε εξουσιαστική ομάδα φυτεύει τους ίδιους τους σπόρους της αμφισβήτησής της. Και ότι η ίδια η υπερβολική αλαζονεία της, αναδεικνύεται σε κύρια αδυναμία της.
Για όλα αυτά τα παραπάνω πιστεύω ακράδαντα ότι είμαι αθώος. Και κατηγορώ ως ενόχους όλους αυτούς που διαχειρίζονται - από τότε τουλάχιστον που γεννήθηκα εγώ - τις τύχες της Ελλάδος. Αυτοί έχουν διαταράξει την κοινωνική ειρήνη. Με την ανάρμοστη συμπεριφορά τους. Με τις απάτες τους. Με την κομματικοποίηση του κράτους. Με τις προκλητικές συμπεριφορές τους.
Αυτοί - επαναλαμβάνω - έχουν διαταράξει την κοινωνική ειρήνη. Αυτοί μετέτρεψαν το ελληνικό κράτος σε εχθρό του Έλληνα πολίτη. Αυτοί μετέτρεψαν σε ζούγκλα την ελληνική κοινωνία, από κάθε άποψη.
Είτε λόγω των οικονομικών συνθηκών είτε λόγω των οικονομικών συνθηκών είτε λόγω του ότι άνοιξαν διάπλατα τις πύλες της πατρίδος μας σε εκατομμύρια αλλοδαπούς, δίχως καμμία μέριμνα, δίχως κανέναν έλεγχο.
Από όποια πλευρά και να το πάρουμε, οι υπεύθυνοι για την διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης φορούν κοστούμια και γραβάτες και απολαμβάνουν τα οφέλη τους σε σκάφη ή βίλλες. Αυτούς έπρεπε να κυνηγά η ελληνική δικαιοσύνη και όχι 13χρονους «κακούργους». Δυστυχώς όμως, αυτό δεν γίνεται. Οι κυβερνήσεις από την μία, οξύνουν τα προβλήματα και από την άλλη εντείνουν τις προσπάθειες καταστολής των αντιδράσεων, όχι μόνο μέσω φυσικής βίας, αλλά κυρίως μέσα από μία προσπάθεια λοβοτομής της κοινωνίας (κυρίως με την τηλεόραση) και διοχέτευσης της ενέργειας των νέων στον μεταξύ τους αδηφάγο αγώνα της επιβίωσης.
Απέναντι σ' αυτό, θα πρέπει να σταθούμε και ν' αμφισβητήσουμε το δικαίωμα των «παγκοσμιοποιημένων ελίτ», είτε αυτοί παρουσιάζονται με μανδύα πολιτικών είτε πνευματικών ανθρώπων, να καθορίζουν το μέλλον μας.

Πηγή: elkosmos


Μοιραστείτε