Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 1ο)
Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τους 2 πρώτους ισχυρισμούς.
1ος ισχυρισμός
«Η Ελλάδα και η Τουρκία αποτελούν τα σύνορα της Δύσης και της Ανατολής. Η θεώρηση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα ελληνοτουρκικά σύνορα αντιστοιχούν στο σύνορο μεταξύ Δύσης και Ανατολής». Η αντίληψη αυτή είναι η αντανάκλαση της επιχειρηματολογίας του 19ου αιώνα περί Ανατολής και είναι στερημένη από ιστορικό υπόβαθρο. Αυτή η αντίληψη της αντιπαλότητας είναι ένα όντως σχετικά νέο φαινόμενο στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Οι Οθωμανοί εναγκαλίστηκαν και τον πολιτισμό της Τροίας και του Βυζαντίου, τους ενσωμάτωσαν ως απερίσπαστο τμήμα της ιστορίας μας. Πράγματι, από πολύ παλιά διάσημοι φιλόσοφοι προέβαλαν στο έργο τους τη σημασία και τη σοφία των αδελφικών σχέσεων και της συνεργασίας στο πλαίσιο της κοινής γεωγραφικής μας ταυτότητας και προσπάθησαν να εξηγήσουν την ηθική διάσταση του θέματος. Παραδόξως, η σεβαστή αυτή σχολή σκέψης συνεχίζει να φωτίζει τον σημερινό κόσμο.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στα «σύνορα» Δύσης και Ανατολής που υποτίθεται ότι αναπαριστάνουν Ελλάδα και Τουρκία αντιστοίχως! Προσπαθεί να αποδείξει ότι ο γεωγραφικός διαχωρισμός δεν σημαίνει και αυτομάτως έναν πολιτισμικό διαχωρισμό. Αυτομάτως η πρόταση του υποδηλώνει έναν δήθεν «Οθωμανικό πολιτισμό». Γιατί όμως ο «καθηγητής» εξαρχής εισάγει αυτό τον διαχωρισμό; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Προσπαθεί να εξομοιώσει Ελλάδα και Τουρκία και να αναγάγει ένα ανύπαρκτο τουρκικό πολιτισμό ως μέσο φιλίας και ειρήνης! Θα πρέπει να αναφέρουμε όμως κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες:
Η Ελλάδα είναι η απαρχή του πολιτισμού και όχι απλώς ένα σύνορο της Δύσης! Ο ανθρώπινος πολιτισμός, έχει ως βάση και αφετηρία τον γεωγραφικό μητροπολιτικό χώρο τη Ελλάδας, συμπεριλαβανομένου και τις αποικίες σε Νότια Ιταλία, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, Μικρά Ασία, Εύξεινο Πόντο κτλ. Η Ελλάδα μπορεί να είναι το δυτικό άκρο της ΕΕ, όμως ο ιστορικός ρόλος τη Ελλάδας δεν αποτέλεσε ποτέ «σύνορο» μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Αντιθέτως οι Έλληνες επηρεάστηκαν και από την Ανατολή χωρίς να υπάρχουν «σύνορα» στην επικοινωνία και στην φιλία! Η Ανατολή όμως σε επίπεδο πολιτισμικό δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία! Η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων μέχρι σήμερα είναι γνωστή. Η τουρκική «ιστορική» διαδρομή δεν έχει καμία σχέση με τη ελληνική και αυτή δημιουργείται με την εμφάνιση των Σελτζούκων Τούρκων από τον 11 αιώνα μ.Χ.
Η «αντίληψη της αντιπαλότητας» δεν είναι απλώς φαινόμενο του 19ου αιώνα,αλλά διαχρονικό φαινόμενο 10 αιώνων.Οι Οθωμανοί εκμεταλλεύτηκαν τους εμφυλίους σπαραγμούς του Βυζαντίου και την παρακμή του με σκοπό να το καταστρέψουν και να το ενσωματώσουν στα δικά τους «πρότυπα». Η συνέχεια των απάνθρωπων εγκλημάτων των Οθωμανών είναι γνωστή.
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στον «εναγκαλισμό του πολιτισμού της Τροίας και του Βυζαντίου, που τους ενσωμάτωσαν (οι Τούρκοι) ως απερίσπαστο τμήμα της ιστορίας τους»!!
Δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αυτός ο εναγκαλισμός. Η σχέση που έχει η Τροία με τους Οθωμανούς είναι η ίδια σχέση που συνδέει τους Αιγυπτίους με τους Εσκιμώους! Οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τον ελληνικό πολιτισμό όπως και για κανένα είδος πολιτισμού!
Αντιθέτως όπου πάτησαν Τούρκοι δεν υπήρξε μόνο γενοκτονία κατά της ανθρωπότητας, αλλά και πολιτιστική γενοκτονία. Όπου πάτησε τουρκικό ποδάρι έσβησαν πολιτισμοί. Κι ό,τι αναπτύχθηκε υπό το πέλμα των Οθωμανών ως πολιτιστικό μόρφωμα, ήταν κατά το πλείστον αντίδραση προς την τυραννία και κατά το πλείστον πάντως χαμηλού αναστήματος δημιουργία.
Ούτε ένα πανεπιστήμιο δεν λειτούργησε στις αχανείς εκτάσεις της. Και όσα υπήρχαν στις κτήσεις της, όπως τα αραβικά, έκλεισαν ή παρήκμασαν.
Υπάρχει όμως και μία άλλη σημαντική ιστορική λεπτομέρεια που σχετίζεται με τον τρόπο σκέψης των Τούρκων: Οι Οθωμανοί, ως νομάδες, διατήρησαν πάντα τον σχηματισμό της «ορδής» και επί του σουλτανικού παρελθόντος και επί του κεμαλικού παρόντος. Η ορδή συγκροτημένη σε πολιτικό και στρατιωτικό σχήμα,προσφέρει στρατιωτικές επιτυχίες, άφθονα εδάφη και πλούσια λεία, αλλά δεν ευνοεί την πολιτική και πολιτιστική ποικιλία. Η ορδή είναι σύστημα αγριότητας που εμποδίζει και την ανάπτυξη οικονομίας σε ευρύ φάσμα, εμποδίζει την πολιτική και πολιτιστική έκφραση. Οι λαοί που απαρτίζουν σήμερα τη νέα Τουρκία είναι απόγονοι ασφαλώς και των παλαιοτέρων λαών, που ήσαν ο βασικός κορμός της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, του σελτζουκικού κράτους,των ελληνικών πόλεων, των βασιλείων της Λυδίας,της Φρυγίας,της Τροίας και φυσικά των απώτερων Χετταίων.
Όλοι αυτοί είχαν δημιουργήσει έναν θαυμαστό πολιτισμό. Με την άφιξη των Τούρκων και τον βίαιο εκτουρκισμό τους κάθε πολιτιστική προϋπαρξη μαράθηκε και αυτό που αναπτύχθηκε είχε περισσότερη σχέση με την ηδυπάθεια παρά με την καλλιέπεια, με την πολυτέλεια παρά με την λιτότητα και λεπτότητα,με τον μυστικισμό παρά με την φιλοσοφία. Ήταν μία δημιουργία που δεν είχε πνοή ελευθερίας.
Κατά πόσο θα μπορούσε όμως η Ελλάδα να χαρακτηριστεί ως «Δύση»;
Αυτό θα μπορούσε να ισχύει αν, και μόνο αν, η Δύση εξυπηρετούσε και συμφέροντα τη Ελλάδας, χωρίς η Ελλάδα να χρησιμοποιείται ως πιόνι των Αμερικανών, Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών και Γερμανών. Δεν ξεχνάμε και τους Ρώσους, αλλά δεν αναφερόμαστε στους τελευταίους λόγω γεωγραφικότητας.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν έλαβε ποτέ βοήθεια από την παπική Δύση ειδικά όταν την χρειαζόταν, μετά τις νίκες του Βαγιαζήτ και Μουράτ Α’ και Μουράτ Β’ στα περισσότερα εδάφη της Μ.Ασίας,και όχι μόνο.
Τόσο κατά τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία, όπως και στον Β’ΠΠ, όπως και νωρίτερα-πριν της επαναστάσεως του 1821-συνέβησαν γεωπολιτικές αλλαγές και δόθηκαν υποσχέσεις στην Ελλάδα, οι οποίες δεν τηρήθηκαν. Κάθε κράτος ενδιαφερόταν για τα δικά του γεωπολιτικά συμφέροντα αδιαφορώντας για τις ηθικές διαστάσεις των εκάστοτε ζητημάτων, ενώ στο τέλος προδιδόταν η εμπιστοσύνη των Ελλήνων από τους «συμμάχους» εξαιτίας της αθέτησης υποσχέσεων σε θέματα της Β. Ηπείρου, της Κύπρου, ακόμα και της Μ. Ασίας παλιότερα!
Μέχρι και σήμερα η Δύση χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως πειραματόζωο σε κάθε είδους οικονομική και «πολιτισμική» αλλαγή για να επιβάλλει μία Νέα Τάξη Πραγμάτων και η Ελλάδα υποτίθεται πως πρέπει να ακολουθεί αυτές τις αλλαγές ως σωστή «σύμμαχος» που φτάνει πλέον στο σημείο να αποδέχεται την προπαγάνδα Νταβούτογλου περί «ελληνοτουρκικής φιλίας»!
Η «σχολή σκέψης» του «καθηγητή» Νταβούτογλου δεν είναι τίποτε άλλο από τον Νεοοθωμανισμό που προσπαθεί να επιβάλλει το τουρκικό πολιτικό Ισλάμ στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και στην Μ. Ανατολή μέσω παραποίησης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας.
2ος ισχυρισμός
Σε αντίθεση με τις θέσεις του Μακιαβέλι και των οπαδών του, θέσεις εστιασμένες στην πάλη εξουσίας που οδήγησε στη σύγχρονη προσέγγιση της realpolitik, φιλόσοφοι όπως ο Κιναλίζαντε Αλί υπήρξαν πρωτοπόροι στην προσπάθεια να διατηρηθεί η αρμονία ανάμεσα στην ισχύ και τις ηθικές αξίες των αρχαίων πολιτισμών. Συχνές είναι οι αναφορές στους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους στο δημοφιλές έργο του «Αλάκ ι Αλάι», πράγμα που ελάχιστα συμβαίνει στην περίπτωση του «Πρίγκιπα» του Μακιαβέλι. Πρόκειται για μια ακόμη ένδειξη της έντονης αλληλεπίδρασης μεταξύ των δυο πολιτισμών, που τους καθιστά αλληλένδετους. Αποψη και θεώρησή τους ήταν ότι η αντίθετη πλευρά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός, διότι στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι συνήθως μάλλον τεχνητές και επίπλαστες. Κατά το ευγενές αυτό εγχείρημα, φυσικά και ελήφθη υπόψη ο τρόπος σκέψης των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» προσπαθεί να αναγάγει τον ανύπαρκτο τουρκικό πολιτισμό ως αρχαίο πολιτισμό με «ηθικές αξίες».Και όχι μόνο αυτό,αλλά και τη δήθεν επίδραση του στους Έλληνες! Σύμφωνα με την θεωρία του Παντουρανισμού ότι η πηγή-φυλή πάντων των πολιτισμών Ευρώπης και Δ. Ασίας είναι ένας λαός σιδηρουργών που ζούσε στα Αλτάια* όρη, διάφοροι Τούρκοι μελετητές, προσπάθησαν να αποδείξουν την τουρκικότητα των λαών, των γλωσσών και των πολιτισμών της Μεσοποταμίας,της Μ. Ασίας της Μεσογείου και της Ευρώπης.
Η ιστορία των Τούρκων είναι ιστορία πολέμων και τίποτα παραπάνω. Η τουρκική προπαγάνδα περί Παντουρανισμού φτάνει στο σημείο να τουρκοποιεί όλη σχεδόν την Ασία πλην ενός μέρους της Ινδίας και της Κίνας, παρ' όλο που οι τουρκολόγοι αποδέχονται ότι τα μέρη αυτά, απάρτισαν κάποτε τουρκικά βασίλεια, επειδή οι βασιλεύουσες δυναστείες ήσαν μουσουλμανικές, παρ' όλο που ήσαν μογγολικές! Αυτός λοιπόν ο «πολιτισμός» είναι αλληλένδετος με τον Ελληνικό!
Κατά τον «καθηγητή» Νταβούτογλου «η αντίθετη πλευρά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός» επειδή μάλλον «οι διαφορές είναι συνήθως τεχνητές και επίπλαστες».
Δεν συγκεκριμενοποιεί ούτε ποιός είναι ο «αντίπαλος» αλλά ούτε και ποιός είναι ο «εχθρός» όσον αφορά Ελλάδα και Τουρκία! Επιπλέον δεν αναφέρει από ποιόν δημιουργούνται οι «επίπλαστες και τεχνητές διαφορές». Προφανώς ο «καθηγητής» προσπαθεί να κατευνάσει την «αλληλοϋποψία» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας! Ότι δεν πρέπει να βλέπει η μία χώρα την άλλη ως εχθρό και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν διαφορές.
Βεβαίως ο «καθηγητής» παραβλέπει την τουρκική προπαγάνδα του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, παραβλέπει τις παραβιάσεις των χωρικών υδάτων και του εθνικού εναερίου χώρου στο Αιγαίο, παραβλέπει την προσπάθεια διχοτόμησης και εκτουρκισμού της Κύπρου με τον εποικισμό όλο και περισσότερων Τούρκων από την Ανατολία μέχρι και σήμερα όπως και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, και παραβλέπει τις γενοκτονίες,τα παιδωμαζώματα,τους βίαιους εξισλαμισμούς, τις λεηλασίες,τις σφαγές και του βιασμούς, ακόμα και ανηλίκων κοριτσιών, μέχρι και την 2η δεκατία του 20ου αιώνα. Όλα αυτά, που δεν ήταν εξαίρεση στον κανόνα, σε ποιον πολιτισμό ανήκουν άραγε; Είναι περιττόν να επισημάνουμε ότι η Τουρκία ουδέποτε σεβάστηκε τις συμφωνίες που υπέγραψε μέχρι και σήμερα!
Ο «καθηγητής» στην γεωπολιτική του ανάλυση δεν έχει λάβει υπόψιν του την σημασία της σύγχρονης αποτρεπτικής στρατηγικής. Τα σύγχρονα κράτη λειτουργούν στη βάση κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένων σκοπών, τα οποία είναι καταρχήν φιλειρηνικά μιάς και όλα τα κράτη υπέγραψαν το πλέγμα διεθνών συμβάσεων που συνθέτει τον σύγχρονο πολιτικό πολιτισμό των διακρατικών σχέσεων.
Αυτές οι δεσμεύσεις κωδικοποιήθηκαν μέσω του ΟΗΕ. Η αποτρεπτική στρατηγική ενός φιλειρηνικού κράτους για να είναι αποτελεσματική δεν πρέπει να λειτουργεί υπό το κράτος αναστολών για τους σκοπούς και τις προσεγγίσεις εκπλήρωσης τους. Οι σκοποί αυτοί είναι εξορισμού φιλειρηνικοί –και για να παραφράσουμε τον Μακιαβέλλι-οι φιλειρηνικοί σκοποί κυριολεκτικά «αγιάζουν» την εθνική αποτρεπτική στρατηγική.
Δεν νοείται ύπαρξη βιώσιμου κράτους αν δεν συγκεντρώνει μία συντριπτική ομοφωνία για τις έσχατες λογικές που αφορούν τα συμφέροντα επιβίωσης. Η βελτιστοποίηση της χρήσης των μέσων που διαθέτει μία φιλειρηνική χώρα σημαίνει βαθιά γνώση των πολιτικών και διπλωματικών επιλογών που δημιουργούν συνθήκες ισορροπίας.
Λόγω αιτιών πολέμου το διεθνές σύστημα είναι εξόχως ανταγωνιστικό. Αυτό θα ισχύει για πάντα,ενόσω υπάρχουν αίτια πολέμου. Εφόσον μεταξύ των διεθνών θεσμών και του Διεθνούς Δικαίου θα παρεμβάλλονται τα αίτια πολέμου, στη διεθνή πολιτική θα υπάρχει έντονος ανταγωνισμός, φόβος εξαπάτησης και φόβοι άνισης ανάπτυξης.
Σ’ αυτό το Διεθνές Δίκαιο όπου υπάρχουν κράτη άνισου μεγέθους, άνισης ανάπτυξης και αίτια πολέμου (π.χ.casus belli από πλευράς Τουρκίας), δίκαιο υπάρχει «όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνει οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δυναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν και αποδέχονται (Θουκυδίδης V89)»
Αισθάνεται ο «καθηγητής» Νταβούτογλου αδύναμος άραγε;
* Αλτάια όρη: Ευρεία ορεινή περιοχή νότια της δυτικής Σιβηρίας που φθάνει ως τη Μογγολία. Στην Αλταϊκή γλωσσική οικογένεια κατατάσσονται οι τουρκικές, μογγολικές, μαντζουριανές γλώσσες, επίσης η ιαπωνική, η κορεατική και μερικώς η εσκιμωική.
Βοήθεια από τις πηγές
1)Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», Συγγραφέας: Γ.Μαγκριώτης
2)Πηγή: «Η ιστορία από την σκοπιά των Τούρκων», Συγγραφέας: Σ.Καργάκος
3)Πηγή: «Προκλήσεις για την Ελλάδα και την Κύπρο», Κείμενο του Παναγιώτη Ηφαίστου
Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 2ο)
- Συνεχίζοντας την ανάλυση μας από το άρθρο "Απάντηση στους ισχυρισμούς του Νταβούτογλου (μέρος 1ο)",έχοντας ήδη αναλύσει τους 2 πρώτους από τους 10 συνολικά ισχυρισμούς του «καθηγητή» Νταβούτογλου,θα αναλύσουμε στο δεύτερο άρθρο μας τους ισχυρισμούς 3-5.
«Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι μια αντανάκλαση της ιστορικής πορείας του Ισλάμ και του Χριστιανισμού». Αντιθέτως, Τούρκοι και Έλληνες συνυπήρξαν ειρηνικά για αιώνες σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Σμύρνη. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη μεγάλη επιρροή που άσκησαν οι Φαναριώτες στην οθωμανική διοίκηση, πρωτίστως στην οθωμανική διπλωματία και το εμπόριο. Η παρουσία του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη επί αιώνες ως ένας από τους ιστορικούς μας θεσμούς συνιστά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» μεταφέρει την γεωπολιτική και «ιστορική» του ανάλυση στον θρησκευτικό τομέα ,αλλά τα επιχειρήματα του δεν στέκουν!Όπως δεν στέκουν και εθνολογικώς χρησιμοποιώντας τον όρο «Τούρκοι»!!
Οι Τούρκοι ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν να «συνυπάρχουν ειρηνικά» ειδικά μετά την κατάληψη της Κων/πολης το 1453. Αποδείχθηκε ότι το εμιράτο του Οσμάν ήταν το αυγό του φιδιού το οποίο ζέσταναν στον κόρφο τους οι Σελτζούκοι και όταν επωάσθηκε ο δράκος τους έφαγε όλους: Σελτζούκους, Τουρκομάνους και κόντεψε να εξαφανίσει τον Ελληνισμό. Οι Οθωμανοί σχετικά ολιγάριθμοι,βρέθηκαν κύριοι ενός τεράστιου κράτους. Είχαν καλή πολεμική μηχανή αλλά δεν είχαν διοικητική μηχανή και τους κατάλληλους ανθρώπους για να την κινήσουν. Γι’αυτό οι Οθωμανοί διατήρησαν τη βυζαντινή διοικητική μηχανή και την επάνδρωσαν κυρίως με εξισλαμισμένους Έλληνες που ήταν ευπρόσδεκτοι και κατελάμβαναν τις καλύτερες θέσεις γιατί τους είχαν ανάγκη. Μέσα στα 100 χρόνια που χωρίζουν τον Ορχάν από τον Ερτογρούλ(1326-1220) οι ολιγάριθμες οικογένειες στον χώρο της Μ. Ασίας αυξήθηκαν σημαντικά,όχι εξαιτίας του φυσιολογικού πολλαπλασιασμού τους λόγω υπεργεννητικότητας όσο στην αφομοίωση των Ελλήνων και άλλων λαών. Από τον 14ο μέχρι τον 17ο αιώνα η αφομοιωτική δύναμη του τουρκισμού ήταν πολύ μεγάλη και εξασκείτο με τη βία,τις διακρίσεις,τις σφαγές και το παιδομάζωμα που εφαρμόσθηκε επίσημα από το 1362.Τον καιρό του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1520-1566),οι Οσμανλήδες Τούρκοι ήταν από τις πιό ανάμικτες φυλές που περιελάμβαναν Έλληνες,Βουλγάρους, Σέρβους, Αλβανούς, Βλάχους, Αρμένιους, Ούγγρους, Ρώσους, Τατάρους, Μογγόλους, Κιρκάσιους, Γεωργιανούς, Πέρσες, Σύρους, Άραβες.
Τα διαφορετικής εθνικής προελεύσεως αυτά στοιχεία τα συνένωνε το Ισλάμ και η χρήση της τουρκικής γλώσσας ,που με τον χρόνο έφεραν τον εκτουρκισμό.
Οι Τούρκοι μόνο μεταξύ των Ελλήνων διενεργούσαν το παιδομάζωμα λόγω των αρετών της φυλής μας. Οι Έλληνες για να αποφύγουν αυτή την γενοκτονία μεταχειρίστηκαν διάφορα τεχνάσματα, μεταξύ των οποίων να μαθαίνουν αυτοί και τα παιδιά τους το σλαβικό ιδίωμα, το οποίο ομιλούν κατά τις περιόδους του παιδομαζώματος για να προσποιηθούν ότι ήσαν Σλάβοι.Αυτό δεν κινούσε υποψίες καθώς υπήρχαν κατεσπαρμένοι βουλγαρικοί συνοικισμοί και η επαφή μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων ηταν εύκολη.
Το τέχνασμα αυτό επαναλαμβανόταν για να αποφύγει η φυλή μας τις σφαγές των Τούρκων.Όλη η μανία των Οθωμανών και το μίσος τους στρεφόταν κατά των Ελλήνων διότι αυτούς θεωρούσαν εκπροσώπους του Χριστιανισμού και εχθρούς του Ισλάμ.
Η παντελής έλλειψη ελληνικών σχολείων στην ύπαιθρο μέχρι τέλους του 18ου αιώνα φαίνεται ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τον «καθηγητή» Νταβούτογλου. Μέχρι το 1760 μόνο 40 ελληνικά σχολεία υπήρχαν στην Μακεδονία και στην Θράκη.Από το 1760 μέχρι το 1779 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σαμουήλ ιδρύει Νοτίως του Αίμου χώρας και στην κυρίως Ελλάδα 40 κλασσικές σχολές και 300 Δημοτικά σχολεία. Έτσι δίνει την πρώτη ώθηση των ελληνικών σχολείων. Πολλοί όμως ομογενείς πλούσιοι τον μιμούνται και αυξάνεται ο αριθμός των σχολείων.
Ο Νταβούτογλου όμως αναφέρεται στο Ισλάμ. Κατά πόσο οι Τούρκοι σεβάστηκαν το Ισλάμ;
Οι Άνθρωποι της Βίβλου-Ahl al Kitab-(Έλληνες Χριστιανοί και Ισραηλίτες) έπρεπε σύμφωνα με το Κοράνι να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση και το δικαιολογούσε η άποψη ότι το Ισλάμ ήταν η συνέχεια των προηγουμένων αποκαλύψεων. Γι’αυτό οι άνθρωποι της Βίβλου γινονται ανεκτοί με πληρωμή ενός ειδικού φόρου, του κεφαλικού «χαρατσιού».
Σε περίπτωση παραδόσεως μίας πόλης ή μίας περιοχής στους μουσουλμάνους έπρεπε οι χριστιανοί και οι Ισραηλίτες, οι οικογένειες τους, οι περιουσίες τους και οι οίκοι λατρείας τους να μην θιγούν. Σε περίπτωση όμως βίαιας καταλήψεως εξ’εφόδου η ισλαμική αντίληψη περί δικαίου υποχωρούσε και οι νικητές δείχνονταν ανελέητοι στους χριστιανικούς πληθυσμούς. Οι νικητές μπορούσαν να λεηλατούν τρεις μέρες ανενόχλητοι. Κάθε οικία άνηκε στον νικητή,που μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε.
Σύμφωνα λοιπόν με το Μουσουλμανικό Δίκαιο δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε καταπίεση των υπόδουλων Χριστιανών, ούτε βίαιος εξισλαμισμός τους.
Στην πράξη όμως ο θρησκευτικός φανατισμός, η επιθυμία πλουτισμού και το φυλετικό μίσος γίνονταν αιτία να καταπατηθεί το μουσουλμανικό Δίκαιο σε πολλές περιπτώσεις από πλευράς Αράβων και σε άπειρες περιπτώσεις από πλευράς Τούρκων.
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στο Πατριαρχείο και στους Φαναριώτες.
Ξεκινώντας από το Πατριαρχείο, ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β’ κήρυξε ιερό πόλεμο κατά των Ελλήνων της Θράκης την 25η Μαρτίου του 1821, και το πρώτο χτύπημα το δέχθηκε ο κλήρος, που θεωρήθηκε το όργανο αποστασίας των Ελλήνων και γι’αυτό προσπάθησε να τον εξοντώσει. Η τουρκική διοίκηση κατέπνιξε κάθε ενέργεια με την σύλληψη και φυλάκιση των Εκκλησιαστικών Αρχών και όλων των Ελλήνων προκρίτων, η οποία άρχισε την Κυριακή των Βαϊων στις 3 Απριλίου του 1821 και εξακολούθησε όλη την Μεγάλη εβδομάδα.
Αναφέρουμε ενδεικτικά:
- τον αποκεφαλισμό του Θεοκλήτου,εκπρόσωπο του μητροπολίτη Πρωίου, μαζί με άλλους ιερείς ,διακόνους και δημογέροντες στην Πόλη,
- τον απαγχονισμό του προύχοντος Ευσταθοχωρίτη
- τον μαρτυρικό θάνατο του Μητροπολίτη Ευγενίου Καραβία, που στάλθηκε σιδηροδέσμιος στην Πόλη.
- τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ με διαταγή του Σουλτάνου στις 10 Απριλίου και την σύλληψη πολλών μητροπολιτών
- τον απαγχονισμό του πρώην Πατριάρχη Κυρίλλου Στ’ στις 17 Απρίλη, μαζί με άλλους 27 ιερωμένους και πολλούς προκρίτους έξω από την Μητρόπολη.
Από τον Αύγουστο 1908 είχαν ήδη φανεί οι ενδείξεις των προθέσεων των Τούρκων εναντίον της Ελλάδας από τις δηλώσεις του Τούρκου πρέσβη στην Αθήνα:
«Η Νέα Τουρκία θέλει να διαλύσει κάθε σύγχυση μεταξύ των δύο εθνοτήτων(Ελλάδας-Τουρκίας).Θέλει να καταλάβουν οι Έλληνες ότι οι Οθωμανοί ελληνικής καταγωγής είναι οριστικά Οθωμανοί και όχι Έλληνες. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο οφείλει να παύσει να είναι μία ελληνική εστία.
Οι Οθωμανοί μόνοι αφέντες στο σπίτι τους,θα επιβάλλουν την θελησή τους σε όλους».
Ας αναφέρουμε και ένα παράδειγμα και μετά την Συνθηκή της Λωζάννης του 1923:
Υπενθυμίζουμε στον «καθηγητή» ότι η Τουρκία εν τέλει παραιτήθηκε της αξίωσης περί μεταφοράς του Πατριαρχείου Κωνσταντινοπόλεως εκτός του τουρκικού εδάφους.
Όμως η Τουρκία μέχρι και σήμερα ακολουθεί μία πολιτική συστηματικής ταπείνωσης και απομόνωσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με το Διάταγμα 1092/1923 η Τουρκία αμφισβητεί επίσημα τον οικουμενικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου. Το παρουσιάζει ως θεσμό καθαρώς εσωτερικού τουρκικού δικαίου.
Ο «καθηγητής» όμως δεν αναφέρει την προσπάθεια εξόντωσης του Πατριάρχη Μελέτου Δ’ από τον Μουσταφά Κεμάλ προς την παραίτηση του Οικουμενικού Πατριάρχη ήδη από το 1921 και την αντικατάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το αυτοαποκαλούμενο «Τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο»!
Αναφέρουμε το σημαντικό απόσπασμα της αναφοράς του ύπατου αρμοστή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, Ζες Κυρελί, στον πρωθυπουργό του Ερριό (Herriot) την 25/11/1924:
«...η πρόθεση της κυβέρνησης της Άγκυρας είναι να εκλέγει ενα δικό της δημιούργημα, να μετατρέψει το Πατριαρχείο Φαναρίου σε τουρκικό Πατριαρχείο,να ελαττώσει την εξουσία και το γόητρο του, και να υποκαταστήσει σιγά-σιγά την ελληνική γλώσσα με την τουρκική. Ο υποψήφιος της θα ήταν ο Μητροπολίτης Μάτσκας *, κοντά στην Τραπεζούντα,ο οποίος προσέφερε υπηρεσίες στους Τούρκους κατά την διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας**, οργανώνοντας νοσοκομεία και περιθάλπτοντας τους τραυματίες».
*Πρόκειται για τον μητροπολίτη Ροδόπολης Πόντου, Κύριλλο, που ήταν ο επιθυμητός της τουρκικής κυβέρνησης **Το κίνημα του Κεμάλ σε ελληνικότατες περιοχές 3000 ετών,όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν ελληνική, και το εμπόριο και η οικονομία ανθούσε φιλήσυχα και ειρηνικά θεωρούταν ακόμα και τότε ως «κίνημα ανεξαρτησίας»
Οι Φαναριώτες-λαϊκοί και κληρικοί- είχαν πολλές δικαιολογίες για τη γραμμή που ακολούθησαν:
ήταν υποχρεωμένοι σε μεγάλο βαθμό,εξαιτίας του τουρκικού ξίφους και της δυτικής αποικιοκρατίας,να συμπεριφέρονται με αντιφατικό τρόπο. Είχαν υπέρ αυτών το ελαφρυντικό ότι λειτουργούσαν υπό κατοχήν και υπηρετούσαν εξ ανάγκης τους Οθωμανούς. Η Εκκλησία διατήρησε την ελληνική ταυτότητα, ιδιαίτερα στους πιό μαύρους αιώνες της κατοχής (15ος-17ος ) και εκατοντάδες ιεράρχες θυσιάστηκαν στην Επανάσταση. Οι δε λαϊκοί Φαναριώτες συνέβαλαν αποφασιστικά ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα στην εκπαιδευτική αναγέννηση του ελληνισμού, ο οποίος καταπολεμήθηκε από τους Οθωμανούς, καθώς και την πολιτική του χειραφέτηση, μέσα από την εμπειρία των ηγεμονιών, συμμετέχοντας μαζικά στην Ελληνική Επανάσταση.
4ος ισχυρισμός
Η χρήση της έννοιας «του άλλου» για να προσδιορίσει η μία χώρα την άλλη κατά τη διαδικασία οικοδόμησης κρατών: Οι κοινές, γλυκόπικρες μνήμες μας δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να προετοιμάσουμε το έδαφος για τη δημιουργία ενός ειρηνικού τοπίου στην περιοχή μας, που θα επιφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα για τις μελλοντικές γενιές μας. Για να προσδιορίσουμε εαυτούς στη διαδικασία οικοδόμησης κρατών δεν χρειαζόμαστε πλέον τον όρο «ο άλλος». Ηρθε η ώρα να βρούμε τη δύναμη μέσα από τις ομοιότητές μας και το γεγονός πως έχουμε τόσα κοινά, με δεδομένο ότι ανήκουμε στην ίδια ευρύτερη περιοχή. Το όραμα του Ατατούρκ και του Βενιζέλου, που κατέστησαν εφικτή την ειρήνη και τη συμφιλίωση την επαύριο μεγάλων δεινών και αλλαγών, είναι πηγή έμπνευσης για όλους μας.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» διαγράφει την διαφορετικότητα εις το όνομα του Νεοοθωμανισμού. Για τον «καθηγητή», το γεγονός ότι οι Τούρκοι είναι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι «άλλοι»!!
Μας συνδέουν οι «ομοιότητες μας» και το γεγονός ότι έχουμε πολλά «κοινά»!! Υποτίθεται ότι έχουμε «γλυκόπικρες μνήμες» και μάλιστα κοινές! Πως είναι δυνατόν να εξομοιώνεται η ιστορία της Ελλάδας με αυτήν της Τουρκίας, αυτό μπορεί μόνο ο «καθηγητής» Νταβούτογλου να το συνειδητοποιήσει.
Γιατί όμως οι Τούρκοι έχουν γλυκόπικρες μνήμες από τους Έλληνες; Έπρεπε να ήμασταν μέχρι και σήμερα υπό οθωμανική κατοχή για να μην έχουν οι Τούρκοι πικρές μνήμες;
Έπρεπε να ανεχτούμε τις σφαγές, τις διώξεις, τους βιασμούς των Νεοτούρκων που συνέχιζαν το έργο των προκατόχων τους στην Μ. Ασία, στην Θράκη και στον Πόντο;
Αυτή η οργανωμένη τουρκική προσπάθεια ξεριζωμού του ελληνικού στοιχείου από εδάφη που κατοικούνται εδώ και 3 χιλιετίες από την φυλή μας και η ανάγκη απελευθέρωσης Μ. Ασίας, Πόντου και Αν. Θράκης πως συνδυάζεται με την τουρκική προπαγάνδα τουρκοποίησης εδαφών και πληθυσμού μόνο και μόνο επειδή για 5 αιώνες επιβάλλονταν με το σπαθί;
Το όραμα του Βενιζέλου ήταν η απελευθέρωση των Ελλήνων της Μ. Ασίας και της Θράκης,όπως ακριβώς η απελευθέρωση της Ηπείρου,της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.
Ο Κεμάλ, όταν ρωτήθηκε από τους Μπολσεβίκους πως θα κάνει «επανάσταση» χωρίς όπλα και στρατό,δήλωσε: «Έχω όπλο την αγχόνη».
Μετά το συνέδριο του Ερζερούμ στις 23 /8/1919 προχωρούσε στην συγκρότηση στρατού. Όποιος αντιδρούσε, χριστιανός ή μωαμεθανός, αντιμετώπιζε την αγχόνη.
Όμως η προπαγάνδα του Νταβούτογλου καταρρίπτεται από ιστορικές μαρτυρίες των ιδίων των Τούρκων!
Ο τούρκος αρχιαστυνόμος Γιουσούφ Ζία βέη όταν αναφέρεται σε έκθεση του προς τον Γάλλο πρόξενο στην Καλλίπολη,αναφέρει το εξής ενυπωσιακό:
«Στον Αίνο μετέβη στις 9 Μαϊου 1914.Μόλις με είδε ο καϊμακάμης μου είπε: Οι ενταύθα Ρωμαίοι είναι ελληνόφρονες, χρειάζεται προσοχή. Εν τούτοις εγώ, όπως εξακρίβωσα και κατά την βουλγαρική κατοχή, οι Έλληνες χριστιανοί προφύλαξαν τους μουσουλμάνους. Μετά από κάποιες ημέρες ο καϊμακάμης κατήρτισε συμμορίες, οι οποίες περιερχόμενες τα χωριά άρπαζαν τα ζώα, και χρήματα των χωρικών και εξανάγκαζαν αυτούς σε μετανάστευση».
Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι οι «γλυκόπικρες μνήμες» των μουσουλμάνων οφείλονταν στις τουρκικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, σε τουρκικές συμμορίες και όχι στους Έλληνες!
Ο Βενιζέλος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Κεμάλ. Ουδέποτε υπήρξαν γενοκτονίες, ούτε καν διαμάχες, εναντίον των μουσουλμάνων και ουδέποτε το όραμα του Βενιζέλου είχε ως σκοπό κατάληψη ξένων εδαφών, παρά μόνο την απελευθέρωση των ελληνικών. Πιο ελληνικών και από την Αθήνα!
Ο Βενιζέλος δεν είχε κανένα σκοπό ξεριζωμού του μουσουλμανικού στοιχείου από την Ελλάδα και ουδέποτε καταπάτησε τα δικαιώματα των μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Και μόνο η σύγκριση αυτή καθ’αυτή αποτελεί ύβρι για τον Βενιζέλο!
5ος ισχυρισμός
Ο στρατηγικός ανταγωνισμός ενυπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.
Η έννοια του μαξιμαλισμού σε βάρος «του άλλου» οδήγησε στην αποξένωση και στη διεύρυνση της απόστασης των δύο χωρών. Στον αντίποδα, Τουρκία και Ελλάδα, ως μοναδικές χώρες στην περιοχή που βρίσκονται στο σταυροδρόμι μεταξύ Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής, μπορούν να γίνουν πρωτοπόρες στη συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου. Μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό βραχίονα, σκιαγραφώντας μία κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή με στόχο τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ανάπτυξη.
Απάντηση
Ο «στρατηγικός ανταγωνισμός» έχει επεξηγηθεί στο προηγούμενο άρθρο μας στην τελευταία παράγραφο της απάντησης μας στον 2ο ισχυρισμό του «καθηγητή».
Πως ορίζεται όμως ο «μαξιμαλισμός» από τον Νταβούτογλου; Από πότε οι εθνοαπελευθερωτικοί αγώνες του έθνους μας ορίζονται ως «μαξιμαλισμός»;
Μέχρι και σήμερα βλέπουμε τις τουρκικές φρεγάτες και τα τουρκικά μαχητικά να κάνουν πάρτι στο Αιγαίο κι εμείς υποτίθεται ότι θα πρέπει να δώσουμε χείραν φιλίας;
Η τουρκική προπαγάνδα στην Θράκη και η επιβολή του εθνοκτόνου σχεδίου Ανάν υποτίθεται ότι συνεισφέρουν στην «συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου»;
Ο «καθηγητής» συμψηφίζει νοοτροπίες και ιστορία για να δώσει το τέλειο άλλοθι στην Τουρκία, ότι έχει ευθύνες και η Ελλάδα για την «αποξένωση και τη διεύρυνση της απόστασης των δύο χωρών»!
Οπότε οφείλουμε να στηρίξουμε τις νεοοθωμανικές αντιλήψεις Νταβούτογλου, διότι το «μεγαλείο» του Οθωμανισμού μπορεί να αδελφοποιήσει Ελλάδα και Τουρκία!
Ο «καθηγητής» αναφέρεται σε μία «κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή».
Γιατί θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κοινή στρατηγική; Και σε ποιόν θαλάσσιο χώρο;
Αν εννοείται η Μεσόγειος θάλασσα, τότε το συζητάμε. Αν όμως εννοείται το Αιγαίο;
Διότι η Μεσόγειος είναι όντως κοινή θάλασσα, το Αιγαίο όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κάτι το κοινό με την Τουρκία. Για τον Νταβούτογλου όμως είναι «κοινή θαλάσσια περιοχή».
Το γεγονός ότι για 400 χρόνια ήμασταν υπόδουλοι των Τούρκων, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι η ιστορία ξεκινάει από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν μπορεί ο Νταβούτογλου να αναφέρεται στην Ιστορία και να μην ξέρει ότι το Αιγαίο Πέλαγος ειναι ελληνικό. Η αποσπασματική και επιλεκτική αναφορά στην Ιστορία αποτελεί καθαρή προπαγάνδα! Και με προπαγάνδα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει «σταθερότητα, ειρήνη και ανάπτυξη».
1) Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», Συγγραφέας: Γ. Μαγκριώτης
2) Πηγή: «Νεοοθωμανισμός και ελληνική ταυτότητα», Συγγραφέας: Γ. Καραμπελιάς
3) Πηγή: «Έχω όπλο την αγχόνη…», Συγγραφέας: Χ. Τσιρκινίδης
4) Πηγή: «Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή», Συγγραφέας: Γ.Α.Λ
Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 3ο)
6ος ισχυρισμός
Πιστεύω λοιπόν πως το νέο αυτό πρότυπο-(δηλαδή το γεγονός ότι Ελλάδα και Τουρκία μπορούν να γίνουν πρωτοπόρες στη συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου και μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό βραχίονα, σκιαγραφώντας μία κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή με στόχο τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ανάπτυξη)- πρέπει να βασίζεται στα εξής:
Στην κοινή κατανόηση της ιστορίας στο μέλλον: Το κοινό ιστορικό μας παρελθόν και η πολιτισμική μας αλληλεπίδραση εμποδίζουν την ερμηνεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα από εσφαλμένες οπτικές γωνίες και με βάση τεχνητές κατηγοριοποιήσεις, όπως «η Ανατολή της Δύσης» ή «η Δύση της Ανατολής». Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να προσπαθήσουμε να καταστήσουμε κυρίαρχη την κοινή μας ιστορική αντίληψη. Πράγματι, η κατανόηση της οθωμανικής ιστορίας δεν είναι δυνατή χωρίς την ανάλυση της βυζαντινής, καθώς υιοθετείται ένας πολυεθνικός και πολυγλωσσικός τρόπος ζωής. Παρομοίως για να γίνει κατανοητή η ελληνική ιστορία είναι απαραίτητη η γνώση της οθωμανικής.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» αναφέρεται
- στην «κοινή κατανόηση της ιστορίας στο μέλλον»,
- στο «κοινό ιστορικό μας παρελθόν και την πολιτισμική μας αλληλεπίδραση»,
- στις «τεχνητές κατηγοριοποιήσεις»,
- στην «κοινή μας ιστορική αντίληψη»
- και στο γεγονός ότι για να μάθει κάποιος ελληνική ιστορία πρέπει να κατανοήσει την οθωμανική.
Όμως η «ιστορία» από την οπτική γωνία των Τούρκων κάθε άλλο παρά ιστορία είναι! Αν ο «καθηγητής» μας προτείνει, αντί να μάθουμε την ιστορία των κτηνωδιών των Τούρκων, τις ανύπαρκτες «τουρκικές» αρετές ως απαραίτητη προϋπόθεση για να καταλάβουμε την ελληνική ιστορία, ή να δεχθούμε ότι εξομοιώνεται το Βυζάντιο με τους Οθωμανούς όταν βεβαίως το Βυζάντιο ήταν το δημιούργημα των αρετών του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό και της απελευθέρωσης του ελληνικού στοιχείου από το ρωμαϊκό και ότι εξομοιώνεται η Ανατολία με την Τουρκία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία προγενέστερα, τότε δεν μιλάμε πλεόν για ιστορία, αλλά για παραϊστορία. Το πως ερμηνεύονται τα «κοινά» σοφίσματα του «καθηγητή» θα τα παρουσιάσουμε μέσω μερικών σημαντικών δηλώσεων και γεγονότων.
- Σε ομιλία του στη Ρώμη τον Νοέμβριο του 2006 , ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, υποστήριζε:
«Η Τουρκία είναι αναπόσπαστο τμήμα της πολιτιστικής γεωγραφίας της Ευρώπης. Η ιστορία έχει δείξει ξεκάθαρα ότι οι βασικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν τις ρίζες τους στην Ανατολία. Αρχαίοι φιλόσοφοι επιστήμονες, όπως ο Διογένης,ο Θαλής, ο Όμηρος,ο Αναξιμένης και ο Ηράκλειτος είναι παιδιά της Ανατολίας»!!- Ο Τουργκούτ Οζάλ, προκειμένου η χώρα του να γίνει ικανή να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξέδωσε βιβλίο του στη τουρκική, αγγλική, γερμανική και γαλλική που εκθείαζε ολόκληρη την αρχαία ιστορία της Ιωνίας, τον Όμηρο,τον Θαλή, τον Αναξίμανδο, τον Ηρόδοτο ως... Τούρκους, μεγάλους ποιητές επιστήμονες και ιστορικούς που συνέβαλαν στον πολιτισμό της Ευρώπης!!
- Επίσης ο τουρκικός Οργανισμός Τουρισμού το 1997 με τεράστιες καταχωρήσεις και έγχρωμες διαφημίσεις σε εφημερίδες της Αυστραλίας με κεντρικό θέμα ωραιότατη φωτογραφία της Κων/πολης που δέσποζε ο τίτλος «Πολιτιστική, Πνευματική και Πανέμορφη» αφού ανέφεραν τους διακριτικούς τίτλους πως ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο βασιλιάς Μίδας και η Ωραία Ελένη του Τρωικού Πολέμου «αποτελούν μέρος της τουρκικής ιστορίας που έχει ζωή 10.000 χρόνων», καλούσαν τους Αυστραλούς να επισκεφθούν την χώρα τους, διότι τους διεμήνυαν ως σλόγκαν της διαφήμισης τους ότι: «η Τουρκία δεν είναι μόνο ιστορία. Είναι ένα σύγχρονο πολιτισμένο κράτος με όλες τις ανέσεις και ο λαός του φιλικός, θερμός και φιλόξενος»!
- Σε έγχρωμη μεγάλη διαφήμιση που κατέκλυσε τις αγγλικές εφημερίδες τον Μάιο του 1995 με τίτλο «Όχι, δεν είναι εκεί που ενδεχομένως φαντάζεστε», ακριβώς κάτω από τον τίτλο γραφόταν: «Είναι η Έφεσος,το κέντρο Ρωμαϊκού πολιτισμού. Εκεί επίσης βρίσκεται ο ναός της Αρτέμιδος. Αποτελούν τμήμα της κληρονομιάς 8.000 ετών της Τουρκίας».
- Ο Τουργκούτ Οζάλ,αυτή την φορά όταν προ ετών επισκέφθηκε την Αθήνα, κατέπληξε τους πάντες με τις δηλώσεις του περί Ελλάδας ως παραφυάδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπό την σκεπή της οποίας οι δύο λαοί ζούσαν αδελφικά και ειρηνικά!
Όμως αυτό που κατέπληξε, ήταν ο τουρκικός ισχυρισμός ότι ο πολιτισμός της Κρήτης του Αιγαίου και των Μυκηνών είναι «καρπός» ασιατικών δέντρων τουρκικής καταγωγής!!
- Όταν επισκέπτες της Περγάμου, της Εφέσου, της Αλικαρνασσού κτλ. ακούν από τους ξεναγούς ότι όλα αυτά τα θαυμαστά μνημεία είναι δημιουργία λαών της αρχαίας Τουρκίας και πιέσουν τους τελευταίους με ερωτήσεις περί Ελλήνων, απαντούν με ευστροφία: «Οι Έλληνες τα έζησαν,αλλά δεν τα έφτιαξαν» ή ότι «και οι Έλληνες είναι «θυγατρικός λαός» της αρχαίας μητέρας Τουρκίας»!
Αυτά τα παραδείγματα τα αναφέραμε, για να αναδείξουμε ότι η «κοινή ιστορική αντίληψη» του «καθηγητή» Νταβούτογλου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά φθηνή προπαγάνδα που διδάσκεται από την «Ταρίχ», την επίσημη τουρκική ιστορία που εκδόθηκε υπό την καθοδήγηση του Κεμάλ το 1932 στην Κων/πολη.
Θα αναφέρουμε και ένα τελευταίο παράδειγμα της τουρκικής αντίληψης περί ιστορίας.
Ο Τούρκος βεζίρης Νταμάντ Φερίντ Πασάς όταν έφτασε στο Παρίσι τον Ιούνιο του 1919 για διαπραγματεύσεις με τα μέλη του Ανωτάτου Συμβουλίου (Αμερικανός πρόεδρος, Γάλλος πρωθυπουργός, Άγγλος πρωθυπουργός, Ιταλός πρωθυπουργός) σχετικά με το κίνημα των Νεοτούρκων, υπό τον Κεμάλ πλεόν, υπέβαλε και ένα υπόμνημα όπου αναφερόταν στη μεγάλη τουρκική ιστορία και στο ότι «ποτέ κανένα έθνος δεν ήταν τόσο ανεκτικό όπως το τουρκικό, καθότι στους χρόνους που είχε τη δύναμη άφησε να ζήσουν και να αναπτυχθούν όλες οι χριστιανικές εθνότητες της Αυτοκρατορίας του»!!
Την απάντηση στο υπόμνημα την δίνει ο ίδιος πρωθυπουργός της Γαλλίας Κλεμανσώ:
«...Το συμβούλιο είναι ευμενώς διατεθειμένο έναντι του τουρκικού λαού, του οποίου τις εξαιρετικές ιδιότητες θαυμάζει. Αλλά δεν μπορεί να στηρίζεται στον αριθμό αυτών των ιδιοτήτων σχετικά με την ικανότητα του να κυβερνά ξένες φυλές. Μέσα σε όλη την ιστορία του, δεν βρίσκει κανείς μια μόνη περίπτωση, στην Ασία, στην Ευρώπη,στην Αφρική, όπου η εγκατάσταση της τουρκικής κυριαρχίας πάνω σε μία χώρα να μην ακολουθήθηκε από μία ελάττωση της υλικής του ευημερίας και μία πτώση του επιπέδου πολιτισμού του.
Είτε πρόκειται μεταξύ των Χριστιανών της Ευρώπης, είτε μεταξύ των Μωαμεθανών της Συρίας, της Αραβίας και της Αφρικής, ο Τούρκος δεν έκανε τίποτα από το να επιφέρει την καταστροφή παντού όπου νίκησε. Ποτέ δεν φάνηκε ικανός να αναπτύξει στην ειρήνη αυτό που είχε κερδίσει στον πόλεμο. Δεν ήταν παρά σε αυτήν την κατεύθυνση που άσκησε τα ταλέντα του...
Η εξοχότητα σας σε μία εκπληκτική αναφορά του υπομνήματος, διακηρύσσει ότι αποστολή της χώρας του είναι να αφοσιωθεί σε μία εντατική οικονομική και πολιτιστική καλλιέργεια. Καμία αλλαγή δεν θα ήταν περισσότερο εντυπωσιακή και περισσότερο συγκινητική,τίποτε δε θα ήταν περισσότερο επωφελές. Αν η εξοχότητα σας μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία αυτής της σημαντικής εξέλιξης σε ανθρώπους τουρκικής φυλής, θα άξιζε και θα δεχόταν βέβαια κάθε βοήθεια, η οποία θα ήταν στην εξουσία μας να του δοθεί».
Το κατα πόσο φάνηκαν μελλοντικά ικανοί οι Τούρκοι για την «αλλαγή» αυτή θα την αναλύσουμε σε επόμενους ισχυρισμούς.
7ος ισχυρισμός
Στον διαθρησκευτικό διάλογο για μία πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική υπόσταση. Η Τουρκία και η Ελλάδα με το πλούσιο πολιτιστικό παρελθόν τους είναι κατάλληλες να αναδειχθούν σε περιφερειακά κέντρα και να συμβάλουν στον διαθρησκευτικό διάλογο σε παγκόσμια κλίμακα.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» Νταβούτογλου δυστυχώς θέλει να παρερμηνεύει όρους και έννοιες. Ένας διαθρησκευτικός διάλογος δεν προϋποθέτει την δημιουργία μια πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Στην σύγχρονη εποχή του έθνους-κράτους μία πολυπολιτισμική κοινωνία δεν είναι κοινωνία, αλλά ένα συνονθύλευμα φυλών που δεν ενδιαφέρονται για το συλλογικό συμφέρον, παρά μόνο για το συγκεκριμένο φυλετικό.
Εν συντομία η πολυπολιτισμικότητα
- καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό της χώρας και την ομοιογένεια του γηγενούς πληθυσμού, διότι πέρα από την γκετοποίηση- λόγω της μη αφομοιώσεως-, τα συμφέροντα των διαφορετικών φυλετικών στοιχείων δεν επιτρέπουν καμία ανοχή εις βάρος τους όσον αφορά τα «δικαιώματά» τους.
- δεν λαμβάνει υπόψην τις υποχρεώσεις των μεταναστών απέναντι στην χριστιανική ταυτότητα της πατρίδας μας και την ιστορία της που οφείλουν να σέβονται αλλά απαιτούν ακόμα περισσότερα δικαιώματα (π.χ. προσευχές σε ανοικτό χώρο, δικαίωμα ψήφου, κατάργηση σταυρού από σχολικές αίθουσες)
- οδηγεί στην δημιουργία παραεμπορίου και λαθρεμπορίου, καθώς και στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών από την στιγμή που το πλήθος των μεταναστών είναι υπερμεγέθες και δεν είναι απαραίτητοι, καθώς οι περισσότεροι (λαθρό)μετανάστες εισέρχονται παρανόμως στην Ελλάδα, όπως και στην αύξηση της εγκληματικότητας, αφού δεν είναι δυνατόν να υπάρξει δυνατότητα εργασίας για όλους.
Σαφέστατα υπήρξαν εποχές όπου η φορολογία ήταν βαριά, αλλά αποτελούσε επιτακτική ανάγκη!
Παρόλο που διεδόθη ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός και υπήρχε ένα δίκαιο σύστημα διακυβέρνησης, Σλάβοι, Βούλγαροι, Ρώσοι, Πέρσες, Άραβες και Οθωμανοί δημιουργούσαν συνεχώς προβλήματα με αποτέλεσμα στο τέλος να δημιουργούνται μισθοφορικοί στρατοί από αλλογενείς για να διαφυλάσσονται τα σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το τραγικό αποτέλεσμα το γνωρίζουμε. Αυτές ήταν οι συνέπειες της ανυπαρξίας εθνικών ενόπλων δυνάμεων και της εξαρτήσεως της ασφάλειας του Βυζαντινού κράτους από τους ξένους, που ενδιαφέρονται για το δικό τους συμφέρον.
Εν αντιθέσει με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που οι κτηνωδίες της ήσαν πρωτοφανείς, άκρως επιθετικές, και μάλιστα σε ξένα προς τους Οθωμανούς εδάφη,οπού υπήρχαν ήδη άλλες φυλές και άλλοι πολιτισμοί!
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Κλεμανσώ -οπως προαναφέραμε- αναφέρει την σημαντική αλήθεια για την τουρκική φυλή που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εξομοιωθεί με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία!
Επιπλέον θα πρέπει να απαντηθούν σημαντικά ερωτήματα που αφορούν την -δυστυχώς ανύπαρκτη- μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα:
- Χρειαζόμαστε μετανάστες, αν ναι πόσους;
- Απο ποιές χώρες είναι σκόπιμο να προέρχονται οι μετανάστες και σε ποιά αναλογία; Η μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών απο μια χώρα ή γενικώς μουσουλμάνων είναι σωστή πολιτική; Το γεγονός ότι οι Αλβανοί μετανάστες αποτελούν το 55% του συνόλου είναι επικίνδυνο για την χώρα μας;
- Ποιά επαγγέλματα χρειαζόμαστε και, συνεπώς ποιά εκπαίδευση θέλουμε να έχουν οι μετανάστες που θέλουν να εργαστούν στην χώρα μας;
- Πως γίνεται η επιλογή μεταναστών; Υπάρχει ενα σύστημα μορίων που ευνοεί ή αποκλείει όσους έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά (π.χ. μόρφωση, ηλικία, φύλλο, θρησκεία) ή δεχόμαστε μετανάστες ανάλογα με την προσφορά τους ή τυχαίως ή με κάποιον άλλο τρόπο;
- Για πόσο χρονικό διάστημα παρέχεται η άδεια παραμονής ή εργασίας; Θέλουμε εποχικούς μετανάστες ή για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα;
- Πως αντιμετωπίζουμε τις περιπτώσεις εκείνων που ζούν στη χώρα μας πολλά χρόνια και έχουν εδώ τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους σε ελληνικά σχολεία; Χορηγούμε μόνιμη διαμονή ή προβαίνουμε σε παροχή πολιτικών δικαιωμάτων;
Αν όμως ο Νταβούτογλου είναι λάτρης της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, τότε γιατί δεν δεχεται η Τουρκία το μουσουλμανικό στοιχείο που προσπαθεί να εισέλθει στη Ευρώπη;
Γιατί το μεταφέρουν στην Ελλάδα και δεν προσπαθούν να το βοηθήσουν στην Τουρκία, αφού ο «τουρκικός πολιτισμός» είναι τόσο αξιέπαινος;
Βοήθεια από τις πηγές
- Πηγή: «Εθνοκτονία εν εξελίξει», Συγγραφέας: Κων/νος Ρωμανός
- Πηγή: «Η ιστορία από την σκοπιά των Τούρκων», Συγγραφέας: Σ. Καργάκος
- Πηγή: «Έχω όπλο την αγχόνη…», Συγγραφέας: Χ. Τσιρκινίδης
- Πηγή: «Παγκόσμια Ιστορία του ψυχολογικού πολέμου και προπαγάνδας», Συγγραφέας: Ιωάννης Βολωνάκης
Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 4ο)
Στο τέταρτο και τελευταίο άρθρο μας θα αναλύσουμε τους τελευταίους 3 ισχυρισμούς από τους συνολικά 10 ισχυρισμούς του «καθηγητή» Νταβούτογλου, συνεχίζοντας την ανάλυση μας από τα άρθρα «Απάντηση στους ισχυρισμούς του Νταβούτογλου (μέρος 1ο)» , «Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 2ο)» και «Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου μέρος 3ο».
Οι τρεις τελευταίοι ισχυρισμοί σχετίζονται- όπως οι ισχυρισμοί 6 και 7 στο πρηγούμενο άρθρο μας- με το γεγονός ότι Ελλάδα και Τουρκία μπορούν να γίνουν πρωτοπόρες στη συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου και μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό βραχίονα, σκιαγραφώντας μία κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή με στόχο τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ανάπτυξη που πρέπει να βασίζεται στα εξής:
8ος ισχυρισμός
Σε μία νέα άποψη καλής γειτνίασης των δύο χωρών: Αυτό απαιτεί την κινητοποίηση της διανοητικής μας ισχύος, με στόχο την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων και την οικοδόμηση στερεών βάσεων. Οι πικρές μνήμες της ανταλλαγής πληθυσμών παραμένουν ζωντανές και στις δύο χώρες μας. Για να τις ξεπεράσουμε, πρέπει να εργασθούμε πιο σκληρά, ευνοώντας τις επαφές μεταξύ ατόμων και τις πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών. Τα κίνητρα και η ενθάρρυνση από μέρους μας με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή ελεύθερη μετακίνηση ατόμων θα αποτελέσουν αξιόπιστο εργαλείο για τον στόχο μας. Επιδίωξή μας θα πρέπει να είναι οι μέγιστες δυνατές επαφές και η μέγιστη εφικτή συνεργασία, μαζί με πολιτική απαλλαγμένη από τριβές. Στη διαδικασία αυτή, δευτερεύουσες δραστηριότητες μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ενίσχυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» Νταβούτογλου αναφέρεται στις «ανταλλαγές πληθυσμών», όμως το υπόβαθρο στο οποίο στηρίχτηκε αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή είναι τελείως διαφορετική για πολλούς λόγους:
Πρώτον, διότι η Σύμβασης περί «ανταλλαγής πληθυσμών» υπήρξε πλημμελέστατη στην διατύπωση από ελληνικής πλευράς για την κατοχύρωση των δικαίων των Ελληνικών πληθυσμών και ιδίως των Κων/πολιτών,για τους οποίους η Σύμβαση αυτή συνετάχθη ετεροβαρής, εξ αγνοίας των εντεταλμένων. Το ετεροβαρές της Συμβάσεως εκπροστάτευε και προήγε τα τουρκικά συμφέροντα και τις τουρκικές βλέψεις. Έτσι οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας αγνοώντας τον Δημοτικό Νόμο του 1912, που εκδόθηκε από το νεοτουρκικό κίνημα «Ένωση και Πρόοδος»,συνετέλεσαν, δια της αποδοχής ασύμφορης διατυπώσεως, σε περιορισμό στο ελάχιστο των μη ανταλλακτέων Κων/πολιτών.
Δεύτερον, διότι υπήρξε σφάλμα εκ μέρους μας με την έκδοση μη Τούρκων Μουσουλμάνων ή μουσουλμοφανών, αν και αυτοί διαμαρτύρονταν «ότι δεν ήσαν Τούρκοι και δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.
Τρίτον, εξαιτίας του γεγονότος οτι η ανταλλαγή του ελληνικού πληθυσμού ήταν μία τελική πράξη των αποτελεσμάτων των βιαίων διωγμών, λεηλασιών, δολοφονιών, βιασμών, αρπαγής περιουσιών και μιάς καλά οργανωμένης προπαγάνδας εναντίον του ελληνικού στοιχείου –και όχι μόνο- που εφαρμοζόταν από τους Νεότουρκους πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Εξυπακούεται ότι οι Τούρκοι δεν είχαν σεβαστεί ούτε την Συνθήκη των Σεβρών, ενώ οι βιαιοπραγίες τους είχαν ξεκινήσει πολύ πριν πραγματοποιηθεί η Μικρασιατική Εκστρατεία, δηλαδή πριν έρθει καν ελληνικός στρατός στα πανάρχαια αυτά ελληνικά εδάφη. Σε αντίθεση με τους Μουσουλμάνους στην Ελλάδα, που ουδέποτε βίωσαν τέτοιες φρικτές εμπείριες. Όπως και το μουσουλμανικό στοιχείο στην Μ. Ασία.
Όμως ο «καθηγητής» δεν αναφέρει αν η Τουρκία σέβεται τις Συνθήκες που υπέγραφε. Θα ασχοληθούμε με την Συνθήκη των Σεβρών, που δεν ισχύει πλεόν μετά την Συνθήκη της Λωζάννης, καθώς και την τελευταία.
Σχετικά με την Συνθήκη των Σεβρών:
Θα αναδείξουμε τα πραγματικά άρθρα της συνθήκης των Σεβρών που έχουν να κάνουν με τις μειονότητες και ταυτοχρόνως δεν έτυχαν σεβασμού από την Τουρκία.
Μέρος Γ’ Πολιτικοί όροι
Τμήμα Δ’: Σμύρνη
Καταπάτηση άρθρων 69, 70, 71, 75, 83
Τμήμα ΙΒ’: Ιθαγένεια
Καταπάτηση άρθρων 124, 125, 126, 128
Τμήμα ΙΓ’: Γενικές διατάξεις
Καταπάτηση άρθρων 137, 138, 139. Εδώ θα αναφέρουμε τι γράφεται στα άρθρα 137, 139
Άρθρο 137
«Υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του Μέρους Ζ’ (Τιμωρίες), ουδείς κάτοικος της Τουρκίας δύναται να ενοχληθεί ή να καταδιωχθεί υφ’ οιανδήποτε πρόφαση, λόγω της στρατιωτικής ή πολιτικής δράσης αυτού ή βοηθείας σε άλλον που παράσχεται προς τις Συμμάχους Δυνάμεις ή στους υπηκόους των Δυνάμεων, μετά την 1η Αυγούστου 1914 και μέχρι της ενάρξεως της ισχύος της παρούσας Συνθήκης. Κάθε απόφαση που εκδίδεται εξαιτίας αυτού του λόγου εναντίον οποιουδήποτε κατοίκου της Τουρκίας θα ακυρωθεί εξ’ολοκλήρου, οποιαδήποτε εκκρεμής καταδίωξη θα ανασταλεί.»
Άρθρο 139
«Η Τουρκία παραιτείται ρητώς πάντων των δικαιωμάτων επικυριαρχίας ή δικαιοδοσίας, οιασδήποτε φύσης και αν είναι, επί των μουσουλμάνων των υπαγομένων υπό τη κυριαρχία ή την προστασία παντός ετέρου κράτους. Ουδεμία εξουσία θα ενασκηθεί, άμεσα ή έμμεσα, υπό οιασδήποτε οθωμανικής Αρχής επί των εδαφών των αποσπωμένων της Τουρκίας ή νυν διατελούντων, δυνάμει παρούσης Συνθήκης, υπό καθεστώς αναγνωριζόμενο επί της Τουρκίας».
Όπως αναφέραμε η Τουρκία δεν σεβόταν ούτε αυτά τα άρθρα!
Μέρος Δ’ : Προστασία των μειονοτήτων
Καταπάτηση άρθρων 140-151
Και τα 12 συνολικά άρθρα που έχουν να κάνουν με τις μειονότητες στην Τουρκία καταπατήθηκαν ασύστολα!!
Σχετικά με την Συνθήκη της Λωζάννης
Περίοδος 1923-1940
- Στις 2/10/1923 η τουρκική κυβέρνηση περιόρισε τα αστικά δικαιώματα των Ελλήνων αποκλείοντας τους από την πολιτική ζωή και τις δημόσιες υπηρεσίες και εξαναγκάζοντας ξένες εταιρείες να αντικαταστήσουν μεγάλο αριθμό Ελλήνων με Τούρκους (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Τον Οκτώβριο του 1923 συνελήφθησαν και απελάθησαν 64 Έλληνες πρόκριτοι της Τενέδου (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Οι κλάσεις 1923-25 της Ίμβρου μεταφέρθηκαν στην Μ. Ασία (Παράβαση άρθρου 14 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Το 1926 με τον Αστικό Κώδικα επιβλήθηκε υποχρεωτικά ο πολιτικός γάμος στην ελληνική μειονότητα (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Με τον νόμο 2007/1932 απαγορεύτηκε η εξάσκηση 32 επαγγελμάτων στους Έλληνες (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Με νόμο το 1934 υποχρεώθηκαν οι ομογενείς να τουρκοποιήσουν τα επώνυμα τους (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Με τον νόμο 2782/1936 απαγορεύθηκε στα μειονοτικά ιδρύματα να αποκτούν πρόσθετα ακίνητα με αγορές ή διαθήκες (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Από το σχολικό έτος 1936-37 υποχρεωτικά όλα τα μαθήματα στα ελληνικά σχολεία διδάσκονταν στα τουρκικά (Παράβαση άρθρου 41 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Τον Μάϊο του 1942 η Τουρκία επιστράτευσε 20 κλάσεις μή μουσουλμάνων με σκοπό την εξόντωση τους με την μέθοδο των ταγμάτων εργασίας. Η πτώση του Στάλινγκραντ και η γερμανική υποχώρηση τους έσωσε γιατί η Τουρκία αντελήφθη ότι άλλαξε η φορά του πολέμου και τους απέλυσε. (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Επιβλήθηκε ειδική εξοντωτική φορολογία (Varlik Vergesi) με τον νόμο 11/11/1942 στους μή μουσουλμάνους,χωρίς να υπάρχει δικαίωμα εφέσεως (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Με τον νόμο 5404/1949 η διαχείρηση των μειονοτικών ιδρυμάτων υπάγεται στην Γενική Διεύθυνση Βακουφίων και έτσι έχασαν την αυτοτέλειά τους. (Παράβαση άρθρου 40 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Ομάδα Τούρκων χωρίς αφορμή στις 28/8/1955 κατέστρεψε τους Ναούς Παναγίας Νεοχωρίου και Ταξιαρχών Στενής,μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας που αδρανούσε (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Την νύκτα 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου 1955, ο τουρκικός όχλος με την ανοχή και καθοδήγηση των Αρχών προέβη σε πρωτοφανείς ωμότητες και εγκληματικές πράξεις κατά της ελληνικής μειονότητας με συνέπεια την δολοφονία 15 Ελλήνων, τον βασανισμό αλλων εκατοντάδων ,την πυρπόληση 29 εκκλησιών και την λεηλασία άλλων 46,την λεηλασία 3.000 ελληνικών οικιών και 4.368 καταστημάτων,την βεβήλωση νεκροταφείων και οστεοφυλακίων,την καταστροφή τάφων πατριαρχών (Παραβίαση στοιχειώδους ανθρωπισμού και παράβαση άρθρων 38 και 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Την διάλυση τον Απρίλιο του 1958 της Ελληνικής Ένωσεως, κατάσχεση των περουσιακών της στοιχείων και κατάληψη της έδρας της (Παράβαση άρθρων 38 και 40 Συνθήκης της Λωζάννης)
- Την αναίτια απέλαση 67 προκρίτων της ελληνικής μειονότητας απο το 1957 μέχρι το 1959 (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)
Με τον νόμο 8459/18.2.1964 τίθεται :
- απαγόρευση στους ομογενείς μαθητές να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα ακόμα και στα διαλείμματα (Παράβαση άρθρων 38,39,41 Συνθήκης της Λωζάννης)
- απαγόρευση πρωινής προσευχής στα ελληνικά σχολεία (Παράβαση άρθρων 40,43)
- από τον Μάρτιο του 1964 οι τουρκικές αρχές άρχισαν μαζικές απελάσεις Ελλήνων της Πόλης (περίπου 30.000). Η αστυνομία κατέσχεσε τα υπαρχοντά τους και τους απέλασε αυθημερόν (Παράβαση άρθρου 39)
- με τον νόμο 5681/10.4.1964 τίθεται απαγόρευση λειτουργίας του Πατριαρχικού Τυπογραφείου που λειτουργούσε από το 1627 (Παράβαση άρθρου 40)
- Τον Μάϊο του 1964 τίθεται απαλλοτροίωση 8.000 στρεμμάτων καλλιεργήσιμων εδαφών στην πεδιάδα Σχοινουδίου της Ίμβρου για να γίνουν ανοικτές αγροτικές φυλακές με αποζημίωση 1 τουρκικής λίρας ανά m2 και αυτά δεν καταβλήθησαν. (Παράβαση άρθρου 14)
- Τον Ιούνιο του 1964 παύθηκαν 3 διευθυντές λυκείων και 41 διδάσκαλοι (Παράβαση άρθρου 41)
- Τον Σεπτέμβριο του 1964 απαγορεύθηκε η διακίνηση ελληνικών βιβλίων και εγκυκλοπαιδειών στα σχολεία της μειονότητας (Παράβαση άρθρου 38)
- Aπαγόρευση λειτουργίας θεολογικών σχολών (Παράβαση άρθρου 38,41)
- Με τον νόμο 6980/15.10.1964 τίθεται απαγόρευση του διορισμού στα ελληνικά σχολεία ομογενών αποφοίτων ελληνικών παιδαγωγικών ακαδημιών και της Θεολογικής Σχολής Χάλκης (Παράβαση άρθρου 41)
- Yποχρέωση των μαθητών της μειονότητας να λένε το πρωί «Είμαι Τούρκος και ευτυχής που γεννήθηκα Τούρκος», (Παράβαση άρθρων 38,43)
- Δήμευση των ελληνικών μειονοτικών σχολείων στην Ίμβρο. Το ημιγυμνάσιο μετατράπηκε σε οικοτροφείο για σπουδαστές από την Τουρκία (Παράβαση άρθρων 14,40,41)
- Με την απόφαση 6/3801 της 2/11/1964 του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου απαγορεύθηκαν στους ομογενείς οι δικαιοπραξίες και η αγορά ακινήτων (Παράβαση άρθρων 38, 39)
- Το 1966 άρχισαν νέες απαλλοτροιώσεις στην Ίμβρο για την δημιουργία κρατικού αγροκτήματος. Μέχρι το 1968 είχαν απαλλοτροιωθεί 27.354 στρέμματα αντί ευτελούς τιμήματος (Παράβαση άρθρων 14, 38, 39)
- Ενεργοποιήθηκε εποικισμός της Ίμβρου από 3.000 Τούρκους,ανεγέρθηκαν οικισμοί και παραχωρήθηκε καλλιεργήσιμη γη στους εποίκους.
Συνέπεια αυτών των παραβάσεων των συνθηκών ,των βανδαλισμών, των βιαιοτήτων, των απελάσεων και του όλου κλίματος τρομοκρατίας ήταν ότι η ελληνική μειονότητα μέσα σε 65 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ανταλλαγής περιορίστηκε με αποκλειστική ευθύνη της Τουρκίας σε 2.500 άτομα. Δηλαδή το 1% του αριθμού που είχε όταν υπεγράφη η συνθήκη.
Τουναντίον η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα στο ίδιο χρονικό διάστημα αυξήθηκε κατά 20%. Αυτό το γεγονός αποτελεί κατάφωρο παραβίαση της Συνθήκης Ανταλλάγης πληθυσμών και της Συνθήκης της Λωζάννης που προέβλεπαν αμοιβαιότητα.
Η μουσουλμανική μειονότητα της Δ. Θράκης δεν έχει νομικό έρεισμα για την περαιτέρω παραμονή της στην Ελλάδα εφόσον η προϋπόθεση δια την εξαίρεση της από την ανταλλαγή των πληθυσμών, ήταν η παραμονή της ελληνικής στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο,η οποία εκδιώχθηκε βιαίως.
Η αμοιβαιότητα επιβάλλει την ύπαρξη στην Ελλάδα μουσουλμανικής μειονότητας μικρότερης των 1.000 ατόμων! Κάθε υπέρβαση του αριθμού αυτού οφείλεται στην ανεκτικότητα των ελληνικών αρχών, οι οποίες έπρεπε να απευλάνουν από την μειονότητα αριθμό ανάλογο εκείνου που εξαναγκαζόταν να εγκαταλείψουν την Τουρκία. Οι Ελληνικές αρχές χάριν της αμοιβαιότητας που προβλέπει η συνθήκη,θα έπρεπε να απευλάνουν 5 άτομα από την μειονότητα έναντι 2 απευλανομένων από την Τουρκία!
Η Ελλάδα όμως δεν εφήρμοσε, όπως δικαιούταν, αυτά τα μέτρα!
Αυτή είναι η «κοινή αντίληψη της ιστορίας» από τον «καθηγητή» Νταβούτογλου!!
Ο «καθηγητής» Νταβούτογλου αναφέρεται και στην «μεγαλύτερη δυνατή ελεύθερη μετακίνηση ατόμων» με στόχο τις «μέγιστες δυνατές επαφές» την «μέγιστη εφικτή συνεργασία» μαζί με «πολιτική απαλλαγμένη από τριβές» και σε «δευτερεύουσες δραστηριότητες» που μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ενίσχυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Αν ένα τέτοιο παράδειγμα ειναι η προσπάθεια τουρκικών επενδύσεων και μάλιστα στην Θράκη αυτό όχι απλώς είναι εθνομειοδοτικό, αλλά και επικίνδυνο μέχρι τον βαθμό απώλειας ελληνικού εδάφους.
Το 2004 ο Πρόεδρος Κτηματομεσιτών Αττικής απεκάλυψε στην τηλεόραση ότι το προηγούμενο έτος το 1/3 των αγορών ακινήτων της Αττικής έγινε από Αλβανούς. Είναι επίσης γνωστό ότι η πανίσχυρη αλβανική μαφία ξεπλένει χρήματα δια της αγοράς ακινήτων. Οι Ελληνικές τράπεζες έχουν προνομιούχους όρους για αγορές ακινήτων ,που αφορούν μόνο Αλβανούς. Ο μέσος όρος καταθέσεων των Αλβανών είναι διπλάσιος από αυτόν των Ελλήνων.
Μήπως λοιπόν με την δημιουργία τουρκικών τραπεζών στην Θράκη η τουρκική προπαγάνδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το μουσουλμανικό στοιχείο και την άσχημη οικονομική κατασταση της Ελλάδας;
Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε μία σημαντική πτυχή του Παλαιστινιακού προβλήματος.
Όταν ακόμα η Παλαιστίνη ήταν αραβική υπό αγγλική διοίκηση, Εβραίοι αγόραζαν γη και ακίνητα από τους Παλαιστίνιους πληρώνοντας πάνω από την αξία. Οι μικροϊδιοκτήτες Παλαιστίνιοι ανακάλυψαν αργά το σφάλμα τους, όταν οι νέοι ιδιοκτήτες απέκτησαν την κρίσιμη μάζα για να επιβληθούν πολιτικά ιδρύοντας το κράτος του Ισραήλ. Έτσι ξεκίνησε η κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Εβραίους:με αγορές.
Μήπως άραγε ο «καθηγητής» Νταβούτογλου ονειρεύεται την κατάληψη της «Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης» μέσω αγορών;
9ος ισχυρισμός
Στην επίλυση εκκρεμών θεμάτων στο Αιγαίο: Πρέπει να είμαστε ικανοί να συμφωνήσουμε σε ειρηνικές μεθόδους ανάδειξης και επίλυσης όλων των εκκρεμών ζητημάτων στο Αιγαίο. Αυτό αποτελεί άλλωστε αναγκαία συνθήκη εάν οι δύο χώρες επιθυμούν να βελτιώσουν τις διμερείς τους σχέσεις, ενώ η επίλυση των θεμάτων αυτών αποτελεί επίσης ιστορική μας υποχρέωση για τις επόμενες γενιές. Τον περασμένο Μάιο, χάρη στο σαφές κοινό όραμα των πρωθυπουργών μας, εγκαινιάσαμε διερευνητικές συνομιλίες, που συνεχίζονται με ανανεωμένη ζέση. Οι συνομιλίες αυτές οδηγούν τώρα σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να επιτύχει συνολική και βιώσιμη συμβιβαστική λύση σε όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με το Αιγαίο, πεπεισμένη ότι η Θάλασσα του Αιγαίου πρέπει να αναδειχθεί σε θάλασσα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών μας.
Απάντηση
Τα «επιχειρήματα» που προβάλλει η Τουρκία σχετικά με το Αιγαίο είναι
- η μικρή απόσταση των παραμεθόριων νησιών από τις Μικρασιατικές ακτές,
- ο μικρός πληθυσμός τους σε σχέση με τον πληθυσμό της Μ.Ασίας
- το γεγονός ότι ήταν επί μακρόν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
- το γεγονός ότι αποτελούν γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας.
- το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα
Αναφέρουμε παραδείγματα:
- Τα νησιά της Δανίας Μπόρνχολμ και Ζέελαντ,όπως και η πρωτεύουσα της Κοπεγχάγη δεν θα άνηκαν σ’αυτή αλλά στη Σουηδία,το δε νησί Λώλαντ στην Γερμανία.
- Τα νησιά αυτά απέχουν λιγότερο από την Σουηδία και Γερμανία αντιστοίχως παρά από την χερσόνησο της Γιουτλάνδης.
- Τα νορμανδικά νησιά θα άνηκαν στην Γαλλία και όχι στην Βρετανία,
- Τα νησιά Φερόαι θα άνηκαν στη Βρετανία και όχι στην Δανία
- Τα νησιά Ανάμπας θα άνηκαν στην Μαλαισία και όχι στην Ινδονησία.
- Τα νησιά Ανδαμάνεν στην Βιρμανία και όχι στις Ινδίες.
Είναι γνωστό ότι από την αυγή της ιστορίας τα νησιά αυτά ήσαν ελληνικά και ανέπτυξαν μεγάλο ελληνικό πολιτισμό στα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Το γεγονός ότι επί 400 χρόνια ήσαν υπό τουρκική κυριαρχία, όπως όλος σχεδόν ο ελληνικός χώρος, δεν δίνει κανένα δικαίωμα για διεκδίκηση. Πέραν τούτου δεν υπάρχει νησί στο οποίο ο τουρκικός πληθυσμός ξεπέρασε το 10-12%, ενώ πολλά δεν γνώρισαν παρά μόνο τους Τούρκους φοροεισπράκτορες και σε μερικά όπως η Πάτμος και η Σάμος στην οποία με σουλτανικό φιρμάνι απαγορευόταν η εγκατάσταση Τούρκων, δεν πάτησε Τούρκος.
Η Τουρκία δεν δικαιούται να επικαλείται την Οθωμανική Αυτοκρατορία σχετικά με το Αιγαίο.
Από πλευρά Διεθνούς Δικαίου με τα άρθρα 12, 15, 16 της Συνθήκης της Λωζάννης, η Τουρκία έχει αναγνωρίσει την παραχώρηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα και έχει παραιτηθεί παντός δικαιώματος και τίτλου από αυτά.
Με το άρθρο 12 προβλέπεται ότι «παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία οι νήσοι που κείτονται σε απόσταση μικρότερη των 3 μιλίων από της ασιατικής ακτής», που σημαίνει ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα σε νησιά που απέχουν πέρα των 3 μιλίων.
Με το άρθρο 15 προβλέπεται ότι «η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί της Δωδεκαννήσου και του Καστελλορίζου». Τα δικαιώματα αυτά η Ιταλία τα μεταβίβασε στην Ελλάδα με την Συνθήκη Ειρήνης του 1947.
Τέλος με το άρθρο 16 προβλέπεται ότι «η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη εκείνα που κείτονται πέρα των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων ως και επί νήσων».
Από πλευρά Ιστορίας το γεγονός βεβαίως ότι τα νησιά αυτά φέρουν ελληνική ονομασία τουλάχιστον επί 5.000 χρόνια, ότι κατοικούνται ανέκαθεν από ελληνικούς πληθυσμούς σε ποσοστά του 95% τουλάχιστον και έχουν κατοχυρωθεί στην Ελλάδα με διεθνείς συνθήκες που συνυπέγραψε και η Τουρκία προφανώς διαφεύγει από τους τούρκους αξιωματούχους. Οι Τούρκοι επίσης φαίνεται να αγνοούν ότι ο μυθικός Αιγέας, που έδωσε το ονομά του στο Αιγαίο πέλαγος, ήταν Έλληνας βασιλιάς της προϊστορικής Αθήνας και πατέρας του πασίγνωστου μυθολογικού ήρωα (επίσης Έλληνα) ήρωα Θησέα.
Το Αιγαίο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση φυσική γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας
Ο πρώην υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χασάν Ισίκ δήλωνε τον Απρίλιο του 1984 στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα «Daily News»:
«...Είναι φυσικό ότι οι υπευθυνότητες και τα δικαιώματα του έθνους που κυριαρχεί στην Ανατολία θα πρέπει να επεκτείνονται τουλάχιστον μέχρι το μέσον του Αιγαίου... Καμία τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό το γεγονός που είναι θέμα εθνικής μας ασφαλείας».
(Δηλαδή, θεωρία ίδια και χειρότερη με την αντίστοιχη ναζιστική περί «ζωτικού χώρου» βάσει της οποίας ο Χίτλερ ενσωμάτωσε την Αυστρία, μοίρασε την Πολωνία και διαμέλισε την Τσεχοσλοβακία δημιουργώντας τις αφορμές για τον πολυαίμακτο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο).
Ο πρωήν πρωθυπουργός της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είχε δηλώσει την 9/6/1974 (παραμονές της ήδη προετοιμαζόμενης εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο):
«Η βασική διαφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ανέκυψε, επειδή τα νησιά που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία, ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία... Τα νησιά αυτά αποτελούν μέρος της Ανατολίας και για αιώνες άνηκαν στο Κράτος που κυριαρχούσε στην Ανατολία».
Στην συνέχεια ο ίδιος ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ,την 19/8/1976 σε άλλη συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» και απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο αναφέρει:
«Να μην ονομάζετε αυτά τα νησιά «Ελληνικά νησιά» αλλά «νησιά του Αιγαίου...».
Και επειδή υπάρχουν, πέρα από τον αισιόδοξο και μεγαλοϊδεάτη «καθηγητή» Νταβούτογλου αρκετοί ανιστόρητοι «Συνέλληνες» αλλά και Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, οι οποίοι ερασιτεχνικά κοιτάζοντας τους γεωγραφικούς χάρτες «ανακαλύπτoντας» ότι τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται πιο κοντά στις Μικρασιατικές Ακτές απ’ ότι στην ηπειρωτική Ελλάδα «απορούν» και «διερωτώνται» μήπως και η Τουρκία έχει κάποια «εδαφικά δικαιώματα» στο Αιγαίο (εφόσον τα μικρασιατικά παράλια είναι τμήμα του σημερινού τουρκικού κράτους...), έχουμε να προβάλουμε και εμείς την δική μας «απορία»:
Είναι γνωστό ότι οι Άραβες και οι Ασιάτες, μέχρι το Πακιστάν ή τις Ινδίες και την Κίνα –αλλά και οι ίδιοι οι Τούρκοι αποκαλούν τους Έλληνες με το όνομα «Γιουνάν» δηλαδή «Ίωνες». Παράλληλα δεν αφισβητείται από κανέναν ότι οι Ιάπωνες πρέπει να κατοικούν στην Ιαπωνία, οι Κινέζοι στην Κίνα, οι Πέρσες στη Περσία κτλ. Αυτό μάλιστα συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια για όλους αυτούς τους λαούς και τις αντίστοιχες πατρίδες τους. Η απορία μας λοιπόν είναι η εξής:
Δεν είναι εύλογο και δίκαιο (και) οι Ίωνες να κατοικούν στην πατρίδα τους, δηλαδή την Ιωνία, η οποία ονομάσθηκε έτσι εδώ και χιλιάδες χρόνια από τον Ίωνα, τον εγγονό του Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα (και κάθε «σπιθαμή» από την γη της κοσμείται από ελληνικές αρχαιότητες);
Όμως την Ιωνία, δηλαδή ένα μέρος μόνο από τα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο-για να μην αναφερθούμε και στην Αιολίδα, στην Μαγνησία,στην Καρία, στην Λυκία αντί για τους Ίωνες –Έλληνες, σήμερα την κατέχει «λάθρα» ένας άλλος λαός που η πατρίδα του είναι το μακρινό ασιατικό Τουρκμενιστάν...
Επομένως, αυτή είναι η ορθή απάντηση στη δήθεν «γεωγραφική αδικία» που επικαλώνται κυβερνώντες Τούρκοι (με την συνηγορία μερικών εγχώριων θλιβερών απολογητών τους, εθελοντών νεοραγιάδων..), προκειμένου να διεκδικούν θρασύτατα την κυριαρχία των ελληνικών νησιών αλλά και την «συγκυριαρχία» και «συνεκμετάλλευση» του μισού Αιγαίου.
Δεν είναι λοιπόν οι Τούρκοι, που έχουν δικαιώματα στο Αιγαίο και εμείς άδικα τα αμφισβητούμε και τα στερούμε. Ειναι οι σημερινοί απόγονοι των προσφύγων Ελλήνων-Ιώνων (αλλά και Αιολέων,Μαγνήτων και Ποντίων), οι οποίοι, βεβαίως δεν έπαψαν να έχουν αυτή την μοναδική καταγωγή και προφανώς έχουν προαιώνια δικαιώματα στην πανάρχαια Μικρασιατική πατρίδα τους, εξίσου όπως έχουν τα αντίστοιχα δικαιώματα οι Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας (Προφανώς μεγαλύτερα και περισσότερα απ’όσα προβάλλουν λ.χ. οι Άγγλοι,που κατέχουν με το «δίκαιο» του ισχυρού τα νησιά Φώκλαντ στο άκρο της Νότιας Αμερικής, φθάνοντας στο σημείο να κηρύξουν πόλεμο εναντίον της Αργεντινής για να διατηρήσουν την αδιανόητη -γεωγραφικά και ιστορικά- κατάκτηση τους).
Ο τουρκικός ισχυρισμός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα είναι άτοπος
Κατά την Τουρκία τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα,αλλά επικάθηνται επάνω στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Μ.Ασίας, η οποία περιλαμβάνει τα ανατολικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου-Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Ικαρία και την Δωδεκάννησο πλήν Ρόδου Σύμης και Νισύρου. Αν είχαν έτσι τα πράγματα, τα νησιά αυτά θα ήταν αποκλεισμένα μέσα σε θάλασσα τουρκικού οικονομικού ενδιαφέροντος και τουρκικού δικαιώματος εκμεταλλεύσεως, γεγονός που θα ήταν το πρώτο βήμα για περαιτέρω διεκδικήσεις.
Το Διεθνές Δίκαιο όμως είναι σαφές και αντίθετο με τις τουρκικές απόψεις.
Θα αναφερθούμε επιγραμματικώς στον ορισμό της υφαλοκρηπίδας που διατυπώνεται στο 1ο άρθρο της Σύμβασης της Γενεύης,όπου ο όρος υφαλοκρηπίδα χρησιμοποιείται για να δηλώσει :
- Το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των υποθαλάσσιων περιοχών των παρακείμενων στις ακτές αλλά ευρισκομένων εκτός της αιγιαλίτιδος ζώνης, μέχρι βάθους 200μ ή και πέρα του ορίου τούτου μέχρι το σημείο εκείνου όπου το βάθος των υπερκείμενων υδάτων επιτρέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των εν λόγω περιοχών.
- Τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των αντίστοιχων περιοχών οι οποίες συνέχονται προς τις ακτές των νήσων.
Επιπλέον προβλέπει ότι το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας, αναφορικώς προς την έρευνα και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της.
Στην περίπτωση που η αυτή υφαλοκρηπίδα παράκειται στα εδάφη δύο ή περισσοτέρων κρατων (λ.χ. Δωδεκάνησα), των οποίων οι ακτές βρίσκονται η μία απέναντι της άλλης, τα όρια της υφαλοκρηπίδας καθορίζονται διά συμφωνίας μεταξύ των εν λόγω κρατών. Σε έλλειψη συμφωνίας και εφόσον ειδικές περιστάσεις δεν δικαιολογούν διάφορο κανονισμό των ορίων, αυτά καθορίζονται υπό της μέσης γραμμής, κάθε σημείο της οποίας βρίσκεται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεων, από των οποίων μετράται το το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης του κάθε κράτους.
Αυτό το άρθρο της Συμβασης το αναφέραμε, διότι βάσει τούτου βασικά το «πρόβλημα» της υφαλοκρηπίδας λύνεται πολύ εύκολα!
Κατά την Συνθήκη της Γενεύης περί Δικαίου της Θαλάσσης,του 1958,τα νησιά έχουν και αιγιαλίτιδα ζώνη και υφαλοκρηπίδα.Αυτό προβλέπεται και με την μεταγενέστερη Συνθήκη του Καράκας.Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τις Συνθήκες περί Δικαίου της Θαλάσσης δεν της δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ό,τι θέλει και να έρχεται σε αντίθεση με όλο τον κόσμο.
Τώρα τι περιλαμβάνουν αυτές οι «συνομιλίες» που αναφέρει ο Νταβούτογλου και ποιά θα είναι τα αποτελέσματα τους, αυτό βασικά το ξέρει μόνο ο «καθηγητής» και οι πολιτικοί ταγοί μας.
- Πως είναι δυνατόν όμως να πραγματοποιούνται συνομιλίες και τι διαπραγματευόμαστε αφού όλα τα δίκαια είναι με το μέρος μας;
- Γιατί υπάρχει η απειλή πολέμου εκ μέρους της Τουρκίας, αφού η Τουρκία είναι υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας στην περιοχή;
- Πως ορίζονται οι διμερείς συνοριακές διαφορές, και γιατί δεν είναι δυνατή η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια;
- Είναι ή όχι μονομερής η απόφαση μας για αυτή την κίνηση;
10ος ισχυρισμός
Στη δημιουργία κοινών πρωτοβουλιών στην Ε. Ε., τη Μεσογειακή Ενωση και την Οργάνωση για την Οικονομική Συνεργασία της Μαύρης Θάλασσας, με στόχο τη δημιουργία συνεργειών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου: Μία συνολική επίλυση του Κυπριακού δεν θα είχε μόνο ωφέλιμες επιπτώσεις στις διμερείς μας σχέσεις, καθώς θα εξασφάλιζε επίσης την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε από κοινού. Θα έπρεπε να τείνουμε χείρα βοηθείας στις δύο πλευρές της διαπραγμάτευσης, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία που μας δόθηκε. Η επιτυχία της διαδικασίας αυτής απαιτεί τη στήριξη και των δύο χωρών μας, ως εγγυήτριες δυνάμεις. Η ιστορική αυτή ευθύνη μας υποχρεώνει να προετοιμάσουμε την κοινή γνώμη κάθε χώρας για μία συνολική λύση και ένα κοινό μέλλον, για τις δύο κοινότητες κατοίκων της Κύπρου.
Η συνέργεια που μπορούμε να δημιουργήσουμε με την πρόοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί να αποδειχθεί πρότυπο για την ευρύτερη περιοχή και πέρα από αυτήν. Η ανάγκη αυτή καθίσταται επιτακτικότερη μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Κάθε βήμα που κάνουμε στην κατεύθυνση της υπερπήδησης διμερών προβλημάτων, καθώς και στην αντιμετώπιση περιφερειακών και διεθνών προκλήσεων μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας είναι αναμφίβολα προς όφελος των συμφερόντων της Τουρκίας και της Ελλάδας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής στο σύνολό της. Ως εκπρόσωποι δύο μεγάλων πολιτισμών θα πρέπει να επεξεργαστούμε νέες ιδέες και να διερευνήσουμε νέες αφορμές για κοινά σχέδια.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» δεν θα μπορούσε να μην αναφέρει και το Κυπριακό!
Τι ακριβώς σημαίνει λύση, διότι το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε! Βεβαίως το σχέδιο Ανάν σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να θεωρηθεί λύση, διότι δεν είχε ως σκοπό την πραγματική λύση, αλλά την προσπάθεια επιβολής υποτελούς πολιτικής λύσης που θα άνοιγε ευκολότερα τον δρόμο στην Τουρκία για την είσοδο της στην ΕΕ αλλά και την πολιτική αναβάθμιση του ψευδοκράτους! Αλλά ταυτοχρόνως θα δημιουργούσε νέα προβλήματα για τους Ελληνοκυπρίους, αφού λόγω ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων δεν εξετάστηκαν σημαντικές λεπτομέρειες.
Εμείς όμως έχουμε μερικές απορίες για τον «καθηγητή» Νταβούτογλου:
- H Κύπρος για τους Τούρκους θεωρείται τουρκικό ή ελληνικό νησί, βάσει πάντα της Ιστορίας;
- Αφού το Καστελλόριζο πλέον θεωρείται «μεσογειακό νησί», γιατί δεν θεωρείται και η Κύπρος «μεσογειακό» νησί;
- Γιατί άραγε ξεσηκώνονται οι Τουρκοκύπριοι εναντίον της Τουρκίας και ζητάνε την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων;
- Είναι διατεθειμένος ο «καθηγητής» να σεβαστεί τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και να διώξει τους εποίκους από την Κύπρο;
- Θα σεβαστεί τις ιδιοκτησίες των Ε/κυπρίων, με το να επανέλθουν οι πρόσφυγες και οι κληρονόμοι τους στην πατρική τους γη;
- Θα διώξει τον στρατό κατοχής;
- Ποιό είναι το σχέδιο λύσης που προτείνεται, αφού το σχέδιο Ανάν, από την στιγμή που απορρίφθηκε, δεν τίθεται σε ισχύ βάσει του άρθρου 1.2, Προσάρτημα ΙΧ, Σχέδιο Ανάν V, σύμφωνα με το οποίο «Σε περίπτωση που η Ιδρυτική Συμφωνία δεν εγκριθεί στα ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα... θα είναι άκυρη και δεν θα έχει οποιαδήποτε νομική ισχύ»;
2. Πηγή: «Διεθνείς πολιτικές και στρατιωτικές Συνθήκες-Συμφωνίες και Συμβάσεις», Συγγραφέας: Χαραλ. Γ. Νικολάου
3. Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», Συγγραφέας: Γ. Μαγκριώτης
4. Πηγή: «Εθνοκτονία εν εξελίξει», Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Ρωμανός
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου