Λυπάμαι κ. Παπανδρέου, αλλά θα πάτε σε εκλογές και θα είναι μέρα μεσημέρι

Καθώς πλησιάζει η αποφράδα μέρα της 23^ης Οκτωβρίου, όπου υποτίθεται ότι για πολλοστή φορά η ηγεσία της Ευρώπης θα δώσει ένα ‘’οριστικό τέλος’’ στην τραπεζική κρίση και για πολλοστή φορά  ο κ. Παπανδρέου θα πανηγυρίζει χειροκροτούμενος για μια ακόμα‘’σωτηρία’’ της χώρας, ένας υπόγειος πόλεμος έχει ξεσπάσει μέσα στα σπλάχνα της Ε.Ε.
Αναλύσαμε χτες τα δύο επικρατέστερα σενάρια και από ποιους υποστηρίζονται.  Η νεότερη εξέλιξη είναι μια κίνηση τακτικής της γερμανικής κυβέρνησης προκειμένου να επιβάλλει το δικό της πρόγραμμα, δηλαδή ένα κούρεμα που θα προσεγγίζει ίσως και το 70%.  Η Γερμανίδα καγκελάριος αποφάσισε να παίξει με τα νεύρα των αντιπάλων της, δείχνοντας ποιος έχει το πάνω χέρι και ποιανού η άποψη θα επιβληθεί στο τέλος.
Και ενώ όλη την εβδομάδα τα παπαγαλάκια της τοκογλυφικής διεθνούς έσκιζαν τα καλσόν τους προβλέποντας τη συντέλεια του κόσμου, αν τελικά επιβαλλόταν
ένα κούρεμα μεγαλύτερο του 35%, βρέθηκαν αντιμέτωποι με το γερμανικό υπερόπλο: Την καθυστέρηση. Συγκεκριμένα η κ. Μέρκελ δε θεώρησε χρήσιμο, ούτε να νουθετήσει τους τραπεζίτες και τον κ. Σαρκοζί, ούτε να επικαλεστεί κάποια ακράδαντα επιχειρήματα υπέρ της γερμανικής άποψης.  Απλούστατα διεμήνυσε με τον πιο επίσημο τρόπο, ότι στην περιβόητη σύνοδο, δεν πρόκειται να ληφθεί απόφαση.
Η δήλωση και μόνο αυτή, είναι αρκετή για να βυθίσει τις αγορές στο σκοτάδι και να βάλει σε τούνελ χωρίς έξοδο τις χειμαζόμενες τράπεζες.  Με τον απλούστατο αυτό τρόπο η πονηρή καγκελάριος υπενθυμίζει στους άπληστους γκολντενμπόυδες, ότι τους έχει στο χέρι και ότι αν δε συμφωνήσουν με το γερμανικό νούμερο, η ίδια δε χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που τους κάνει ο χρόνος από μόνος του. Γιατί κάθε μέρα που περνάει, τα άλλοτε θωρακισμένα μαγαζάκια της εγχώριας και ξένης τοκογλυφίας, απαξιώνονται όλο και περισσότερο.  Γιατί από αυτή την κατρακύλα την οποία υφίστανται, μόνο μια πολιτική απόφαση στηριγμένη στα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων μπορεί να τα σώσει, με τίμημα τη μετοχική τους σύνθεση.
Αν αυτή η ωραία ατμόσφαιρα επικρατεί στην Ευρώπη, φανταστείτε τι γίνεται στα επιτελεία των δικών μας τραπεζών.  Άλλοτε πανίσχυροι παράγοντες της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, με προνομιακή πρόσβαση στα υπουργικά σαλόνια, με σχέσεις στοργής στα τοπικά ΜΜΕ, με λογιστικά υπερκέρδη και αμύθητες χρηματιστηριακές υπεραξίες, βλέπουν τις αυτοκρατορίες τους να συνθλίβονται και τις μετοχές τους να διαπραγματεύονται σε τιμές Αλβανίας.
Μη βιαστείτε να κλάψετε για τους αδικοχαμένους τραπεζίτες.  Έχουν ήδη φροντίσει για τα προσωπικά τους αποθέματα.  Τα ευρώ τους αναπαύονται στις Ελβετικές τράπεζες,  οι βίλες τους στη Μύκονο τους περιμένουν για την καλοκαιρινή τους χαλάρωση, οι υπερπολυτελείς θαλαμηγοί τους συνεχίζουν να μολύνουν τα νερά του Αιγαίου στολισμένες με σημαίες φορολογικών παραδείσων, οι γυναίκες τους συνεχίζουν να ψωνίζουν στο Μιλάνο, οι ερωμένες τους απολαμβάνουν το σπα τους στα σαλέ του Γκστάαντ και οι κλώνοι τους συνεχίζουν τις σπουδές τους στο Χάρβαρντ.
Αυτό που είναι εξόχως σοκαριστικό είναι η θρασύτητά τους να επιθυμούν να αναλάβουν θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής προθυμίας που φαντασιώνεται ο κ. Παπανδρέου.  Και αυτό που είναι εξόχως ενθαρρυντικό είναι η άρνηση του κ. Σαμαρά να συναινέσει στο έγκλημα αυτό. Είναι αυτή η ώρα που σκέφτομαι ότι υπάρχει Θεός, που φώτισε το ένστικτο όλων αυτών που δώσαμε την αρχηγία της ιστορικότερης παράταξης στον κ. Σαμαρά και αποτρέψαμε το σχεδιαζόμενο φόνο.  Λυπάμαι κ. Παπανδρέου, αλλά θα πάτε σε εκλογές και θα είναι μέρα μεσημέρι.  Και τότε θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Κακοφωνίξ

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK