Από την πρώτη στιγμή που άρχισε η καταδίωξή του, μετά τον πόλεμο, όλοι όσοι γνώριζαν την αγάπη που είχε στην κόρη του, πίστευαν ότι αργά ή γρήγορα θα τον έπιαναν την ώρα που θα επισκεπτόταν τον τάφο της. Γι’ αυτό και ίσως δεν υπάρχει άλλος τάφος στον κόσμο που να παρακολουθούνταν για χρόνια από τόσους πράκτορες της ασφάλειας και των μυστικών υπηρεσιών...
Οι άνθρωποι που τον ήξεραν, από την άλλη, πίστευαν ότι θα προτιμούσε να αυτοκτονήσει παρά να τον πιάσουν ζωντανό, εκτός αν επιχειρούσε πρώτα να επισκεφτεί τον τάφο της κόρης του πριν το κάνει.
Η νεκρή κόρη του Ράτκο Μλάντιτς που αυτοκτόνησε το 1994, ήταν το κλειδί της υπόθεσής του.
Η μοναχοκόρη του, Άννα Μλάντιτς, σύμφωνα με τα σερβικά ΜΜΕ, γεννήθηκε το 1971 στα Σκόπια, όπου υπηρετούσε ως στρατιωτικός ο πατέρας της. Περιγράφουν ένα όμορφο και χαρισματικό κορίτσι που ήταν μία από τις καλύτερες φοιτήτριες της Ιατρικής Σχολής του Βελιγραδίου. Το 1994 ζήτησε από τον πατέρα της, μόλις αποφοιτήσει να πάει στο Σεράγεβο για να προσφέρει τις υπηρεσίες της στον σερβικό στρατό, αν και λέγεται ότι είχε πέσει σε κατάσταση μελαγχολίας λόγω του πολέμου και των συνεπειών του.
Στις 24 Μαρτίου του 1994, στα 23 της χρόνια, τη βρήκαν νεκρή με μία σφαίρα στο κεφάλι. Την αυτοψία έκανε ο στρατιωτικός γιατρός, Ζόραν Στάνκοβιτς , που είδε τον Μλάντιτς να λυγίζει και να καταρρέει, όπως δεν τον είχε δει ποτέ κανείς. Ο Μλάντιτς ζήτησε από τον γιατρό που έβγαλε τη σφαίρα από το κεφάλι της κόρης του να του τη δώσει μαζί με μια τούφα από τα μαλλιά της για να τα έχει πάντα μαζί του.
Δέκα χρόνια μετά, ο Στάνκοβιτς είχε δηλώσει σε σερβικά ΜΜΕ: «Μη με ρωτάτε για τον Ράτκο Μλάντιτς. Του παρέδωσα την κόρη του νεκρή».
Τον πρώτο καιρό ο τάφος της κόρης του ήταν αφύλακτος. Στη συνέχεια όμως παρενέβη η Κάρλα ντελ Πόντε και δημοσιεύματα του ξένου τύπου, όπως αυτό των Times, που έλεγε: «Εάν ήθελαν πραγματικά να τον βρουν οι Σέρβοι ,θα αρκούσε να τη στήσουν στο νεκροταφείο όπου βρίσκεται θαμμένη η κόρη του». Το κείμενο των Times ανέφερε επίσης ότι στον τάφο της υπήρχαν συνεχώς φρέσκα λουλούδια.
Έκτοτε ο τάφος φυλάσσονταν περιμένοντας τον. Όσοι τον ήξεραν, λοιπόν, καθόλου δεν ξαφνιάστηκαν που αυτή και μόνο ήταν η τελευταία του επιθυμία.
antinews
Srebrenica, το συγχωροχάρτι του ΝΑΤΟ
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου