Το δις εξαμαρτείν;

Του Προφήτη

Αγαπητέ μου Πρόεδρε Κώστα Καραμανλή

Είμαι αυτός που τον Σεπτέμβριο του 2009, όταν στην ορατή προοπτική της εκλογικής σου ήττας οι περισσότεροι, κάποιοι ακόμα και από τον στενό σου κύκλο, σε είχαν κυνικά εγκαταλείψει, με τις όποιες δυνάμεις μου σε υπερασπίστηκα είτε στην κοινωνία είτε από αυτό εδώ το βήμα –τα γραπτά μένουν- και βάδισα μαζί σου εκείνη τη σύντομη προεκλογική περίοδο με την μοιραία κατάληξη.

Είμαι αυτός που όταν μετά την αποχώρησή σου από την εξουσία σε χτυπούσαν άπαντες, μεταξύ αυτών η «Καθημερινή», απευθύνθηκε στον κ. Παπαχελά ως εξής :

«Σας προκάλεσε μέγα τρόμο ο Καραμανλής.
Γι’ αυτό τον δυσφημείς με κάθε ευκαιρία.
Βασικός μέτοχος.
Αναφορά «νταβατζήδων».
ΟΧΙ στο Ανάν.
ΟΧΙ μοίρασμα Αιγαίου.
ΟΧΙ στο Μακεδονικό.
Βέτο στα Σκόπια.
Άνοιγμα στους Κινέζους.
Επαφή στην Αίγυπτο για την ΑΟΖ.
Ενεργειακή ανεξαρτησία.
Αγωγός.
Οι δικοί σου ήθελαν να κλείσει όλα τα εθνικά ο Καραμανλής και να μείνει στην Ιστορία ως “ο άνθρωπος που πούλησε την Ελλάδα”.
Να’ ρθει μετά ο εκλεκτός τους ο Γιώργος να τα υλοποιήσει, με το πολιτικό άλλοθι : “αυτά παρέλαβα, ο άλλος τα υπέγραψε”.
Δεν σας έκανε το χατίρι…
…………………………………………………….
Υπό εκβιασμό με αφορμή τον Πρόεδρο, στο μέσο μιας παγκόσμιας κρίσης, αφού ενημερώθηκε από τον Διοικητή της ΤτΕ είπε την αλήθεια στο λαό και προκήρυξε εκλογές.
Πάλεψε εντελώς μόνος του στην προεκλογική περίοδο.
Αναγνώρισε την ήττα και την πολιτική ευθύνη και αποχώρησε.
Κι έρχεσαι εσύ να ζητήσεις να απολογηθεί, επειδή παρέλαβε τη βόμβα χρέους της παπανδρεϊκής 25ετίας και δεν μπόρεσε να την απασφαλίσει, για να τον εξευτελίσετε πλήρως».

Όταν το κείμενο, πλήρες εδώ, είχε αναρτηθεί στο antinews, όπως μπορεί να διαπιστωθεί από τον σχολιασμό της ανάρτησης, νεοδημοκράτες και μη ψηφοφόροι είχαν συμφωνήσει στις αποτιμήσεις και τη στήριξη προς εσένα.

Δεν δηλώνω «νεοδημοκράτης», διότι πιστεύω ότι η «Νέα Δημοκρατία» είναι το όχημα και όχι ο δρόμος. Δεν δηλώνω «καραμανλικός», διότι ο όρος περιέχει και το θείο. Δεν δηλώνω ούτε
«σαμαρικός», διότι στον όρο συμπεριλαμβάνονται άνθρωποι με τις πρακτικές των οποίων διαφωνώ.

Ανήκω σε ένα μυστήριο εκ πρώτης όψεως πολιτικό υβρίδιο : είμαι και «ΚωσταΚαραμανλικός» και «ΑντωνηΣαμαρικός». Υβρίδιο όμως το οποίο είναι διασταυρωμένο ότι αποτελεί και την πλειοψηφία των εναπομενόντων στη «Νέα Δημοκρατία» ψηφοφόρων.

Πώς γίνεται; Απλό. Όταν δεν έχεις αναγάγει την στήριξη κάποιου πολιτικού ηγέτη σε μέσο προσωπικού βιοπορισμού. Όταν δεν παίρνεις αργομισθίες 100.000 ευρώ ετησίως με αντιπαροχή φτηνά «τιτιβίσματα» στο Twitter, μεταξύ αυτών ύμνοι προς τον Τσίπρα. Τότε, πράττεις το αυτονόητο : στηρίζεις τα δυο, μοναδικά πολιτικά κεφάλαια που διαθέτει η χώρα.

Είμαι «ΚωσταΚαραμανλικός» γιατί εσύ και μόνον υπήρξες ο λόγος που στήριξα τη «Νέα Δημοκρατία», έναν, κατά τα άλλα, φθαρμένο πολιτικό οργανισμό – ο Λούλης είχε δίκιο- που όμως σε επίπεδο ψηφοφόρων συγκεντρώνει τον ανθό του πατριωτικού, αστικού κόσμου.
Είμαι «ΑντωνηΣαμαρικός» γιατί ήδη από το 1992 θεωρώ τον Πρόεδρο της ΝΔ κορυφαίο πολιτικό κεφάλαιο, τον στήριξα θερμά όταν δρομολογήθηκε η διαδοχή σου και τον θεωρώ ως τον καταλληλότερο σήμερα ηγέτη της. Κι αν αυτές τις δυο στηρίξεις κάποιοι ιδιοτελώς θέλουν να τις προβάλουν ως αντικρουόμενες ή ακόμα και εχθρικές μεταξύ τους, για το καλό της πατρίδας οφείλουν να μην είναι.

Γιατί «συστήνομαι»; Επειδή σήμερα δεν έχω ευχάριστα, και αν τυχόν σπεύσουν κάποιοι να σου πουν ότι «σε χτυπάει ο ‘Προφήτης’» ή «σε χτυπάει το antinews» ή «σε χτυπάνε οι Σαμαρικοί» θα είναι ψέμμα. Καθώς ανήκω και σε άλλο ένα υβρίδιο το οποίο εσείς οι ηγέτες, που συνήθως επιθυμείτε τυφλούς οπαδούς, δεν πολυσυμπαθείτε : του κριτικού υποστηρικτή. Στηρίζω, αλλά δεν κλείνω τα μάτια στα λάθη και στις παραλείψεις. Κι αυτό το υβρίδιο όμως δεν αποτελεί πλέον μειοψηφία. Τα τελευταία χρόνια τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο και από τις εκλογές διαπιστώνεται ότι η πλειοψηφία του κόσμου και κυρίως της νεολαίας έχει πάψει να παρέχει τυφλή υποστήριξη σε πολιτικούς και κόμματα, στις τελευταίες εκλογές το 45% μετακινήθηκε εκλογικά σε σχέση με το 2012.

Όμως, αγαπητέ Πρόεδρε, υπάρχουν λάθη και λάθη, παραλείψεις εξ αμελείας και παραλείψεις εκ προθέσεως. Λάθη συνειδητά ή ασυνείδητα, λάθη έστω με βαριά καρδιά συγχωρητέα και λάθη ασυγχώρητα, τουτέστιν πολιτικά αμαρτήματα.

Κάνουμε πως ξεχνάμε κάθε φορά που πληρώνουμε χαράτσι στα αμέτρητα διόδια που έσπειρε ως υπουργός σου ο Σουφλιάς ανά την Επικράτεια, παραδίδοντας τα «νεύρα» του κράτους, τις εθνικές οδούς, που είχαν κατασκευαστεί με εθνικούς πόρους, τους φόρους μας, σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Κάνουμε πως ξεχνάμε και πολλά άλλα, όπως για παράδειγμα το άθλιο βιβλίο ιστορίας της, σημερινής διοργανώτριας «ανατρεπτικών» δείπνων, Γιαννάκου που έβαλε τον Καρατζαφέρη στη Βουλή ή το ότι η, ήδη προβληματική, Δημόσια Υγεία αντί να «εξυγιανθεί» άρχισε να παίρνει χειρότερη κατιούσα επί της διακυβερνήσεως σου.

Αλλά δεν ξεχνάμε ότι η πανίσχυρη εντολή που πήρες το 2004 ήταν να κλείσεις το ΠΑΣΟΚ φυλακή και να εξαρθρώσεις την ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία της Αριστεράς. Να εκκαθαρίσεις μαζικά τον κρατικό μηχανισμό από τα στελέχη-στηρίγματα του αριστερού κράτους/παρακράτους που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ– το σύνθημά σου «επανίδρυση του Κράτους» αυτό σηματοδοτούσε και συνεπαγόταν. Να κόψεις τις σπατάλες του αριστερού κράτους, ξεδοντιάζοντάς το πολιτικά και θεραπεύοντας δημοσιονομικά τη χώρα. Να στείλεις άμεσα τις κάθε λογής Ρεπούση στα σκονισμένα αζήτητα.

Γιατί ας διατυπωθεί επιτέλους η ιστορικοπολιτική αλήθεια, το γεγονός ότι το πρώιμο και ύστερο ΠΑΣΟΚ είχε ηγεσία αστικής προελεύσεως δεν αναιρεί το γεγονός ότι από το 1981 μέχρι το 2011 υπήρξε η κυβερνητική Αριστερά. Γι’ αυτό ακριβώς όταν το κομματικό τους όχημα για να νέμονται την εξουσία και να ληστεύουν το Δημόσιο Ταμείο εφθάρη πέραν επιτοπίου πολιτικής επισκευής, στελέχη και ψηφοφόροι μετακόμισαν «σούμπιτοι» στον Τσίπρα.

Δεν υλοποίησες τη βασική λαϊκή εντολή. Αυτό συνιστά το ιστορικό σου «αμάρτημα». Δεν λησμονούμε τα εμπόδια που σου έστησαν οι ολιγάρχες, κάνοντας lobbying στις Βρυξέλλες μαζί με τις μεγάλες ευρωπαϊκές, κατασκευαστικές εταιρείες, τον εκβιασμό ότι θα σταματήσουν οι κοινοτικές εισροές αν προωθήσεις νομοθεσία που περιορίζει την οικονομικοπολιτική τους επιρροή. Δεν λησμονούμε το ότι υπήρξες ο πρωθυπουργός που χτυπήθηκε περισσότερο από όλους μετά τη Μεταπολίτευση. Δεν λησμονούμε και τιμούμε το ότι διακινδύνευσες την ύπαρξή σου και αυτήν της οικογένειάς σου για να προωθήσεις αυτό που πίστευες ως ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας.

Αλλά η Ιστορία κρίνει βάσει αποτελέσματος, ανεξαρτήτως προθέσεων και θυσιών. Απέτυχες να καταλογίσεις ιστορικά το έγκλημα στο τέρας. Απέτυχες να καταδείξεις σε όλους ότι το άγος του Χρέους, που σήμερα έχει σκυφτή και υπόδουλη τη χώρα, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον αήθη Παπανδρεϊσμό και στην Αριστερά – με σημαντική αλλά μειοψηφική «γαλάζια» συνενοχή. Και αφού άφησες το τέρας ανέγγιχτο, όταν παρέδωσες, το τέρας στράφηκε αμέσως εναντίον σου να σε κατασπαράξει πολιτικά, πολλώ δε μάλλον επειδή το είχες νικήσει δυο φορές, και να σου φορτώσει ιστορικά και ηθικά τα χρέη που το ίδιο είχε δημιουργήσει.

Αφού ουσιαστικά πέτυχαν να σου επιρρίψουν το πολιτικό ανάθεμα, ασχέτως του αν η αξιοπρέπεια της σιωπής σου δεν τους επέτρεψε και να σε εξοντώσουν πολιτικά, ήταν φυσικό όταν οι μετέπειτα κυβερνήσεις παρουσίασαν τον λογαριασμό για την κραιπάλη 1981-2004, άτεχνα είναι η αλήθεια, όπως με τον ΕΝΦΙΑ και πολλά άλλα άστοχα, το τέρας ξεσηκώθηκε γιατί θίχτηκε ο τρόπος ζωής του και αποφάσισε ότι είναι «υπερήφανο» απέναντι στους «τοκογλύφους δανειστές».

Σε μια συνάρτηση ιστορικού αιτίου και αιτιατού που δεν θα σου αρέσει, αποτελεί συνέπεια του πρώτου σου ιστορικού «αμαρτήματος» το ότι ήρθε πανηγυρικά ο Τσίπρας και το ανεκδιήγητο ασκέρι του στην εξουσία – αφού δεν τους «έλιωσες» όταν μπορούσες. Θα διαπράξεις και δεύτερο; Θα έχουν την πολιτική σου ανοχή; Θα τους πολεμήσεις σήμερα - ή όχι;

Πριν μερικές μέρες πολιτικοί που είναι γνωστό ότι ανήκουν στον κύκλο σου διέρρεαν ότι θα εκδηλώσεις τη δυσαρέσκειά σου για τις επιλογές της κυβέρνησης. Μετά ήρθε το δημοσίευμα του «Έθνους», σύμφωνα με το οποίο ανησυχείς ιδιαίτερα γιατί δεν κλείνει η συμφωνία, όπου γίνεται λόγος πως «ο Καραμανλής βάζει …πάγο στην χημεία με τον Τσίπρα», πως αποτελεί «παραφιλολογία ότι ο κ. Καραμανλής διάκειται θετικά απέναντι στην κυβέρνηση και επικροτεί -διά της σιωπής του- πολλές από τις κινήσεις του πρωθυπουργού». Ενώ, πάλι κατά το δημοσίευμα, «πρόσωπα που ανήκουν στην ομάδα των τακτικών συνομιλητών του Καραμανλή σημειώνουν ότι είναι απορίας άξιον ποιοι και γιατί επιχειρούν να καλλιεργούν ένα τέτοιο κλίμα».
Κατ’ αρχήν, ο άνθρωπος που έχει τη φωτογραφία σου δίπλα στα εικονίσματα του σπιτιού του εξελέγη από τον Τσίπρα Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ενώ ο ίδιος στις τελευταίες, κρίσιμες, εκλογές αν και κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ δεν κατήλθε υποψήφιος, και επίσης στο πρόσφατο παρελθόν, σε ανύποπτο χρόνο, λάμβανε θέσεις σε ζητήματα, όπως το χρέος και το λαθρομεταναστευτικό, κοντά στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, φιλοτεχνώντας «υπερκομματικό» προφίλ. Σε αυτές άλλωστε τις θέσεις και τη στάση του έγινε επίκληση στην εισηγητική πρόταση εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Δύσκολο λοιπόν αγαπητέ Πρόεδρε να πιστέψει κανείς ότι έλαβες γνώση της απόφασης Τσίπρα μόλις ανακοινώθηκε και ότι δεν το γνώριζες καιρό πριν, γεγονός που υποδηλοί μια πρότερη συνεννόηση την οποία κάποιοι βάφτισαν «πολιτικό φλερτ». Που για κάποιους άλλους επιβεβαιώνεται από το ότι ο Τσίπρας δεν «ακουμπά» στον κρατικό μηχανισμό ανθρώπους χαρακτηρισμένους «καραμανλικούς». Πολιτικός γάμος, αρραβώνας ή φλερτ, άγνωστο, αλλά «κάτι» υπάρχει. Και είναι περιττό να θυμίσω ποιος είπε ότι «υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται».

Όμως, το κυριότερο, με γνωστή την υψηλή σου πολιτική οξυδέρκεια και τη στρατηγική σου σκέψη : τώρα, μετά τρεις μήνες άκαρπων δήθεν διαπραγματεύσεων, ανησύχησες; Όταν τυχόν άδηλη σύμπλευση με τον Τσίπρα επιφέρει πολιτική χρέωση; Εμείς εδώ, οκτώ χρόνια φωνάζουμε ότι είναι επικίνδυνοι, ενώ στις 22 Ιανουαρίου 2015, τρεις μέρες πριν τις εκλογές, τους χαρακτηρίσαμε καθαρά «πολιτικούς απατεώνες» από τους οποίους μόνο δεινά μπορεί να αναμένει ο τόπος.

Τι περίμενες λοιπόν από αυτούς τους τύπους; Εδώ, τώρα, θέλουν «δήλωση υποταγής» από τον Ντράγκι, ο οποίος σημειωτέον μάς κρατά ζωντανούς με παροχή ρευστότητας, να δεσμευτεί ότι θα απελευθερώσει τη ρευστότητα, για να έχουν λεφτά να πληρώνουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι και να μην φθείρονται πολιτικά, πριν καν υποβάλλουν και αυτές τις δημοσιονομικά άσφαιρες «προτάσεις» τους. Ενδεικτικό της κουτοπονηριάς και της ανικανότητάς τους. Σαν να λέμε σε μια τράπεζα δώσε πρώτα τα λεφτά και μετά θα υπογράψω τη δανειακή σύμβαση. Ενώ μόλις χθες ο Λαφαζάνης δήλωσε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του θα πρέπει να παραδώσει την κυβερνητική σκυτάλη. Είναι οι ίδιοι ουτοπιστές που «κρέμασαν κουδούνια» στους Σαμαρά και Βενιζέλο ότι επειδή λαμβάνουν επώδυνα μέτρα είναι «γερμανοτσολιάδες».

Το θεμελιακό έγκλημα της Μεταπολίτευσης υπήρξε ότι παρέσχε νομιμοποίηση και πολιτικό χώρο στην Αριστερά παρά το παρελθόν της. Μέχρι το 1974 αντιμετωπιζόντουσαν και χαρακτηριζόντουσαν σαν αυτό που, στην πλειοψηφία τους, είχαν υπάρξει και ήταν : αντάρτες, συμμορίτες, κατσαπλιάδες. Που ανενδοίαστα για το στενό ταξικό τους συμφέρον επεχείρησαν να αποκόψουν το βόρειο τμήμα της χώρας από τον εθνικό κορμό. Και μετά το 1949 οργάνωναν στο εσωτερικό της χώρας μηχανισμούς κατασκοπείας, ενώ στις σοσιαλιστικές χώρες εκπαίδευαν ομάδες δολιοφθορέων για επεμβάσεις στην Ελλάδα. Αυτοί, μετά έγιναν «αγωνιστές», οι οποίοι επιτράπηκε να διαδώσουν σαν αλήθεια την κατάπτυστη ιστορική τους συμπεριφορά. Η παρέκκλιση λειτούργησε σαν πολιτικός μιθριδατισμός : όταν η κοινωνία και ιδίως οι νέοι, τα μυαλά των οποίων επιτράπηκε να δηλητηριαστούν, αποδέχεται τη νομιμότητα των «αγώνων» της Αριστεράς κάνει αποδεκτή και την προοπτική να την κυβερνήσουν οι άνθρωποι αυτοί. Οι οποίοι είναι εξ ορισμού ακατάλληλοι να κυβερνούν, καθώς ανήκουν στα κατώτατα στρώματα, συνεπικουρούμενοι από ευαίσθητους, ρομαντικούς αστούς. Τις κοινωνίες οφείλουν να κυβερνούν οι άριστοι σε ικανότητες, πνεύμα, ήθος συνδυαστικά. Ελάχιστοι από αυτούς απαντώνται στην Αριστερά.

Εκείνο που οι αστοί πολιτικοί αδυνατούν να κατανοήσουν στην πλήρη του έκταση, καθώς δεν είχαν ποτέ άμεση, εσωτερική επαφή με το χώρο, είναι το μίσος που τρέφουν εναντίον τους οι αριστεροί. Γιατί οι αστοί λειτουργούν υπό το πρίσμα του, σκληρού, αστικού ανταγωνισμού αλλά και υπό εκείνο της αστικής θεσμικότητας και ευγένειας. Είναι έτσι ανίσχυροι απέναντι στην πολιτική ισχύ που δημιουργεί η κινητήρια δύναμη της Αριστεράς, ο κοινωνικός φθόνος, η μνησικακία από την προσωπική ανημπόρια που μετατρέπεται σε ταξικό μίσος. Ο Καρλ Σμιτ γράφει στη «Θεωρία του αντάρτη» ότι το πολιτικό βεληνεκές του Λένιν συνίστατο κατά πολύ στην αταλάντευτη στόχευση του μίσους κατά του πολιτικού-ταξικού εχθρού.

Ας χαρακτηριστώ «ακραίος», αλλά το στενό τμήμα του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί τους επιγόνους εκείνων του 1944-49 και το οποίο υπό τον Τσίπρα κατέλαβε την εξουσία, είναι ο «εσωτερικός εχθρός». Οι παππούδες μας δεν ήταν ανάλγητοι εγκληματίες που τους αντιμετώπιζαν με μεθόδους οι οποίες σήμερα φαντάζουν σκληρές, είναι ζήτημα ενστίκτου αυτοσυντήρησης της κοινωνίας. Καθώς όπου επικράτησαν οι κομμουνιστικές ιδέες οι κοινωνίες καταστράφηκαν, εικοσιπέντε χρόνια μετά την κατάρρευση η Ανατολική Ευρώπη ακόμα «σέρνεται». Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τον οποίο προφανώς θαυμάζεις Πρόεδρε, η εξωτερική του πολιτική υπήρξε το θέμα στην διδακτορική σου διατριβή, αν και «προσφυγοπατέρας» υπήρξε αυτός που ψήφισε το «ιδιώνυμο» κατά της κομμουνιστικής δράσης. Εσύ, δίκασες όλα τα τοτέμ της Αριστεράς σαν ποινικούς και όχι σαν ιδεολογικούς εγκληματίες.

Οι παραδοσιακοί συντηρητικοί πολιτικοί ακριβώς επειδή μετά τη Μεταπολίτευση αρνούνται να αντιληφθούν την Αριστερά ως εσωτερικό εχθρό πολιτεύονται με ένα φοβερό μειονέκτημα : φέρονται θεσμικά σε πολιτικά καθάρματα. Έτσι, άκουγα τον σεβαστό Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στην εκδήλωση για τα 40χρονα της ΝΔ να λέει «ο ΣΥΡΙΖΑ να επιτελέσει το θεσμικό του ρόλο» και γελούσα. Εκείνοι, χρησιμοποιούν τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας για να πάρουν την εξουσία και να επιβάλουν την ατζέντα τους. Και ποια είναι η ατζέντα τους φάνηκε αμέσως μόλις έγιναν κυβέρνηση : τρομοκράτες, ποινικοί, καταληψίες, κουκουλοφόροι. Ως αντιπολίτευση δεν ψήφισαν απολύτως τίποτα, δεν συνεισέφεραν απολύτως τίποτα, παρά μόνο πολιτική υπονόμευση που θα τους βοηθούσε να πάρουν την εξουσία. Όταν, Πρόεδρε, κάλεσες τον Τσίπρα να μιλήσει ως αρχηγός της αντιπολίτευσης στην εκδήλωση του ΙΔΚΚ για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μετά, του «την έπεσαν» στην Γραμματεία : «εμείς επί δεκαετίες πιστεύουμε ότι ο Καραμανλής είναι ο καταστροφέας της Ελλάδας». Και προχθές ο Αντώνης Σαμαράς αναγνώρισε ότι υπήρξε λάθος η ψήφιση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Δεν συναινείς στο να γίνει μια προβληματική πολιτικός τέταρτος τη τάξει πολιτειακός παράγων.

Με αυτούς λοιπόν έχουμε να κάνουμε σήμερα αγαπητέ Πρόεδρε. Με την κυβέρνηση εκείνων που παρότι τους φέρθηκες με σεβασμό, πηγαίνοντας στον Αη Στράτη για παράδειγμα, σου το ανταπόδωσαν τον Δεκέμβριο του 2008 συνδράμοντας τους από το εξωτερικό υποκινούμενους κουκουλοφόρους στην «πορτοκαλί» εναντίον σου εξέγερση.

Το τι πράττει καθένας μας εκπορεύεται από τα βαθύτερα κίνητρά του και όσον αφορά τους πολιτικούς ηγέτες, επιπλέον, από την εσωτερική αίσθηση αποστολής. Δεν επιχειρώ να διερμηνεύσω τις προθέσεις σου, αγαπητέ Πρόεδρε. Καταγράφω πρώτα, ασχολίαστα δυο σενάρια που κυκλοφορούν. Και κατόπιν καταθέτω τις προσωπικές μου πολιτικές εκτιμήσεις, με την αγωνία του απλού στρατιώτη στη μάχη για την εθνική επιβίωση.

Το πρώτο σενάριο λέει ότι θα σε ενδιέφερε στο μέλλον να επανέλθεις ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά με αυξημένες αρμοδιότητες, και προς τούτο ρόλο θα διαδραματίσει ο σημερινός ΠτΔ τόσο από το αξίωμά του όσο και ως συνταγματολόγος. Απορία βέβαια γεννά το κατά πόσο θα συναινούσε σε μια τέτοια, γενναία συνταγματική αλλαγή ο σήμερα πανίσχυρος πρωθυπουργός και ειδικά ο Τσίπρας. Το δεύτερο σενάριο λέει ότι αν αποφασίσει να κλείσει το κύκλο του ο Σαμαράς ίσως επανέλθεις ως ηγέτης της ΝΔ ή άλλου κομματικού σχηματισμού με στόχο τη συσπείρωση της κεντροδεξιάς.

Εκείνο όμως που εγώ εκτιμώ ως βέβαιο ότι επιθυμείς είναι να υπάρχει και στο μέλλον ένα κεντροδεξιό κόμμα στο οποίο θα αναδειχθεί και αρχηγεύσει ο γιος σου ή η κόρη σου. Θεμιτή η επιθυμία συνέχισης της πολιτικής οικογένειας, από κάποιον που δικαίωσε το όνομα με προσωπικό πολιτικό διαμέτρημα, κάποιον που ανήκει στην κατηγορία «ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα». Όμως, Πρόεδρε, αν αφεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εκδιπλώσει πλήρως τις πολιτικές του, τότε δεν θα υπάρχει αστικός κόσμος για να υπάρχει και το κόμμα που τον εκφράζει. Υπερβολές; Το Σύνταγμα του 1975 όριζε ότι σκοπός της Εθνικής Παιδείας είναι να παράγει εθνικούς πολίτες. Μετά 40 χρόνια κυριαρχίας των ιδεών της Αριστεράς στην εκπαίδευση και με δασκάλους-καθηγητές κατά 80% αριστερούς, οι σύγχρονοι μαθητές έχουν μια θολή εικόνα για το ποιος ήταν ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης. Και εκείνοι οι ταλαίπωροι που μεταπολεμικά μέχρι το 1980 έγιναν με σκληρή δουλειά νοικοκυραίοι, ο εκλογικός κορμός του συντηρητικού χώρου, έχουν εξαθλιωθεί, με άρχουσα τάξη να έχει γίνει η νομενκλατούρα, νομείς των κοινοτικών εισροών, ανώτερη δημοσιοϋπαλληλία και κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα που δημιουργήθηκε μετά το 1981.

Διαισθάνομαι ότι αναγνωρίζεις στον Τσίπρα το «εξουσιαστικό ζώο» που ανεβαίνει στην εξέδρα και με τη χρήση του λόγου πείθει το κοπάδι των έλλογων ζώων να τον ακολουθήσει, αυτό άλλωστε είναι η ανθρώπινη ηγεσία. Επίσης, ότι όπως όλοι μας βλέπεις τις αστικές ποιότητες του Τσίπρα, απότοκες της αστικής του καταγωγής, και πιθανόν εκτιμάς ότι αργά ή γρήγορα θα περάσει στο αστικό στρατόπεδο ως αρχηγός ενός κομματικού σχηματισμού σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού. Όμως σήμερα είναι αρχηγός και εν μέρει δέσμιος ενός εκτρωματικού συρφετού. Και με το μισό του μυαλό, μυαλό Κνίτη. Εσύ, βάφτισες τα δίδυμα με τα ονόματα των γονέων σου και τα πήγες εκδρομή στα φυλάκια, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκείνος, ονοματοδότησε το γιο με το όνομα του Τσε και πήγε να προσκυνήσει στην Καισαριανή.

«Τι να κάνουμε;», λοιπόν, με αυτούς, όπως έλεγε η ρετσέτα του Λένιν.
Η απάντηση, κατά την άποψή μου δίνεται από τη θέση του Μακιαβέλλι : τους εχθρούς σου ή τους ενσωματώνεις ή τους συντρίβεις. Μα μπορεί να «συντριβεί» ο ισχυρός σήμερα ΣΥΡΙΖΑ; Η ισχύς του εξαρτάται μόνο από τα γεμάτα ΑΤΜ και τη συνεπή καταβολή μισθών και συντάξεων. Αλλά εκείνο που χρειάζεται να συντριβεί είναι το πολιτικό του αφήγημα και η αντίληψη ότι ανίκανοι αιθεροβάμονες δικαιούνται να κυβερνούν, το ποια πολιτικά στελέχη θα διασωθούν μετά είναι άλλη υπόθεση.

Η εποχή λοιπόν σχηματοποιεί για όλους όσοι ανήκουν στον αστικό κόσμο τις παρακάτω επιταγές :

Πρώτον, όχι απλώς αντιπολίτευση αλλά σκληρή πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλουν να αντιμετωπίζονται με ένα τεράστιο «Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε». Έχει αποδειχθεί ότι όταν συναντούν έντονη αντίδραση αν δεν υποχωρούν τουλάχιστον αναδιπλώνονται. Να μην γίνει πάλι το λάθος του 1981, οπότε τα αρχικά «μουδιασμένο» ΠΑΣΟΚ κατόπιν αποθρασύνθηκε πλήρως καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση με το σύμπλεγμα της ήττας δεν τους σφυροκοπούσε.

Δεύτερον, ή ο Τσίπρας θα ελκυσθεί προς τις θέσεις που υπηρετούν το εθνικό συμφέρον όπως γίνεται αντιληπτό από την πλειοψηφία, κάνοντας ο ίδιος τις απαιτούμενες εσωκομματικές ρήξεις, ή στην πολιτική «πυρά». Δεν μπορεί να αφεθεί να πληρώσει η χώρα τις διαμάχες μεταξύ των φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο «ισορροπιστής» και να είναι ο Τσίπρας, απλά δεν γίνεται και να είναι ικανοποιημένος ο Νταβανέλος και να πάρει η χώρα το μονοπάτι της ανάκαμψης.

Τρίτον, ο αστικός πολιτικός χώρος θα πρέπει να εξετάσει τάχιστα αν μπορεί να λειτουργήσει άτυπος ή τυπικός αντιπολιτευτικός συνασπισμός των αστικών δυνάμεων, όπως έγινε για να αντιμετωπιστεί η εξέγερση το 1946-49.

Τέταρτον, η ασκούμενη από την αντιπολίτευση πολιτική οφείλει να φέρνει το λεγόμενο «Κέντρο» προς συντηρητικές θέσεις, ώστε να μη είναι εύκολο να το λεηλατήσει πολιτικά ο Τσίπρας ερχόμενος προς τα δεξιά. Περιττό ειπείν ότι με τις πολιτικές που εξαθλίωσαν τη μεσαία τάξη και δημιούργησαν στρατιές έτοιμων να τα παίξουν όλα για όλα εκλογέων, τώρα το πετυχαίνει. Αλλά το πολιτικό «Κέντρο» στην Ελλάδα είχε νόημα όταν ιστορικά προσδιόριζε τους αντιμοναρχικούς αστούς. Σήμερα η πραγματική πολιτική αντίθεση βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς που αντιλαμβάνονται τη θέση της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι, όχι απαραίτητα σε τυφλή υποταγή στα κέντρα της ΕΕ και των ΗΠΑ αλλά σε σίγουρη συμπόρευση, και στα ιδεολογικά μορμολύκεια που όμως στη συγκυρία είναι πολιτικά ισχυρά.

Πέμπτον, ειδικά για τη ΝΔ αποτελεί σήμερα συνθήκη πολιτικής επιβίωσης να πάψει άμεσα η δελφινολογία, η οποία εκτός από εσωστρέφεια προκαλεί άφθονο γέλιο σε φίλους και αντιπάλους, καθώς οι αυτοπροβαλλόμενοι ως υποψήφιοι αρχηγοί προβάρουν κοστούμι που τους πέφτει πέντε νούμερα μεγαλύτερο. Ουδείς αναντικατάστατος, αλλά τουλάχιστον σήμερα μετά τον Σαμαρά το χάος – ή μόνον ο Καραμανλής. Ξέρετε αγαπητοί, φιλόδοξοι κυρίες και κύριοι, η σχέση ηγεσίας-μάζας είναι διαλεκτική : ο ηγέτης εκφράζει τη μάζα και αυτή του παρέχει την ισχύ της. Εσείς εκφράζετε μόνο την κρυφή ελπίδα του Τσίπρα : να έχει έναν/μια από σας απέναντι για να σας κάνει μια χαψιά. Και επειδή μαθαίνω ότι γίνονται και άλλα απίθανα, όπως η σύναξη 20 πρώην βουλευτών οι οποίοι, λέει, συζήτησαν τη σύνταξη κειμένου με αίτημα τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου για αλλαγή ηγεσίας, αφού το μήνυμά τους ήταν πως με τη σημερινή κατάσταση δεν κερδίζονται οι εκλογές. Με τα μυαλά τους δεν κερδίζονται εκλογές : να αναρωτηθούν πόσους ψηφοφόρους εξαγρίωσαν στις τελευταίες εκλογές κάποιοι συγκεκριμένοι από τους 20, στέλνοντας βλακώδη SMS δήθεν σαν προεκλογική καμπάνια.

Αγαπητέ μου Πρόεδρε, γνωρίζω ότι έχω μικρές πιθανότητες να εισακουστώ. Είναι γνωστό ότι είσαι θεσμικός και μετριοπαθής, με μια διάσταση που προσωπικά κρίνω ότι ιστορικά έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική τουλάχιστον απέναντι στον εθνικό κίνδυνο που συνιστά η ελληνική Αριστερά. Εύχομαι ειλικρινά να βλέπω λανθασμένα, αλλά βλέποντας, όχι μόνον εγώ, έναν άρρητο γάμο δυο πολιτικών –όχι κομματικών- κύκλων, ενός που ορίζεται από εσένα και ενός αντίστοιχα από τον Τσίπρα -εκτιμώ, κυρίως, λόγω προσωπικής και πολιτικής χημείας- μου έρχεται στο νου το έθιμο στους γάμους των αγγλοσαξόνων. Κάποια στιγμή, πριν τελεστεί το κυρίως μυστήριο, ο ιερέας απευθύνεται στους παριστάμενους και ρωτά : «Υπάρχει κάποιος που έχει αντίρρηση γι’ αυτόν το γάμο; Αν ναι, να μιλήσει τώρα! Αλλοιώς να σωπάσει για πάντα…».

Δεν μπορώ να σωπάσω, Πρόεδρε. Ιερέας είναι οι αγέννητοι και τα 200.000 Ελληνόπουλα που το Χρέος έστειλε μετανάστες.

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK