Πρόκειται για αποτέλεσμα καθαρής ανικανότητας των υπευθύνων και για συνέπεια πολιτικών και επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων. Συνάμα δε και για παρεμβολή ταξικού μίσους και απίθανης ηλιθιότητας κομματικών συμβούλων, συνδικαλιστών και άλλης νομενκλατούρας που καταδυναστεύουν την κρατική μηχανή σε υπουργεία και ΔΕΚΟ.
Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι είναι βαρύ να μιλάς και για σκοπιμότητες σε ένα τόσο γιγαντιαίο θέμα θα ξεκαθαρίσω τι εννοώ, βάζοντας στην συνέχεια κάποια αναγκαία ερωτήματα.
Για περισσότερο από μισό αιώνα η ελληνική χαλυβουργία ήταν στις πρώτες θέσεις της βαριάς ευρωπαϊκής βιομηχανίας, προκαλώντας έντονα τους παραδοσιακούς χαλυβουργούς της Γερμανίας, της Αγγλίας και γενικά του Νότου.
Μέχρι το 2007 κρατούσε 2.500.000 τον. παραγωγή και στην καρδιά της κρίσης το 2011 έφθασε κοντά στα 600 εκατ. ευρώ εξαγωγές. Όταν οι επαγγελματίες δολοφόνοι σκότωσαν τον θεμελιωτή της καθετοποίησης του ελληνικού χαλυβουργικού κλάδου, Δημήτρη Αγγελόπουλο, η εγχώρια χαλυβουργία στρίμωχνε αγρίως την ευρωπαϊκή και «έβγαζε από τα ρούχα της» την Ιταλική χαλυβουργία που αντιδρούσε με διάφορους τρόπους...
Άρα ποιος από την ευρωπαϊκή χαλυβουργία και ιδίως από τους εισαγωγείς δεν τρίβει τα χέρια του σήμερα που
ο ελληνικός χαλυβουργικός κολοσσός έχει κοντά στο 1 δισ. ευρώ ζημιές με την παραγωγή του από τα 2.500.000 τον. στους 300.000 τον. τις εξαγωγές, (με το ζόρι) στα μισά του 2011 και τους εργαζόμενους από 3.000 το 2009 στους 1.500 σήμερα με προοπτική να μείνουν μόνο 800;
Η χαλυβουργία απέθανε... Ζήτω οι εισαγωγές...
Ποιος πολιτικός από το 1974 και μετά είχε την τόλμη να τα βάλει με το ταξικό μίσος που έχει εκδηλωθεί ακόμη και σε υπηρεσιακό επίπεδο προς την ελληνική βιομηχανία μέσα και από εισηγήσεις που συνιστούν «...να αφήσετε την βιομηχανία να κλείσει αν δεν μπορεί να πληρώνει τις τιμές ενέργειας».
Εννοώντας βεβαίως τις τιμές που καθορίζουν οι κομισάριοι του ελληνικού σοβιετικού μηχανισμού που είναι πάνω από διοικήσεις και υπουργούς οι οποίοι απλώς γεμίζουν τις καρέκλες και βγάζουν βλακώδη Δελτία Τύπου με ψευδείς υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις.
Ποιος από την μεταπολίτευση στενοχωρήθηκε επειδή η Ελλάδα από κορυφαίο ναυπηγικό κέντρο κατάντησε καρνάγιο της Ευρώπης, από τσιμεντοβιομηχανικό εξαγωγικό κέντρο φθάσαμε να μας σώζει η επιχειρηματική μετανάστευση... Και από χώρα ισχυρής παραγωγής, λιπασμάτων, χημικών, μεταλλουργικών και μεταλλευτικών προϊόντων καταντήσαμε οι εισαγωγείς των Βαλκανίων;
Εάν ο αντίλογος από τους πολιτικά υπεύθυνους για την αποβιομηχάνιση της χώρας έχει να κάνει με την προχειρότητα των γνωστών επιχειρημάτων περί συγκυρίας και παγκοσμιοποίησης ας μας απαντήσουν στα εξής απλά ερωτήματα:
- Πρώτον, γιατί στην Επιτροπή Ενεργειακού Σχεδιασμού που μετέχουν θεωρητικοί, κομματικοί, υποτιθέμενοι σοφοί δεν μετέχουν και εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων και μεγάλων καταναλωτών ενέργειας που αν κλείσουν η ΔΕΗ θα χάσει πάνω από 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο; Γιατί παρά τις υποδείξεις συμμετοχής οι αρμόδιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν;
- Δεύτερον, τι νόημα είχαν οι 40 συναντήσεις των εκπροσώπων των βιομηχανιών υψηλής κατανάλωσης ενέργειας από τον πρωθυπουργό μέχρι τους αρμόδιους υπουργούς, τις ΔΕΚΟ, τις ενεργειακές αρχές και κάθε παράγοντα που μετέχει στα κέντρα σχεδιασμού και λήψεων αποφάσεων. Ήταν απλές δημόσιες σχέσεις οι συναντήσεις; Διαβάστηκαν τα 30 υπομνήματα με λύσεις στο πρόβλημα;
- Τρίτον, εάν το πρόβλημα είναι η συγκυρία και η παγκόσμια αγορά και όχι η κυβερνητική ατολμία μπροστά στο πολιτικό κόστος να χαρακτηρισθεί φιλοβιομηχανική (άρα αντίθετη στις σοβιετικές αντιλήψεις) πως εξηγείται ότι όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν ειδικές πολιτικές ενίσχυσης και της χαλυβουργίας; (Ιταλία 32 ευρώ/Μwh, Γαλλία 25 ευρώ, Ισπανία 30 ευρώ (συμβάσεις διακοψιμότητας) Ελλάδα 60 ευρώ /Μwh με νυχτερινό τιμολόγιο, και με του φυσικού αερίου υψηλότερο κατά 40% από αυτό των ευρωπαϊκών χωρών.
- Τέταρτον, δεν είναι ισχυρό το επιχείρημα ότι η διάσωση της χαλυβουργίας αντί για το λουκέτο θα διατηρήσει 1.500 θέσεις εργασίας και ίσως παραπάνω, θα συντηρήσει άλλα 10.000 άτομα που εντάσσονται στο παραγωγικό κύκλωμα του κλάδου και θα προσφέρει μέχρι και 1 δισ. ευρώ εξαγωγές;
Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα η συντήρηση του σοβιετισμού στην τριτοκοσμική πολιτική σκυταλοδρομία που εξελίσσεται εδώ και 40 χρόνια από την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, με την συμμετοχή τώρα και του ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζει βέβαια το «έπαθλο» της εξουσίας αλλά με προδομένη και παραδομένη την εθνική της κυριαρχία σε δανειστές και σε συμφέροντα που κατά τα άλλα... δήθεν πολεμάμε.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου