--Σταδιακή μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
--Μαζικές αποκρατικοποιήσεις κατά κύματα.
--Μεταρρυθμίσειςμε έμφαση στο μικρότερο και καλύτερο κράτος.
--Δημόσια τάξη και ασφάλεια.
--Και επιστροφή της Ελλάδας σε ελληνικές αξίες, αστικές αξίες – ανταγωνιστικότητα, ισότητα ευκαιριών, αξιοκρατία, αριστεία, ισοπολιτεία.
Παράδειγμα: Όταν ο αστυνομικός συλλαμβάνει την… τηλεπερσόνα που παρανόμησε και τον έβρισε κι από πάνω (!), αυτό είναι αστική αξία και δημοκρατική αρετή.
Όταν τα παιδιά των μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο) ληστεύουν τράπεζες και δεν τους ενοχλεί κανείς, αυτό είναι κατεδάφιση των αστικών αξιών και καταρράκωση της ισοπολιτείας…
Πάμε παρακάτω…
Καλό είναι πλέον να αντιληφθούμε πλήρως την κληρονομιά που άφησε ο Σαμαράς στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησής του:
--Όχι μόνο γιατί επί Σαμαρά άρχισαν, εφαρμόστηκαν ή και σε αρκετές περιπτώσεις ολοκληρώθηκαν οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις απ’ ό,τι όλα τα προηγούμενα χρόνια, απ’ όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς μαζί.
--Όχι μόνο γιατί αυτά που έκανε ο Σαμαράς δούλεψαν κι όλας.
--Όχι μόνο γιατί το έργο του Σαμαρά το αναγνωρίζουν πλέον και οι ξένοι - ή «έξωθεν καλή μαρτυρία». (Κι ας του τράβηξαν και κάποιοι απ’ έξω το χαλί στο τέλος…).
Αλλά και γιατί το έργο του Σαμαρά το αναγνωρίζουν πλέον, συγκρίνοντας με τον εφιάλτη που δημιούργησε ο Τσίπρας, καιοι περισσότεροι Έλληνες. Κατά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων. Αυτή είναι η«έσωθεν καλή μαρτυρία».
Ο Σαμαράς λοιπόν, εφάρμοσε τέσσερα απλά δόγματα:
Ανάπτυξητης Ελληνικής οικονομίας
+ Αξιοπιστίατης χώρας στο εξωτερικό
= Έξοδος από την κρίση και το Μνημόνιο, μιαν ώρα αρχύτερα!
Έφερε τη χώρα σε Ανάπτυξημέσα σε δυόμιση χρόνια (ξεκινώντας από 7,2% ύφεση)! Και το κατάφερε ένα χρόνο νωρίτερααπ’ ό,τι προέβλεπε το πρόγραμμα...
Στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά οι προβλέψεις όλων των οργανισμών για τα επόμενα χρόνια ήταν: Ανάπτυξη 2,9% το 2015 και 3,7% το 2016 και πάνω από 3% στη συνέχεια…
Εφ’ όσον παρέμενε ο Σαμαράς πρωθυπουργός, βεβαίως. Γιατί όταν ήλθε ο Τσίπρας η ανάπτυξη που παρέλαβε και οι προβλέψεις για ανάπτυξη στα επόμενα χρόνια μετατράπηκαν σε ύφεση ξανά…
Ο Σαμαράς, ακόμα, αποκατέστησε την Αξιοπιστία της χώρας στο Εξωτερικό. Αυτό του το αναγνώριζαν τότε (και το ομολογούν ακόμα και σήμερα) όλα τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου.
Η περιβόητη φράση για το success story ΔΕΝ ήταν φράση του Σαμαρά! Την λάνσαρε το Economist στο εξώφυλλό αφιερώματος του για την Ελλάδα, εξηγώντας τότε πως μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Σαμαράς είχε μετατρέψει το grexit (απειλή εξόδου της χώρας από το ευρώ) σε grecovery (προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας)!
Ο Σαμαράς απλά το επικαλέστηκε για να ενισχύσει την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Και το πέτυχε τότε: Η αποκατάσταση της Αξιοπιστίας της χώρας δεν ήταν μόνο «επικοινωνιακό» πυροτέχνημα. Είχε και χειροπιαστές θετικές επιπτώσεις:
Η Ελλάδα βγήκε στις αγορές τον Απρίλιο του 2014, δύο χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα…
Και της προσφέρθηκαν τότε εφτά φορές περισσότερα απ’ όσα ζήτησε (20 και πλέον δισεκατομμύρια προσφορά για 3 δισεκατομμύρια που ζήτησε και πήρε τότε από τις αγορές).
Και με επιτόκιο κάτω από το 5%, όσο περίπου δανειζόταν πριναπό την κρίση και πολύ πιο κάτω απ’ ό,τι την είχαν δανείσει η εταίροι της στο πρώτο Μνημόνιο…
Ενώ τη δεύτερη φορά που δανείστηκε, τον Ιούλιο του 2014, και παρά το γεγονός ότι εκείνες τις μέρες είχε ξεσπάσει μια κρίση σε άλλη χώρα του ευρωπαϊκού νότου (Πορτογαλία), η Ελλάδα πέτυχε επιτόκιο γύρω στο 4%, κάτωκι από εκείνο που δανειζόταν το 2007, δηλαδή πολύ πριν την κρίση…
Η Αξιοπιστία, λοιπόν, βοήθησε την Ελλάδα να ζητήσει να βγει από το Μνημόνιο στα τέλη του 2014, ένα χρόνο και πλέον νωρίτερα απ’ ότι προέβλεπε το Πρόγραμμα. Και οι δανειστές αποδέχθηκανότι τα είχε καταφέρει, πράγματι (και δεν έθεταν τότε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα «βιωσιμότητας» του χρέους) και της έδωσαν και «πιστοληπτική γραμμή στήριξης», για να κάνει τα πρώτα βήματά της στις αγορές χωρίς πρόβλημα. Και αυτό σήμαινε πως έβλεπαν κι εκείνοι πως τέλειωσε οριστικά το μνημόνιο…
(Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ορισμένοι κύκλοι στο εξωτερικό τράβηξαν το χαλί του Σαμαρά στο τέλος, ακριβώς γιατί δεν ήθελαν να βγει η Ελλάδα από τα Μνημόνια. Αλλά αυτό είναι, βέβαια, μια άλλη ιστορία…).
Το δεύτερο δόγμα που εφάρμοσε ο Σαμαράς ήταν του «ενάρετου κύκλου»!
Πρώτα έβγαλε τη χώρα από τον «φαύλο κύκλο» (vicious cycle) και ύστερα την έβαλε σε «ενάρετο κύκλο» (virtuous cycle).
Ο «φαύλος κύκλος» ήταν: ύφεση που ρίχνει τα έσοδα κι έτσι παραμένουν επίμονα υψηλά ελλείμματα κι απαιτούν ακόμα περισσότερα μέτρα λιτότητας. Που με τη σειρά τους φέρνουν ακόμα περισσότερη ύφεση κι ακόμα πιο επίμονα ελλείμματα που οδηγούν σε ακόμα περισσότερη λιτότητα…
Με αποτέλεσμα να ματώνει ο κόσμος και «φώς» να μη βλέπει…
Αυτό το αντέστρεψε ο Σαμαράς σε «ενάρετο κύκλο»: Λιτότητα ΜΑΖΙ με ένα πρώτο κύμα μεταρρυθμίσεων και ΜΑΖΙ επίσης με ένα πρώτο κύμα φορολογικών μειώσεων (δραστική μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και μια πρώτη μείωση στις ασφαλιστικές εισφορές)...
Αυτά το «μίγμα» επέτρεψε να πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι και να υπάρξει ανάκαμψη ταχύτερη από τις προβλέψεις του προγράμματος.
Στη συνέχεια ολοκλήρωση των μέτρων λιτότητας, αλλά με μεγαλύτερη ανακούφιση για τους πιο αδύναμους (450 εκατομμύρια «κοινωνικό μέρισμα») και ταυτόχρονα περισσότερες μεταρρυθμίσεις και περισσότερες φορολογικές μειώσεις (30% μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης και 30% μείωση στο φόρο πετρελαίου και νέο κύκλο μείωσης στις ασφαλιστικές εισφορές) πράγμα που οδήγησε σε ακόμα ταχύτερη ανάκαμψη.
Κάντε ένα πείραμα με τους γνωστούς σας: Ρωτήστε τους ξαφνικά, πώς θα τους φαινόταν αν ο Πρωθυπουργός της χώραςανακοίνωνε σήμερα, ξαφνικά, τέτοια μέτρα. Αυτά, όχι άλλα…
Οι μισοί δεν θα πιστεύουν στα αυτιά τους.
Κι οι άλλοι μισοί μπορεί να πάθουν κανένα… εγκεφαλικό από την συγκίνησή τους! Κι όλοι μαζί θα τα θεωρήσουν«απίστευτα πράγματα». Τώρα πια…
Κι όμως, αυτά τα είχε ήδη κάνει ο Σαμαράς το 2014!
Όχι τα είχε πει. Όχι τα είχε «εξαγγείλει». Τα είχε κάνει…
Ο Σαμαράς, λοιπόν, κατάλαβε ότι πρέπει να γίνουν πολλά, όμως όλα μαζί ΔΕΝ θα γίνουν ποτέ!
Και τα «έσπασε» σε διαδοχικά «πακέτα» (σταδιακότητα).
Κάθε «πακέτο» είχε λιτότητα ΚΑΙ ανακούφιση ΚΑΙ μεταρρυθμίσεις.
Με κάθε «πακέτο» έπιανε τους στόχους και οδηγούσε σε ανάπτυξη.
Και με την ανάκαμψη της προηγούμενης χρονιάς στο χέρι, την επόμενη χρονιά έφτιαχνε το επόμενο «πακέτο»: Κάποια πρόσθετη λιτότητα και περισσότερη ανακούφιση και περισσότερες φορολογικές μειώσεις.
Κι αυτό – το παραδέχονταν τότε και οι δανειστές πλέον – έφερε περισσότερη ανάπτυξη και ταχύτερη έξοδο από την κρίση.
Το δόγμα του «ενάρετου κύκλου» του Σαμαρά ήταν: οι μεταρρυθμίσεις φέρνουν Ανάπτυξη και η Ανάπτυξη επιτρέπει περισσότερες μεταρρυθμίσεις που φέρνουν μεγαλύτερα πλεονάσματα που επιτρέπουν στη συνέχεια περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Που με τη σειρά τους οδηγούν σε ακόμα ταχύτερη ανάπτυξη…
Αυτό δεν κατάλαβε ο Τσίπρας! Που είχε τις «αυταπάτες» του, πήγε να κάνει …«θαύματα» και τα ’κανε μαντάρα!
Ο Σαμαράς παρέλαβε τη χώρα σε «φαύλο κύκλο» και χρειάστηκε δύο χρόνια για να τη βάλει σε «ενάρετο κύκλο».
Ο Τσίπρας παρέλαβε τη χώρα σε «ενάρετο κύκλο» και χρειάστηκε έξη μήνες για να την ξαναβάλει σε «φαύλο κύκλο»…
Το τρίτο δόγμα του Σαμαρά ήταν το πιο «ριζοσπαστικό»:
Αληθινοί Μεταρρυθμιστές είναι οι Πατριώτες!
Και αντιστρόφως: Αληθινοί Πατριώτες είναι οι Μεταρρυθμιστές!
Ήταν εντελώς ριζοσπαστικό το δόγμα αυτό, γιατί μέχρι το 2010 περίπου κυριαρχούσε η ακριβώς αντίθετη εντύπωση:
Ως «μεταρρυθμιστές» εμφανίζονταν κάτι… εθνομηδενιστές!
Κι ως «πατριώτες» και μάλιστα «υπερπατριώτες» εμφανίζονταν κάτι κρατιστές… του κερατά!
Όποιον μίλαγε για «φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις» τον θεωρούσαν αυτόματα εθνομηδενιστή! Κι όποιον μίλαγε για «πατριωτισμό» τον θεωρούσαν παλιομοδίτη εθνικιστή και αθεράπευτο κρατιστή.
Ο Σαμαράς έσπασε όλα αυτά τα στερεότυπα.
Το είπε διακηρυκτικά από την αρχή και το έκανε πράξη στη συνέχεια:
Μόνο όποιος αγαπά την πατρίδα του μπορεί να την αλλάξει!
Και μόνο η αγάπη για την πατρίδα είναι ισχυρή νομιμοποιητική βάση για να αποδεχθεί ο κόσμος τις μεταρρυθμίσεις που στην αρχή θα ξεβολέψουν πολλούς.
Εμβληματικές φυσιογνωμίες, αληθινοί «πρωταθλητές» Φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων - και πρόσφατα και παλαιότερα, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό - υπήρξαν ιστορικές προσωπικότητες με αδιαμφισβήτητο πατριωτικό λόγο και με αταλάντευτες πατριωτικές θέσεις.
Ο Μάργκαρετ Θάτσερ στην Αγγλία και ο Ρόναλντ Ρέηγκαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’80: Σάρωσαν κυριολεκτικά τις σοσιαλδημοκρατικές και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις μέσα στις οποίες είχαν βαλτώσει οι οικονομίες τους. Και ταυτόχρονα είχαν θρησκευτική προσήλωση στο εθνικό συμφέρον των χωρών τους.
Το ίδιο και στα δικά μας: Προσωπικότητες όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης και κυρίως ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Και «φιλελεύθεροι» όσο κανείς και «πατριώτες» όσο δεν πάει!
Στην εποχή τους φυσικά…
Στην εποχή τους φυσικά…
Ο Σαμαράς έκανε περισσότερες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις απ’ ό,τι οι όλοι οι προκάτοχοί του μαζί και ταυτόχρονα αναδιατύπωσε την «εθνική ατζέντα» της Ελλάδας όσο κανείς.
Κι απέδειξε ότι αληθινά φιλελεύθερος μπορείς να είσαι, όχι παρά το γεγονός ότι παραμένεις αμετακίνητος πατριώτης. Αλλά επειδή και στο βαθμό που παραμένεις αμετακίνητος πατριώτης.
Τέλος ο Σαμαράς βασίστηκε σε μια τελευταία «εξίσωση»:
ΦιλελεύθερηΑτζέντα
+ ΣυντηρητικήΑτζέντα
= Σύγχρονο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα
Μέχρι τότε η ΝΔ ήταν διχασμένη στα δύο:
ΕΙΤΕ«φιλελεύθεροι», ΕΙΤΕ συντηρητικοί.
Ο Σαμαράς ένωσε τα δύο: Φιλελεύθεροι ΚΑΙσυντηρητικοί!
Κι έτσι απελευθέρωσε τη δύναμη των αστικών αξιών που είναι φιλελεύθερες και συντηρητικές ταυτόχρονα.
Μπορεί όποιος θέλει να δίνει την έμφαση στο ένα ή στο άλλο σκέλος.
Αλλά διαχρονικά δεν μπορείς επιλέγεις το ένα ή το άλλο.
Αφού αυτά τα δύο πάνε μαζί. Ή, αλλιώς, καταρρέουν μαζί.
Αυτό πρώτον ένωσε την παράταξη. Και την κράτησε όρθια όταν κατέρρευσαν όλα τα άλλα κόμματα-προϊόντα της Μεταπολίτευσης.
(Ενώ τώρα καταρρέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι το νεοπαγές προϊόν της κρίσης).
Και ταυτόχρονα, με τη «συνταγή αυτή», ο Σαμαράς κατάφερε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ σε πρώτη φάση και να συγκυβερνήσειμε το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια. Αλλά από θέση ισχύος έναντι του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό λέγεται «ηγεμονία»!
Το τσάκισε ως αντίπαλο και το έσυρε ως κυβερνητικό εταίρο!
Κι έφτασε στο σημείο να ψηφίζει μαζί με το ΠΑΣΟΚ το νόμο της Διαμαντοπούλου που καταργούσετο «πανεπιστημιακό άσυλο» και τη «συμμετοχή» των φοιτητών στη διοίκηση των ΑΕΙ. Δηλαδή τα δύο μεγαλύτερα θεσμικά εξαμβλώματα του ιστορικού ΠΑΣΟΚστο χώρο της Παιδείας:
Το «άσυλο» της πιο κραυγαλέας παρανομίας των ακραίων και τη «συνδιοίκηση»:το σύμβολό της πιο αισχρήςσυνδιαλλαγήςμέσα στα Πανεπιστήμια...
Και σήμερα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ υπερασπίζονται την διακυβέρνηση Σαμαρά (στην οποία συμμετείχαν) πιο αποφασιστικά κι από διάφορα στελέχη της ΝΔ!
Πράγματι! Ο Σαμαράς άλλαξε την Ελλάδα και τη δυναμική των εξελίξεων. Ακόμα κι αν δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του ως Πρωθυπουργός…
Κι έβαλε τα πράγματα σε μια «ρότα», σε μια τροχιά, από την οποία δύσκολα να τη βγάλει ο Τσίπρας. Κι εύκολο να την επαναφέρει ο Κυριάκος.
Συνεπώς οι ευχές μας και οι προσευχές μας είναι με τον Κυριάκο.
Και η συμβουλή μας μια και απλή, αλλά τα λέει όλα:
Κάντο όπως ο Αντώνης!
antinews.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου