Αυτό που δεν λένε μέχρι τώρα είναι ότι όταν ο Τρισέ δήλωσε πως «η ΕΚΤ θα εξακολουθήσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα, ως εγγύηση για τη χορήγηση δανείων στις τράπεζες» στήριξε τις ελληνικές τράπεζες και όχι το ελληνικό δημόσιο.
Βεβαίως εφόσον ενισχυθεί έτσι η ρευστότητα των τραπεζών θα τονωθεί και η αγορά και κατά συνέπεια και η ελληνική οικονομία.
Με το Ελληνικό Δημόσιο όμως, το Κράτος τι γίνεται;
Στο θέμα αυτό ο κ. Παπανδρέου αφέθηκε μόνος του ενώπιον μιας γερμανοκρατούμενης Συνόδου Κορυφής όπου «δεν υπήρχε ψυχή» να αντιδράσει. Και του επέβαλαν το ΔΝΤ.
Ήδη η τοποθέτηση του ΔΝΤ από την ίδια την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ ως τοποτηρητή ενός κράτους – μέλους της προκαλεί κύμα αντιδράσεων στην Ευρώπη και εναντίον του Σαρκοζί ιδιαίτερα στην Γαλλία.
Για ποια «επιτυχία» μιλάνε;
Τώρα, σε ότι αφορά τη γαλλογερμανική συμφωνία το ζήτημα είναι ένα: Η δημιουργία ταμείου από κοινού με το ΔΝΤ δε σώζει την ελληνική οικονομία από το μεγάλο της πρόβλημα, δηλαδή τα υψηλά επιτόκια δανεισμού. Θεωρητικά μόνο θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα πέσουν τα spreads. Κι αν οι κερδοσκόποι συνεχίζουν να παίζουν με τα υψηλά επιτόκια που δανείζουν την Ελλάδα;
Η συμφωνία λέει ρητά ότι μόνο εφόσον υπάρξει πρόβλημα χρεοκοπίας, όταν δεν είναι σε θέση να δανειστεί, θα μπορεί η Ελλάδα να πάρει κεφάλαια. Για το πώς θα δανειστεί από εδώ και στο εξής είναι άλλο το θέμα.
Επίσης, σύμφωνα με το κείμενο της συμφωνίας, οι χώρες της ευρωζώνης θα συνεισφέρουν “συντονισμένα διμερή δάνεια” που θα υπολογίζονται με βάση το μερίδιό τους στο κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα δάνεια θα προσφερθούν σε τιμές αγοράς και όχι με επιδοτούμενο επιτόκιο. Κάτι σαν τοκογλύφοι δηλαδή αλλά με ονοματεπώνυμο.
Που είναι λοιπόν η επιτυχία;
Ο Τρισέ, ο Σαμαράς, η κόντρα ΕΚΤ – ΔΝΤ και ο φόβος της Πορτογαλίας
Δεν ξέρουμε αν θα σωθούμε, δεν γνωρίζουμε αν η ελληνική οικονομία δεν χρεοκοπήσει τους επόμενους μήνες αφού τα προβλήματα είναι πολλαπλά (βλέπε χάος στα Ταμεία), αλλά η 25η Μαρτίου θα μείνει ασφαλώς στη μνήμη πολλών. Όχι γιατί η χώρα μας “κατατρόπωσε” τους αντιπάλους της , άλλωστε αυτό είναι στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά γιατί παίχτηκε ένα απίστευτο διπλωματικό – οικονομικό θρίλερ.
Όποια συμφωνία κι αν επετεύχθη τη μεγαλύτερη σημασία είναι η κίνηση του Ζαν Κλοντ Τρισέ να σώσει στην κυριολεξία την ελληνική οικονομία και τις τράπεζες. Αν η ΕΚΤ αποφάσιζε να μην κάνει δεκτά τα ελληνικά ομόλογα από το 2011 τότε δεν μας έσωζε κανένα πακέτο στήριξης. Θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα με ότι αυτό σημαίνει για την οικονομία. Επομένως, η επιμονή του Τρισέ είναι αυτή που δίνει ανάσες στη χώρα μας κι όχι η γαλλο-γερμανική συμφωνία που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ακόμη τεθεί σε εφαρμογή για να δούμε τι ισχύει.
Όπως άλλωστε έχουμε ήδη επισημάνει η πρόταση του Τρισέ είναι αυτή που είχε εκθέσει ο Αντώνης Σαμαράς στον Μπαρόζο και τους άλλου συνομιλητές του στα ταξίδια που έκανε στην Ευρώπη, «βάζοντας πλάτη» στην εθνική προσπάθεια. Συγκεκριμένα ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν σταθερά εναντίον του ΔΝΤ και επέμενε η ΕΕ να δώσει τις απαραίτητες εγγυήσεις ότι δεν θα αφήσει την Ελλάδα να φτάσει στη χρεοκοπία, είτε με κάποια μορφή πιστωτικών διευκολύνσεων, είτε με την εγγύηση ότι τα ελληνικά ομόλογα θα συνεχίσουν να γίνονται δεκτά από την ΕΚΤ έως το τέλος του 2011.
Τώρα, βεβαίως, πολλοί θα αναρωτηθούν από που προέκυψε αυτή η φιλελληνική στάση από τον κεντρικό τραπεζίτη, τον ίδιο που πριν λίγες εβδομάδες έριχνε την Ελλάδα το ανάθεμα και έδειχνε να μην τον ενδιαφέρει η σωτηρία της; Πώς άλλαξε στάση η ΕΚΤ; Είναι χαρακτηριστική η στήριξή της στη χώρα μας που πριν από λίγο αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έλεγε στις Βρυξέλλες ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να μπει στα ευρωπαϊκά χωράφια και όταν θα αναμειχθεί θα το κάνει με τους ευρωπαϊκούς όρους. Έτσι ξαφνικά λοιπόν έγιναν όλοι Έλληνες;
Η εξήγηση που δίνει η λογική είναι ότι η ΕΚΤ και ο Τρισέ άνοιξαν μάχη επιβίωσης με το ΔΝΤ. Ή αυτοί ή εμείς ήταν το θέμα, διότι αν η Ελλάδα προσέφευγε στο ΔΝΤ τότε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και η Κεντρική Τράπεζα θα έχαναν ένα πολύ μεγάλο μέρος της εξουσίας τους και του πρεστίζ. Ο Τρισέ, βλέποντας ότι η Μέρκελ σέρνει την Ελλάδα στο ΔΝΤ χωρίς ουσιαστική εμπλοκή της Ευρώπης, αντιλήφθηκε ότι η ΕΚΤ παραμερίζεται. Κατά τη διάρκεια της δικής του προεδρίας θα έβλεπε μια Κεντρική Τράπεζα να μην έχει ρόλο και λόγο όταν μια χώρα – μέλος έχει πρόβλημα. Αυτό δεν μπορούσε να το αντέξει και καθώς αποχωρεί σύντομα από τη θέση του, τα έπαιξε όλα για όλα.
Έτσι βρήκε η Ελλάδα ένα σύμμαχο στην προσπάθειά της να σωθεί, κι αν δε βυθιστεί ο Τιτανικός θα το οφείλει σ’ αυτόν.
Ο φόβος των …άλλων
Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και για να προλάβουμε τους… Πασόκους να βγουν στην Ομόνοια γιατί κέρδισαν το νταμπλ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Η μοναδική καλή είδηση για την Ελλάδα από το αλισβερίσι των Βρυξελλών είναι η στήριξη από τον Τρισέ και η απόφασή του για τα ομόλογα. Κι αυτό δεν το έκανε γιατί ξαφνικά θυμήθηκε πόσο καλό τζατζίκι έχουμε. Το έκανε για ένα και μόνο λόγο: Επειδή μετά την Ελλάδα ακολουθούν κι άλλες χώρες με οικονομίες που θα «σκάσουν» σαν βόμβα. Εάν λοιπόν λάμβανε διαφορετική απόφαση τότε πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά ομόλογα θα ήταν κουρελόχαρτα με ότι αυτό συνεπάγεται για τις τράπεζές τους και τις οικονομίες τους.
Τα ομόλογα των άλλων ήθελε να σώσει ο Τρισέ και παρεμπιπτόντως σώθηκαν και τα ελληνικά. Αν η ΕΚΤ άφηνε ακάλυπτες τις οικονομίες που έχουν πρόβλημα τότε θα πάταγε για τα καλά πόδι το ΔΝΤ και η κεντρική τράπεζα δε θα είχε κανένα ρόλο και σκοπό.
Και όπως γράφουμε προηγουμένως Κατά του ΔΝΤ ο Τρισέ
antinews
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου