Η Τουρκία έχει αναλάβει στο παρασκήνιο μεσολαβητικό ρόλο για τη διευθέτηση της κρίσης στη Λιβύη, αφού φρόντισε να αναδείξει με τις κατάλληλες κινήσεις τον εαυτό της ως έναν πραγματικό έντιμο διαμεσολαβητή (honest broker).
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ώρες από την ανακοίνωση ότι οι Τούρκοι ανέλαβαν να εκπροσωπούν τα αμερικανικά συμφέροντα (διπλωματική εκπροσώπηση δι’ αντιπροσώπου) στη Λιβύη. Πρόσφατα είναι επίσης τα τηλεγραφήματα των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων για την τηλεφωνική συνομιλία του Ομπάμα με τον Ερντογάν.
Στο ίδιο μήκος κύματος, οι Ερντογάν, Γκιουλ, Μπαγκίς και Γκιονούλ, ξιφούλκησαν εναντίον του Γάλλου προέδρου Σαρκοζί κατηγορώντας τον για αφροσύνη και επί της ουσίας εξυπηρέτηση των στενών εσωτερικών πολιτικών του συμφερόντων, κάτι που φυσικά δεν στερείται βάσης. Τι πέτυχαν με αυτές τις σκόπιμες και συντονισμένες δηλώσεις οι Τούρκοι; Να γίνουν αποδεκτοί από το καθεστώς του Καντάφι, το ένα από τα δύο μέρη που πρέπει να συνεννοηθούν για να προκύψει λύση στο πρόβλημα. Ποιο είναι το έτερο μέρος: Οι ΗΠΑ, όχι οι φαιδροί -όπως αποδείχθηκε- Ευρωπαίοι.
Μόλις χθες βράδυ η Χίλαρι Κλίντον άφηνε να εννοηθεί μιλώντας στο ABC, ότι το περιβάλλον Καντάφι έχει ξεκινήσει διερευνητικές επαφές για την οριστικοποίηση των προϋποθέσεων αποχώρησής του από την εξουσία και την ίδια τη χώρα, στέλνοντας έμμεσο μήνυμα ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να πειστούν για τις προθέσεις του (βλ. ανάρτηση στη διεύθυνση: http://www.defencepoint.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2482:2011-03-23-08-16-08&catid=39:foeign-affairs-international&Itemid=59).
Είναι προφανές ότι οι Τούρκοι έχουν πλασαριστεί εξαιρετικά και διαδραματίζουν συγκεκριμένο ρόλο. Τι καλύτερα ανταλλάγματα θα μπορούσαν να ζητήσουν πέραν της αποφυγής περιθωριοποίησής τους στα ζητήματα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο; Κάπου εκεί εμπλέκουν και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, όπως άλλωστε υπαινίχθηκε χθες από το βήμα του Κοινοβουλίου και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Πόσο αφελής και αργόστροφος πρέπει να είναι κάποιος ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση που εξελίσσεται στη γειτονιά μας, το ρόλο αυτό θα μπορούσε να έχει αναλάβει η Ελλάδα; Να κεφαλαιοποιήσει με τον σωστό τρόπο τη σχέση που ούτως ή άλλως διατηρεί με τον Καντάφι!... Να πετύχει αν θέλετε την απομάκρυνσή του από την εξουσία με αντάλλαγμα την υποστήριξη των θέσεών της στο ζήτημα της ΑΟΖ που δικαιούται η Γαύδος, την οποία ο Λίβυος δικτάτορας αρνείται επί τόσα έτη;
Που είναι ο πρωθυπουργός μας ο οποίος είναι πάντα έτοιμος να πάρει το αεροπλάνο και να «οργώσει» την οικουμένη σε... μεσολαβητικούς ρόλους; Γιατί παθαίνουν τέτοια... εμπλοκή όταν πρόκειται να εργαστούν για το ελληνικό εθνικό συμφέρον; Τόσο πολύ φοβηθήκαμε μη μας "κακιώσει" ο Σαρκοζί και ο Κάμερον ή δεν αντιληφθήκαμε εγκαίρως ότι η Μέρκελ που βρισκόταν επί μέρες υπό πίεση για το θέμα των επιχειρήσεων θα εκτιμούσε ιδιαίτερα τη στάση μας; Δηλαδή τι πρέπει να γίνει για να κινητοποιηθούμε και να εγκαταλείψουμε επιτέλους την... έντιμη στάση του τρομαγμένου, μικρού και αδύναμου κράτους που δεν τολμά να αρθρώσει λόγο και επιλέγει κάτι διατυπώσεις... αρχών που αφήνουν τους πάντες παγερά αδιάφορους;
Τούτων λεχθέντων, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η τουρκική διπλωματία κινήθηκε με ακρίβεια και συνοχή κατορθώνοντας να αποσπάσει για τον εαυτό της συγκεκριμένο ρόλο, να εκταμιεύσει δηλαδή ότι καλύτερο μπορεί στην παρούσα συγκυρία, πιθανότατα δε σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, αφού η σοβαρότητα έχει δυστυχώς εκλείψει προ πολλού από τη χώρα μας.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα αναλώνεται σε ακατάσχετη θεωρητικολογία με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο πέραν της προσπάθειας σύλληψης μια καινούργιας ιδέας που θα αξιοποιήσει τη συγκυρία και θα προωθήσει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Ενδεικτική ήταν η χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου οι διάλογοι που διημείφθησαν διεκδικούν επαξίως Όσκαρ παρακμής με τον σοβαρότερο της υπόθεσης, τον υπουργό Ευ. Βενιζέλο, για χάρη του... δημοκρατικού δικαιώματος της ενημέρωσης, να χρησιμοποιεί ευφυολογήματα και διπλωματικές διατυπώσεις, ώστε να είναι σε θέση να αρνηθεί εύσχημα (plausible deniability είναι έκφραση που χρησιμοποιούν και στις μυστικές υπηρεσίες!) όταν θα αρχίσουν να δημοσιεύονται οι συνήθεις για τα ελληνικά δεδομένα τερατολογίες κάθε είδους.
Αυτό δεν είναι επιτυχία υπουργέ μου, διότι τώρα μικρό το κακό (που δεν είναι μικρό, ας υποθέσουμε όμως). Όταν όμως έρθει η ώρα στρατιωτικής κρίσης η "ασυδοσία" και σύγχυση που επικρατεί με την ανοχή του υπουργείου, θα στραφεί εναντίον της εθνικής μας ασφάλειας. Και τότε, την πολιτική ευθύνη θα φέρουν οι διαδοχικές ηγεσίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Και μη μας απαντήσετε ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να γράφει ότι θέλει. Προφανώς! Όμως και η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει με ακρίβεια τον ελληνικό λαό για τα δεδομένα, ώστε να μην αφήνει πρόσφορο έδαφος στη δημιουργική φαντασία και την τρομολαγνεία που τελικά λειτουργούν ως παραπληροφόρηση.
defencepoint.gr
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου