Βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μια νέα εκλογική «αναμέτρηση», για μια ακόμα φορά με τα ζάρια πειραγμένα. Στις εκλογές που έγιναν πριν ένα χρόνο πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη εξαπάτηση των Ελλήνων –από τις «αυξήσεις» που τους είχαν υποσχεθεί, προκάλεσαν τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή μετά τον πόλεμο· στις εκλογές που θα γίνουν σε έναν μήνα, με το νέο νομοθετικό πλαίσιο του Καλλικράτη, χαλκεύονται νέα ανεπίγνωστα δεσμά για τους Έλληνες. Και το σημαντικότερο είναι πως κανένα κόμμα δεν βγήκε να τον καταγγείλει, ως έναν νεοταξικό μηχανισμό που στοχεύει στην ολοκληρωτική εξουθένωση της κοινωνίας και της εθνικής ταυτότητας.
Κατ’ αρχάς αλλοιώνεται και φαλκιδεύεται κάθε έννοια τοπικότητας και τοπικής διακυβέρνησης. Οι οργανισμοί αυτοδιοίκησης μεταβάλλονται σε ανοικτούς ιμάντες μεταβίβασης των κελευσμάτων της κεντρικής εξουσίας και των μεγάλων κομμάτων, που μόνο αυτά μπορούν στην ουσία να παρέμβουν σε αυτούς.
Ακόμα χειρότερα, οι περιφέρειες που αποκτούν μεγάλες δικαιοδοσίες, μεταβάλλονται σε οιονεί αυτόνομες περιφέρειες, που θα συνομιλούν απευθείας με τις Βρυξέλλες, παρακάμπτοντας το εθνικό κράτος και ολοκληρώνοντας την αποσύνθεσή του. Διότι δεν πρόκειται για περιφέρειες ενταγμένες σε μια εθνική στρατηγική, αλλά στη γερμανική λογική της «Ευρώπης των περιφερειών», που στοχεύει στην αποσύνθεση των εθνικών ταυτοτήτων της Ευρώπης.
Επιπλέον, οι περιφέρειες για να επιβιώσουν θα συνδεθούν με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αντί για συνεργασία μεταξύ τους, θα οδηγηθούν σε ανταγωνισμό για την απόσπαση πόρων.
Όταν δε ακολουθήσει και η επόμενη «μεταρρύθμιση» του ΓΑΠ, δηλαδή η αλλαγή του εκλογικού συστήματος των γενικών εκλογών, με μονοεδρικές περιφέρειες και δοτούς βουλευτές, θα έχει επιταθεί ο εκφασισμός του ελληνικού κράτους. Κατά τον ίδιο τρόπο που στη διάρκεια του μεσοπολέμου το σύστημα σε όλη την Ευρώπη, για να αντιμετωπίσει την κρίση του προχώρησε παντού σε περιστολή των ελευθεριών, εκφασισμό των θεσμών, εντέλει ακόμα και ανοικτές δικτατορίες, σήμερα ο ΓΑΠ και η συμμορία των προθύμων του αλλοιώνει σε βάθος τους δημοκρατικούς και κρατικούς θεσμούς, χωρίς μάλιστα κανένα κόμμα να καταγγέλει αυτό το άνευ προηγουμένου colpo grosso...
Και είναι φυσικό, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση και εν πολλοίς συμμερίζεται τα ίδια ιδεολογήματα, παρά τις επιμέρους αντιδράσεις του Σαμαρά, τουλάχιστον για το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα. Όμως για τον Καλλικράτη δεν μπόρεσε να αρθρώσει καμιά συνολική πρόταση.
Το ΚΚΕ, οπαδός της λογικής «τη νύχτα όλα τα χρώματα είναι ίδια», δεν ενδιαφέρεται για το πώς συγκεκριμενοποιείται ο εκφασισμός της δημόσιας ζωής στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης και των περιφερειών, αρκεί που καταγγέλλει την «πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου» και των μεγάλων κομμάτων, άσχετα με την ίδια τη φύση των θεσμών που διαμορφώνονται. Η κασέτα είναι στερεότυπη: Οι εκλογές είναι πολιτικές και επιλέγουμε «μεταξύ του κεφαλαίου και του… ΚΚΕ». Όλα τα άλλα είναι παραπλανητικά! Το εάν δηλαδή θα μπορούν οι πολίτες να αποφασίζουν ή όχι, τουλάχιστον για κάποια θέματα της ζωής τους που τους ενδιαφέρουν άμεσα, κρίνεται αδιάφορο από το «κόμμα της εργατικής τάξης»· και μάλιστα όταν είναι γνωστό πως η αυτοδιοίκηση αποτελούσε κάποτε προνομιακό πεδίο για την Αριστερά, όπου είχε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ό,τι στις γενικές εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αριστερισμός, στην πλειοψηφία τους δεν αντέδρασαν ουσιαστικά, όχι μόνο γιατί βρίσκονται σε γενικευμένη κρίση και αποσύνθεση, αλλά και διότι η λογική των περιφερειών και της διάλυσης του έθνους-κράτους τους βρίσκει απολύτως σύμφωνους, παρόλο που μπροστά στην οικονομική κρίση αρκετοί από αυτούς προτείνουν να αντισταθούμε με όπλο μας το έθνος-κράτος! Ένα έθνος-κράτος που καθημερινά καθυβρίζουν και κάνουν ό,τι μπορούν να το αποδυναμώσουν. Οι δε περιβόητοι «Οικολόγοι-Πράσινοι», έχουν ως προμετωπίδα τους την «Ευρώπη των περιφερειών» και τη διάλυση των εθνικών κρατών.
Όσο για το ΛΑΟΣ, πρόκειται μάλλον για… περίπλοκες σκέψεις που δεν απασχολούν τον κονφερανσιέ αρχηγό του, ο οποίος εξάλλου έχει και ρητή εντολή να συναινεί σε ό,τι υποστηρίζει ο επικεφαλής στην… επετηρίδα.
Μετά από όλα αυτά δεν είναι καθόλου περίεργο πως, ένα εγχείρημα τέτοιων διαστάσεων και σημασίας, πέρασε κυριολεκτικά αντουφέκιστο, μέσα στη σύγχυση την οποία επέτεινε η οικονομική κρίση. Καθόλου τυχαία βέβαια, η κυρία Μπακογιάννη, η φράου Τρέμη και λοιποί πρακτορίσκοι των πρωινών εκπομπών, είναι φανατικοί υποστηρικτές αυτών των «μεγάλων μεταρρυθμίσεων».
Τι θα κάνουμε στις εκλογές
Έτσι έμεινε για τους πολίτες ως σχεδόν αποκλειστικό διακύβευμα των εκλογών μόνο το εάν θα ταχθούν υπέρ ή κατά των υποστηρικτών του μνημονίου. Βεβαίως και αυτό είναι σημαντικό, και δυστυχώς πλέον μόνον εκεί μπορούμε να επικεντρωθούμε. Δηλαδή στο να συμβάλουμε, τουλάχιστον στις περιφερειακές εκλογές, καθώς και στους κεντρικούς δήμους, στο να δοθεί ένα ηχηρό χαστούκι στις δυνάμεις των υποστηρικτών του μνημονίου, εξέλιξη που πιθανώς θα δρομολογήσει εξελίξεις εξασθένισης της νομιμοποίησης της κυβέρνησης κατοχής.
Παράλληλα, καταλαβαίνουμε πως πάρα πολλοί φίλοι μας απεχθάνονται, και δικαίως, την πλειοψηφία, αν όχι και όλους τους υποψηφίους που κατεβαίνουν, προπαντός σε πολλές μεγάλες περιφέρειες και δήμους. Υπάρχει και η αποχή, το λευκό, το άκυρο, ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο. Θα κυκλοφορήσουμε μάλιστα και ένα κείμενο θέσεων για τον Καλλικράτη, που θα μπορούμε να το διακινήσουμε αντί άκυρου.
Είναι προφανές πως εάν δεν έμπαινε ζήτημα μνημονίου, η γενικευμένη αποχή ή άκυρο στις περιφερειακές εκλογές θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Δυστυχώς έχουμε ταυτόχρονα δύο στόχους: να αποκαλύψουμε –όσο μπορούμε πλέον– την υφή του Καλλικράτη και να υποστηρίξουμε, όπου είναι δυνατό, ψηφοδέλτια που αντιστρατεύονται τις φασιστικές και εθνοαποδομιστικές κατευθύνσεις του και παράλληλα να δώσουμε ένα πολιτικό μάθημα στους «μνημονιακούς», με πιθανές γενικότερες πολιτικές παρενέργειες.
Ταυτόχρονα, όπου μπορούμε και όπου υπάρχουν στοιχειώδεις αντιστάσεις και ψηφοδέλτια αντίστασης, που κάποτε μάλιστα καταγγέλλουν και τις θηριώδεις πλευρές του Καλλικράτη, εκεί μπορούμε και πρέπει να τα υποστηρίξουμε.
McManus
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου