Τζάμπα ο Στρατούλης προπονείται με τηλεφωνικούς καταλόγους για το πώς θα το σκίσει το Μνημόνιο. Ο Αλέξης πήγε στο Τέξας και τράβηξε ένα γυάλισμα στα συμπεφωνημένα με την Τρόϊκα, πολύ μέγκλα. Το πέρασε κερί, του έτριψε και τα χρώμια με αλοιφή. Επαγγελματική δουλειά. Θα του πάω τη μηχανή, όταν γυρίσει, που έχει χρώμια να φάν’ κι οι αριστερές κότες, να μου την περάσει ένα χεράκι.
Που είναι κείνα τα μεγαλεία με το φρύδι σηκωμένο, που άκουγες τα τσιτάτα κι έβλεπες νοερώς το ιππικό του Μπουντιένυ, την «κοναρμίγια», να ροβολάει στην Θεσσαλία και την Ζωΐτσα να απαγγέλλει θούριους ως υπερμεγέθης Άννα Αχμάτοβα; Να, εκεί στα βάθη του Φαλήρου έβλεπες να αχνοφαίνεται ο καπνός από το θωρηκτό Ποτέμκιν κι ο Σκουρλέτης άφηνε γένια επτά (7) ημερών, για να πηγαίνουν με τα φυσεκλίκια. Αλλά φεύ, πάνω που ο Μπογιόπουλος ξύνει την πόρτα να τον πάρει μέσα, τον μικρό Λένιν με τα σπίρτα, βρήκε ο Αλέξης να βουτήξει με το κεφάλι. στην καπιταλιστική σωφροσύνη. Μπαμπέσικα πράγματα.
Εκεί στο Ώστιν, όπου στο βεστιάριο οι πετρελαιάδες γελαδάρηδες, μαζί με τα καπέλα Στέτσον αφήνουν και τα σαρανταπεντάρια με τις κοκκάλινες λαβές, ο αρχηγός της Ρένας του Άκη είδε το φως το αληθινό. Περίπου δήλωσε πως θα δεθεί με αλυσίδες στο πολυβόλο του στο Γράμμο και θα υπερασπιστεί το Ευρώ και την σταθερότητα της Ευρωζώνης μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος του Παπαδημούλη. «Από την Μάγχη ως τη Σαχαλίνη, το Ευρώ ακλόνητο θα μείνει».
Του ‘χουν σφυρίξει πως η πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει Ευρώ, ήταν και το ακροατήριο αδίστακτοι κι ανάλγητοι ιμπεριαλισταί, ε, ήθελε να φύγει κι όρθιος, οπότε είπε ν’ αφήσει την Βίλα Αμαλία στην άκρη και να μιλήσει σαν καλός light σοσιαλδημοκράτης. Σαν βαλκάνιος ψιλοομπάμα, καλύτερα.
Δεν θέλω να φανταστώ το τι έγινε μόλις ο Λαφαζάνης κι ο Νταβανέλος διάβασαν την ομιλία στους Τεξανούς! American bar!
Χαίρομαι που ο Αλέξης μας πλησιάζει. Έστω και μέσω Τέξας. Τέλος πάντων, ο άνθρωπος λογικεύεται. Ακόμη κι ο Γλέζος του ‘βαλε πόστα. Διότι, αδέρφια, ο Γλέζος είναι 92 ετών αλλά δεν
έζησε τζάμπα. Και σου λέει «εμένα παραλίγο να με στήσουν στον τοίχο, την έπαιξα την ζωή μου μια ζαριά, δεν θα με ξεφτιλίσετε εσείς τώρα στα στερνά». Οπότε τον ρώτησε κάτι απλό, τον φίλτατο σκονάκια στις εξετάσεις και βυσματία στο στρατό: που θα τα βρεις τα φράγκα, τα λεφτά, τα μπικικίνια, για να κάνουμε όσα λέμε; Ε, τι ήταν να το ρωτήσει; Εθίγη ο Πέτρος, ο αεροβατεύσας το ήμισυ του Κλεινού Άστεος. Μέχρι το ποτάμι, τον Κηφισό. Πέραν του Κηφισού είναι αρμοδιότης άλλων εραστών και της Χωροφυλακής, το πάλαι. Τον ειρωνεύτηκε κιόλας. Γιατί, αδέρφια, έτσι είναι η αριστερά. Έχει αξίες! Σεβασμό! Ήθος! Αρκεί να συμφωνείς με την γραμμή. Αν διαφωνήσεις ή την θέσεις εν αμφιβόλω, ε, τότε στην καλύτερη θα σε περιγράψουν ως ξεμωραμένο «κωλόγερο», σαν τον Χουφταλίξ στον Αστερίξ. Πάρτε ήθος να βάλετε και στην κωλότσεπη. Πάλι καλά. Εμάς που μας λένε «φασίστες» και λοιπά ψυχωτικά; Φτηνά την έβγαλε ο Γλέζος.
Ο Τσίπρας βέβαια στην ουσία δεν είπε ποτέ πως έχουμε άλλη πηγή χρηματοδότησης. Στους ίδιους, λέει, θα πάει κι αυτός, στην Μέρκελ. Θα πάει και θα της πει να του δώσει λεφτά για να κάνει προσλήψεις όλων όσων έχασαν τη δουλειά τους και να επιστρέψει πίσω τα εισοδήματα και προνόμια, που είχαν οι Έλληνες ως το 2009. Μαρξ – Ένγκελς – Χουντίνι.
Ενώ ο Αλέξης κάνει λοιπόν στο Τέξας αεροπλανικά σαν τον Ιωάννη Μελισσανίδη, ενώ μιλάει στους Αμερικανούς σαν Γερμανός και περνάει τους Έλληνες για αμερικανάκια, οι γνωστές ουρές και παραφυάδες του άκρου που δεν υπάρχει, αλλά χορεύουν καντρίλιες με τον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν πάλι να εκδηλώνονται.
Πριν καλά – καλά στεγνώσει το αίμα των δυο παιδιών κι ενώ ο τρίτος χαροπαλεύει, ένας τύπος, έγραψε ένα άρθρο σε μηνιαίο περιοδικό, ανεπίσημο όργανο της Κουμουνδούρου, όπου αφού γράφει διάφορα τάχα ανθρωπιστικά, όλο συμπόνια και προοδευτικιά ανάλυση, καταλήγει με το εξής:
«Αλλά αν το ερώτημα είναι αν θλίβομαι «το ίδιο», η απάντηση είναι όχι. Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες».
Ε; Ανθρωπισμός, ρε, όχι μπρόκολα. Για διάφορους συριζαίους, αριστεριστές, αντεξουσιαστές και άλλα θηλαστικά, υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν να ζήσουν κι άνθρωποι που αξίζουν να πεθάνουν. Υπάρχει ζύγι για την αξία της ανθρώπινης ζωής, αναλόγως με τα πολιτικά πιστεύω της στιγμής για το θύμα. Αν σε θεωρούν «φασίστα» και γι’ αυτούς, να ξέρετε, όσοι δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους, είμαστε όλοι «φασίστες», η ζωή μας αξίζει λιγότερο, αν όχι και καθόλου. Δείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα σκουπίδια, που μέσα από την ανωνυμία, επιχαίρουν κι απειλούν. Δείτε και το φρικαλέο σύνθημα που φώναζαν μέσα στο Γαλάτσι κάτι «αγωνιστές»: «Για τον Φύσσα δεν φτάνουν μόνον δύο, όλοι οι ναζί στο νεκροτομείο». Αριστερό ήθος…
(Δημοσιεύεται στην Δημοκρατία)
http://www.antinews.gr/2013/11/06/233238/
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου