Του Βασίλη Κ. Καραμητσάνη*
Την αυτοπεποίθηση του πρωθυπουργού και των οικονομικών επικεφαλής της κυβέρνησης, που πλέον δεν κρύβεται με τίποτα. Είναι μια αυτοπεποίθηση ευλόγως κυριευμένη από το γενικό αίσθημα που κρατεί στο εσωτερικό της χώρας. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ολόφρεσκη και τόσο ξεκάθαρη, που μόνο τερτίπια του εκλογικού νόμου δεν του επέτρεψαν να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση.
Η εθνική κοινή γνώμη είναι εδώ και καιρό διψασμένη για αποκατάσταση του ηθικού της, καθώς αισθανόταν τόσο καιρό αδικημένη από τη μακρά λιτότητα, σαν να επεβλήθη έξωθεν, αυθαιρέτως και χωρίς σπουδαίο λόγο. Συνεπώς, προσέβλεπε σε μια ηγετική συμπεριφορά ρήξης με τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη, που εν προκειμένω αντιμετωπίζονται μόνο ως καταχρηστικοί δανειστές και επ’ ουδενί ως κοινωνοί μιας νομισματικής και εντέλει γεωπολιτικής ένωσης. Λίγο οι κορόνες έξω και κυρίως η επιθετική επικοινωνιακή πολιτική μέσα, που πλέον έχει κορυφωθεί με τη ραγδαία και όχι πολύ τιμητική για την αξιοπιστία τους μεταστροφή της πλειονότητας των μέσων ενημέρωσης υπέρ της πολιτικής του Αλέξη Τσίπρα, έχουν εκτοξεύσει μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες τη δημοφιλία του σε πρωτοφανή ύψη. Οφείλουμε να παραδεχτούμε, βέβαια, ότι ο νεότερος πρωθυπουργός που ανέδειξε ποτέ ο τόπος είναι ικανός χειριστής των κανόνων πολιτικής επικοινωνίας, έχει αξιοσημείωτη αυτοκυριαρχία και καλλιεργεί ένα ενωτικό προφίλ αρκετά πειστικό ακόμα και για τους δριμύτερους επικριτές του.
Παράλληλα, ενέργειες όπως οι συγκεντρώσεις πολλών πολιτών στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, που συνεγείρονται «αυθόρμητα» μέσω του Facebook και στοχεύουν στην ενίσχυση του έργου της εθνικής διαπραγμάτευσης, αν και σαφώς παραπέμπουν σε κομματικές πρωτοβουλίες του πλειοψηφούντος κόμματος, ενισχύουν την ηγετικότητα του πρωθυπουργού. Ακόμα και η συνθηματολογία στις συγκεντρώσεις αυτές υιοθετεί σχεδόν αυτολεξεί φράσεις του και νοητά συνεχώς απευθύνεται σ’ εκείνον.
Ωστόσο, η υπερδημοφιλία του, που αυξήθηκε ταχύτατα μετεκλογικώς, έχει κατά βάση θυμικά ερείσματα και είναι κατεξοχήν ευαίσθητη και επιρρεπής σε μεταβολές. Καθώς μάλιστα η διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας για την τακτοποίηση του χρέους και την τύχη του Μνημονίου ΙΙ είναι εντελώς ανοιχτή και ως τώρα ατελέσφορη, οποιαδήποτε αστοχία
στις «στροφές» της θα μπορούσε άμεσα να επηρεάσει το δείκτη αποδοχής του πολιτικού επικεφαλής της χώρας. Μέσα σε λίγες στιγμές, αν το επικοινωνιακό και στρατηγικό σχέδιο, εφόσον υπάρχει, της νέας κυβέρνησης οδηγήσει όχι σε συνθηκολόγηση αλλά σε ρήξη, η ευμετάβολη κοινή γνώμη της Ελλάδας, αλλά και η γενική τάση των ΜΜΕ διεθνώς, θα μπορούσε να αποσύρει την εμπιστοσύνη με την ίδια θυμική ευκολία που την παρείχε.
Έτσι, συντομότατα και ομαδόν η ελπίδα που προσωποποιείται όχι χωρίς λόγο στον Έλληνα ηγέτη θα μπορούσε να γίνει απελπισία και η αναμφισβήτητη ηγετικότητά του να χριστεί ο οδηγός της χώρας στον ταμειακό και συνακόλουθο κοινωνικοπολιτικό γκρεμό.
Παρ’ όλα αυτά, συμφωνούμε, δεν συμφωνούμε με την όλη στρατηγική της κυβέρνησης, υποστηρικτές και μη των κυβερνητικών εταίρων έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε την όψιμη και εύθραυστη δημοφιλία του πρωθυπουργού όχι ως άνευ όρων αποδοχή της ρηξικέλευθης ρητορείας του, αλλά ως μόνη νομιμοποιούμενη αρχή προστασίας όσων έχουμε καταφέρει και όσων μπορούμε να διασφαλίσουμε ως κράτος. Στα επόμενα εικοσιτετράωρα η χώρα πρέπει να διαπραγματευτεί αδιαλείπτως και όσο πιο επιτυχώς το μέλλον της και ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που διαλέξαμε δημοκρατικά ως ηγέτη στην προσπάθεια αυτή. Και οφείλουμε να τον στηρίξουμε ακόμη κι εμείς που δεν τον ψηφίσαμε. Ολόψυχα.
*Ο Βασίλης Κ. Καραμητσάνης είναι δικηγόρος και πρόεδρος της Πλατφόρμας - Εταιρείας Αστικού Πολιτισμού.
[Free Sunday, τεύχος 310]
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου