Οι πλειοψηφία των Αναλυτών που ασχολούνται με την Γεωπολιτική κάνουν τις αναλύσεις τους και τις προβλέψεις τους επικεντρωμένοι σε στρατηγικές κινήσεις, συμμαχίες, απαριθμώντας οπλικά συστήματα, στρατιωτικές δυνάμεις κ.λπ. παραλείποντας τον οικονομικό παράγοντα λες και δεν είναι η οικονομία η γενεσιουργός αιτία όλων των συγκρούσεων και πολέμων.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Ο καβγάς είναι μονίμως «για το πάπλωμα», δηλαδή τον πλούτο, γιατί όλα γι’ αυτόν γίνονται. Ο πλούτος, δηλαδή τα λεφτά, για να το πούμε πιο απλά, είναι πίσω από όλους τους πολέμους αλλά όχι μόνο. Ο πλούτος μπορεί να είναι το ζητούμενο, αλλά ο πλούτος (το χρήμα) μπορεί και είναι από τα τρομερότερα όπλα αν χρησιμοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο.
Οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό γιατί το χρήμα… δεν κάνει θόρυβο, ούτε τρομάζει και εντυπωσιάζει όπως τα αεροπλάνα, ή τα άρματα και τα πολεμικά πλοία. Το χρήμα μπορεί να γίνει ένα τρομερό όπλο, καμιά φορά πιο ισχυρό και από πυρηνικό όπλο.
Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε οικονομικά μην αντέχοντας τον οικονομικό πόλεμο που της έκανε η Δύση. Άλλο παράδειγμα η Κίνα, επειδή έχει ακόμα τεχνολογική υστέρηση έναντι των ανταγωνιστών της στον στρατιωτικό τομέα, έχει επιδοθεί από το 2000 και μετά στην αθόρυβη κατάκτηση χωρών μέσω της άλωσης των αγορών τους με το όπλο που λέγεται Επενδύσεις.
Το έχει επιτύχει απόλυτα σε χώρες τις ΝΑ Ασίας και της Αφρικής και την τελευταία πενταετία έχει αρχίσει να πολιορκεί την Ευρώπη και την ίδια την Αμερική! Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι πιο εύκολα, γι’ αυτό και η άλωση της ευρωπαϊκής αγοράς μέσω της στρατηγική της σε επενδύσεις στις υποδομές, κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχής.
Στην Αμερική τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η αμερικάνικη κυβέρνηση και το Κογκρέσο είναι αρκετά εχθρικοί σε κινεζικές εξαγορές και επενδύσεις. Το επιτρέπουν σε κλάδους μη κρίσιμους οικονομικά και
τεχνολογικά. Οι Κινέζοι λοιπόν επέλεξαν τη στρατηγική «της έμμεσης προσέγγισης» και πραγματοποιούν μαζικές επενδύσεις και εξαγορές κυρίως στον τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Ξοδεύοντας το 2015 το αστείο – για τα δεδομένα τους – ποσό των 550 εκατ. δολαρίων έγιναν τα αφεντικά 37.000 Αμερικανών πολιτών. Οι περισσότεροι θα αναρωτηθούν… ε και; σιγά τα ωά. Θα συμβούλευα να το ξανασκεφτείτε…
Η Κίνα είναι σε συνεχή ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση και με τους συμμάχους της σε ένα σωρό τομείς, αρχίζοντας από τον οικονομικό τομέα και καταλήγοντας στον αμυντικό (ειδικά στην περιοχή της Ασίας). Πως συνδέονται όλα αυτά; Με το απλό – μελλοντικό – γεγονός, ότι σε μερικά χρόνια η Κίνα θα γίνει ένας από τους μεγαλύτερους εργοδότες της Ευρώπης και της Αμερικής.
Όταν λοιπόν θα έρθει η στιγμή που η Κίνα θα αποσταθεροποιήσει ή θα κάνει επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ταϊβάν ή των Φιλιππίνων για παράδειγμα, η αμερικανική κυβέρνηση θα βρεθεί απέναντι σε ισχυρές αντιδράσεις από τους ίσως εκατοντάδες χιλιάδες η εκατομμύρια τότε Αμερικανούς εργαζόμενους που δουλεύουν σε κινεζικές επιχειρήσεις, οι οποίοι θα επιλέξουν να υπερασπιστούν τις δουλειές τους και όχι την Ταϊβάν η τις Φιλιππίνες…
Επομένως, η στρατιωτική υστέρηση της Κίνας σε σχέση με τις ΗΠΑ, που στέκεται εμπόδιο στα επεκτατικά της σχέδια στην Ασία, μπορεί να εξισορροπηθεί σε σημαντικό βαθμό από το οικονομικό όπλο δημιουργώντας πολιτικά ερείσματα στο εσωτερικό της Αμερικής.
Αυτοί που αναλώνονται αν το ρώσικο «Armata» θα είναι ανώτερο του Abrams A1M2, ή αν θα είναι καλύτερο το ρωσικό μαχητικό πέμπτης γενιάς Τ-50 από το αμερικανικό F-22 Raptor, καλά θα κάνουν να κοιτάξουν τα χάλια της ρωσικής οικονομίας και όχι πόσα αεροπλάνα ή αεροπλανοφόρα έχει…
…Ότι χρειάζεται την τεχνολογία και τις επενδύσεις των Δυτικών εταιρειών για να εξορύξει τα πετρέλαιο της. Ότι σε κρίσιμους τομείς των αμυντικών της συστημάτων της χρησιμοποιεί Δυτικά υποσυστήματα, η ακόμη ότι δεν έχει μία αξιόλογη εταιρεία που να παράγει Επεξεργαστές Υπολογιστών τελευταίας τεχνολογίας.
Αναμφισβήτητα η Ρωσία έχει καταπληκτικό – κυριολεκτικά – επιστημονικό δυναμικό, αλλά η τεχνολογία απαιτεί μεγάλες επενδύσεις, χρόνο και ίσως όχι μόνο αυτά. Η Ρωσία λοιπόν, μετά την κατάρρευση της Σοβιετική Ένωσης είχε περιορισμένους οικονομικούς πόρους και έπρεπε να κάνει ιεράρχηση που θα τους διαθέσει.
Σε αυτό οφείλεται και η τεχνολογική της υστέρηση, να λοιπόν ξανά η κρισιμότητα του πλούτου. Αν δεν υπάρχουν χρήματα εκτός από τα προφανή προβλήματα που άπτονται της καθημερινότητας μιας χώρας, σου στερεί στην πράξη τη δυνατότητα της Άμυνας ή ακόμα και του να εμπλακείς σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Μετά τον Β’ ΠΠ οι αποικιοκρατικές χώρες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις αποικίες τους γιατί δεν είχαν λεφτά για να τις συντηρήσουν. Φανταστείτε λοιπόν τώρα πόσο καταλυτικός είναι ο οικονομικός παράγων για μία χώρα που έχει παγκόσμιες η έστω περιφερειακές φιλοδοξίες.
Αν δεν είχε βρεθεί η νέα φλέβα Αργύρου στο ορυχείο του Λαυρίου οι Αθηναίοι δεν θα είχαν καταφέρει να χρηματοδοτήσουν την κατασκευή των 200 επιπλέον τριήρων με τις οποίες νίκησαν τον Περσικό στόλο στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας.
defence-point.grΜοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου