Η δική μας αδράνεια ευνοεί τους άχρηστους.

Ερωτηθείς ο αείμνηστος Αθανάσιος Κανελλόπουλος (για όσους δε θυμούνται βουλευτής και υπουργός επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και δεινός ευφυολόγος) είχε πει ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι σαν το καρπούζι: απ’ έξω πράσινο και από μέσα κόκκινο με λίγο μαύρο».

 Αν ζούσε σήμερα, σαφώς και θα αναπροσάρμοζε τα λεγόμενά του (ή και θα τα αναθεωρούσε πλήρως), βλέποντας το καρπούζι να είναι πια ολότελα μαύρο στο εσωτερικό του, παρ’ όλο που το έξω μέρος διατηρείται πράσινο.

Βέβαια, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μετάλλαξη που υπέστη ο πλέον ερμαφρόδιτος κομματικός σχηματισμός της νεότερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Ο νεόκοπος ανεκδοτολόγος και πρωθυπουργός του Δ.Ν.Τ το αποτύπωσε στην ομιλία του στο συνέδριο του κόμματος κατά τρόπο γλαφυρότατο: «το ΠΑΣΟΚ παραμένει πιστό στις αξίες του, αλλά αλλάζει κιόλας», είπε και δεν χάνει ευκαιρία να διατυμπανίζει την προσήλωσή του στο ιδεώδες της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, προσδοκώντας ίσως μια μελλοντική θέση έπαρχου...

στα πλαίσια της διακυβέρνησης που ονειρεύεται.

Αυτό το «ΠΑΣΟΚ αλλάζει» πάντως δεν το αντιλαμβάνεται κατά τον ίδιο τρόπο, ούτε η κοινοβουλευτική του ομάδα ούτε πολύ περισσότερο η εκλογική του βάση. Η μεν κοινοβουλευτική ομάδα του βιώνει μια διαρκή σχιζοφρένεια, αφού άλλα πιστεύει και άλλα ψηφίζει, η δε εκλογική βάση του μια τεράστια απογοήτευση. Η κοινοβουλευτική δικτατορία πάντως ακόμη καλά κρατεί…

Ως πότε; Οψόμεθα…

Η πραγματικότητα πάντως είναι ζοφερή. Δεν χρειάζεται πιστεύω, περαιτέρω ανάλυση. Όλοι τη ζούμε, όλοι τη βλέπουμε. Το μόνο παρήγορο είναι ότι ο κόσμος αρχίζει να αντιδρά, μετά το αρχικό σοκ που υπέστη. Διστακτικά μεν, αλλά αντιδρά. Το μόνο που λείπει είναι ο συντονισμός αυτής της αντίδρασης, ώστε να λάβει διαστάσεις. Τότε και τα μαζικής αποχαύνωσης θα αναγκαστούν να τη λάβουν υπόψη και ίσως το μήνυμα να φτάσει και ψηλότερα. Γι’ αυτό το λόγο:

α)         δεν απαντάμε στις κάθε είδους δημοσκοπήσεις. Όταν δεν μπορούν να σε σφυγμομετρήσουν δεν μπορούν να υπολογίσουν την αντίδρασή σου.

β)         δεν στρεφόμαστε εναντίον αυτών που διεκδικούν το δίκιο τους. Η προσφιλής τακτική τους είναι να στρέφουν μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, ώστε να εκφυλίζουν τους κοινωνικούς αγώνες. Σκέψου ότι αύριο αυτός που διεκδικεί μπορεί να είσαι εσύ. Με άλλα λόγια, δείχνουμε κοινωνική αλληλεγγύη.

γ)         περιορίζουμε την κατανάλωση στα απολύτως απαραίτητα. Όχι άλλα έσοδα στην τσέπη του ΔΝΤ!

δ)         αποδοκιμάζουμε με κόσμιο και νόμιμο τρόπο τις επιλογές των εκλεγμένων δυναστών μας. (Αυτό ήδη γίνεται, ας μην το έχουν παρουσιάσει).

Αν τηρήσουμε όλοι μας αυτά τα απλά, τότε οι φωνές μας θα γίνουν Ερινύες στα αυτιά των πολιτικών που σήμερα μας κυβερνούν, θα πάψουν να απολαμβάνουν ανέφελες ηγεμονίες δημοκρατικής επίφασης και θα εγκαταλείψουν τις αλαζονικές συμπεριφορές αυτοκρατορικού τύπου. Καιρός είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι εξελίξεις επηρεάζονται από εμάς!

Τέλος, ας πούμε όχι στην προπαγάνδα που προωθεί τη λογική της αποχής, του λευκού και του άκυρου. Σκέψου: αν δεν ψηφίσεις, θα λύσεις κανένα πρόβλημα; Ψηφίζουμε λοιπόν, έστω για να εκφράσουμε μόνο και μόνο την αποδοκιμασία μας σε αυτά που έχουν δρομολογήσει σε βάρος μας, ερήμην ημών και ελέω ασύστολου ψεύδους. Η αδράνεια η δική μας ευνοεί τους άχρηστους.

Αιτωλός 
citypress-gr
Μοιραστείτε