Όπως οι ίδιοι οι Πομάκοι – μέσω του Συλλόγου Ελλήνων Πομάκων – καταγγέλλουν, υπάρχει έλλειψη όχι μόνο τηλεοπτικού αλλά και ραδιοφωνικού σήματος, σε ολόκληρη την περιοχή της ορεινής Ροδόπης. Και μάλιστα την ίδια στιγμή, που αυτοί πληρώνουν κανονικά την ΕΡΤ μέσα από τους λογαριασμούς τους, της ΔΕΗ.
Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Αυτό που βρίσκεται πίσω από αυτές τις γραμμές, είναι η κραυγή αγωνίας των Πομάκων, τους οποίους το ελληνικό κράτος παραδίδει στην τουρκική προπαγάνδα, καθώς όπως και σε πολλά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, εκεί που δεν φθάνει η ελληνική ραδιοτηλεόραση, το κενό φροντίζουν να καλύπτουν τα τουρκικά κανάλια. Το ίδιο φαίνεται ότι κάποιοι επιθυμούν να γίνει και στα ορεινά της Ροδόπης, καθώς είναι πάγια τακτική του τουρκικού προξενείου το να προσπαθούν να εξαφανίσουν την Πομακική ταυτότητα και να την αντικαταστήσουν με την τουρκική.
Δεν φθάνει λοιπόν το ότι τα παιδιά των Πομάκων πρέπει να διδάσκονται τα τουρκικά και όχι τα Πομάκικα (χάρις στις κυρίες της ελληνικής εκπαίδευσης, όπως Δραγώνα και Διαμαντοπούλου), αλλά το ελληνικό κράτος δεν τους δίνει και την δυνατότητα να παρακολουθούν ελληνική τηλεόραση, αλλά μόνο τούρκικα κανάλια.
Επί της ουσίας, παραδίδουμε ολόκληρα τα Πομακοχώρια της Ροδόπης (το Προξενείο προτιμά τον όρο “ορεινός όγκος της Ροδόπης”, για να μην αναφέρεται σε Πομακοχώρια) στα νύχια της τούρκικης προπαγάνδας. Γιατί αν στο σχολείο μαθαίνεις τουρκικά, στην τηλεόραση ακούς τουρκικά, τι άλλο παρά Τούρκος θα νομίζεις ότι είσαι;
Και στην περίπτωση της Χαράς Νικοπούλου, αυτό που περισσότερο από κάθε τι άλλο ενόχλησε τους υπαλλήλους του τουρκικού προξενείου, ήταν το ότι η ηρωική δασκάλα επιχείρησε να φέρει τα μουσουλμανόπαιδα σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό... Τους έμαθε ελληνικά τραγούδια, τους έδωσε βιβλία, ακόμη τόλμησε και να οργανώσει εκδρομές σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Αυτό ακριβώς δεν θέλουν οι Τούρκοι. Θέλουν οι Πομάκοι να είναι αγράμματοι, να μην έχουν επαφή με Ελλάδα, να μην βλέπουν ελληνικά κανάλια στην τηλεόραση, για να νομίζουν ότι όλα γύρω τους είναι Τουρκία.
Υπ΄ αυτήν ακριβώς την έννοια είναι τόσο σημαντική, μια φαινομενικά “απλή” ερώτηση, που αφορά ζητήματα διαδικαστικά. Σε περιοχές όμως όπως η Θράκη, ακόμη και το πιο τυπικό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς εξυφαίνεται ένα ολόκληρο σχέδιο δημιουργίας ενός μίνι – κράτους εν κράτει, του οποίου την ηγεμονία θα αναλάβει η Τουρκία. Και να πει κανείς ότι δεν τα γνωρίζουμε όλα αυτά; Τα έχει γράψει εδώ και πολύ καιρό ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Και αν κάποιοι από τους υπουργούς μας δεν είναι αγγλομαθείς, το βιβλίο κυκλοφορεί μεταφρασμένο και στα ελληνικά. Και εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία ελίσσεται στην ευρύτερη γειτονιά της.
Ως εκ τούτου, θα πρέπει ο κ. Γερουλάνος να μας εξηγήσει αν θα φροντίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν σήμα τα χωριά της Ροδόπης. Αλλιώς υπάρχει κάποιο άλλο ζήτημα.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου