Ο Τσίπρας και οι ανεμόμυλοι!
Υπάρχει μια διαδομένη μυθολογία στο χώρο της Αντιπολίτευσης, ότι ο Τσίπρας ακολουθεί την Ρωμαϊκή συνταγή: «άρτον και θεάματα».
Δηλαδή, αφού δεν μπορεί να προσφέρει «άρτον» - παροχές, ανάπτυξη ευημερία, κάτι τέλος πάντων που να βελτιώνει αισθητά τη «καθημερινότητα» του κόσμου - προσφέρει τουλάχιστον «θεάματα» κατά της διαπλοκής κλπ.
Αφού χειροτερεύει από κάθε άποψη τη ζωή των ανθρώπων στην κοινωνία, τους προσφέρει επικοινωνιακούς «περισπασμούς» για να ξεχνάνε τη μιζέρια τους.
Καλά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό προσπαθεί να κάνει.
Αλλά αυτό δεν πιάνει! Ούτε μπορεί να πιάσει…
Και δεν είναι δυνατό να «πιστεύουμε», εμείς πρώτοι, τα επικοινωνιακά του τεχνάσματα, τα οποία μάλιστα, δεν αγγίζουν τον «πολύ κόσμο». Και τα οποία, αντίθετα, του δημιουργούν ήδη - και θα του δημιουργήσουν πολύ περισσότερους -εχθρούς…
Μια πρώτη παρατήρηση: Το «άρτον και θεάματα», είναι μια συνταγή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Κι έχει ένα«συμπλεκτικό σύνδεσμο» ανάμεσα στις δύο λέξεις: άρτον ΚΑΙθεάματα.
Δεν έχει διαζευκτικό ανάμεσά τους! Δεν λέει: άρτον Ή θεάματα!
Ο Γιουβενάλης, Ρωμαίος σατιρικός ποιητής του 2ου μ. Χ αιώνα, κατήγγειλε ότι οι αυτοκράτορες της εποχής τους, κράταγαν τον κόσμο καλά ταϊσμένο (με φθηνά σιτηρά από τις επαρχίες, επιδοτούμενα από το ρωμαϊκό ταμείο), και τον διασκέδαζε με πανάκριβα θεάματα στις μεγάλες αρένες της εποχής (Κολοσσαίο κλπ.) για να ΜΗ ζητάνε τα δικαιώματα που είχαν παλαιότερα επί δημοκρατίας.
Αλλά για να δουλέψει, έστω κι έτσι, αυτή η «αυταρχική συνταγή», απαιτούσε – ακόμα και τότε - και τα δύο μαζί: Άρτον ΚΑΙ θεάματα. Όχι το ένα από τα δύο μόνο…
Ούτε και στη σκοτεινή εκείνη περίοδο δεν μπορούσε, ο λαός που δυσκολευόταν να τα φέρει πέρα, να αρκεστεί μόνο με «θεάματα».
Πολύ περισσότερο τώρα, που έχουμε εκλογές, δημοκρατική νομιμοποίηση κλπ.
Το πρόβλημα για τον Τσίπρα, λοιπόν, είναι πως το «θέαμα» με τους καναλάρχες – παλαιούς και επίδοξους – κράτησε δυόμιση εικοσιτετράωρα, και σε λίγες μέρες θα ξεχαστεί.
Αλλά η γκρίζα πραγματικότητα με τους φόρους που δεν αντέχει να πληρώσει ο κόσμος, με τα λουκέτα που έρχονται, με την τρύπα στα δημόσια έσοδα που διευρύνεται και τον «κόφτη» που έρχεται, με τους λαθρομετανάστες που εισρέουν όλο και περισσότεροι, ανεξέλεγκτα από την Τουρκία και με την κατάρρευση της δημόσιας ασφάλειας, όλα αυτά είναι έναςσυνεχιζόμενος εφιάλτης.
Που ΔΕΝ διασκεδάζεται με τέτοια «θεάματα».
Αλλά και το αφήγημα: «Χτυπήσαμε τη διαπλοκή», επίσης δεν «αντέχει», όταν στη θέση των παλαιών εργολάβων μπήκαν… και πάλι εργολάβοι - που είναι επί πλέον και υπόδικοι ή θεωρούνται «νονοί της νύχτας»! Δικαίως ή αδίκως…
Και πήραν τα κανάλια πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, στη χώρα που έχει το… πιο αδιαφανές και διεφθαρμένο πρωτάθλημα, το οποίο ακόμα δεν μπορεί να ξεκινήσει! Αυτό θα πει… «διαφάνεια» στην ενημέρωση, έτσι;
Τα ξένα μέσα έχουν αρχίσει ήδη να τους κράζουν. Και αυτό φτάνει τώρα και στον απλό πολίτη της Ελλάδας. Γιατί σπεύδουν να του το μεταφέρουν οι καναλάρχες που ΔΕΝ πήραν άδεια. Αλλά ακόμα και μερικοί που πήραν άδεια και θέλουν να εξουδετερώσουν τους πιο επικίνδυνους «ανταγωνιστές» τους…
Το ότι μάζεψαν 250 εκατομμύρια, δεν λέει και πολλά πράγματα σε κανένα. Γιατί τα χρήματα αυτά ΔΕΝ μπορούν να τα «μοιράσουν»! Πηγαίνουν κατευθείαν στο χρέος. Και είναι εφ’ άπαξ(one-off μέτρα τα λένε οι Τροϊκανοί). Δεν μπορούν να επιστρέψουν ούτε το ΕΚΑΣ που έκοψαν ούτε τις συντάξεις που ψαλίδισαν. Ούτε να τα χρησιμοποιήσουν ως «ισοδύναμα» για να μειώσουν φόρους…
Κι ύστερα, τώρα έδωσαν 4 άδειες, με 43 εκατομμύρια τη φθηνότερη και 76 εκατομμύρια την ακριβότερη. Αν έδιναν 15 άδειες προς 18-20 εκατομμύρια την καθεμιά, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μαζέψουν 270 – 300 εκατομμύρια. Περισσότερααπ’ όσα μάζεψαν!
Και θα προσέφεραν μεγαλύτερη πολυφωνία στην ενημέρωση, αλλά και πιο βιώσιμες επιχειρήσεις. Γιατί σήμερα, όποιος έδωσε πάνω από 50 εκατομμύρια για να μπει στην τηλεοπτική αγορά θέλει και άλλα 50 για να επενδύσει για να φτιάξει πανεθνικό κανάλι από την αρχή. Και χρειάζεται δύο με τρία χρόνια για να καθιερωθεί στην αγορά. Και στο μεταξύ πρέπει να πληρώνει μισθούς, κόστος εγκαταστάσεων τέλη, φόρους, κλπ. Μέχρι να το φέρει «μία ή άλλη» θα χρειαστεί πληρώνει το λειτουργικό κόστος από την τσέπη του. Άλλα 50 εκατομμύρια τουλάχιστον.
Θα του στοιχίσει λοιπόν, 150 εκατομμύρια τουλάχιστον, για να πάρει μερίδιο 25% μιας αγοράς 200 εκατομμυρίων συνολικά.
Δηλαδή θα χρειαστεί τεράστιες προσπάθειες σε περιβάλλον πρωτοφανούς αβεβαιότητας, για να πάρει τα χρήματά του πίσω σε…οκτώ με δέκα χρόνια!
Μόνο αν έχει «αφανείς» πηγές εσόδων ή «μαύρα για ξέπλυμα», έχει νόημα. Ωραίο «χτύπημα» της διαπλοκής…
Ενώ αντίθετα, αν έμπαιναν δέκα-δεκαπέντε καινούργιοι με 17-20 εκατομμύρια εφ’ άπαξ ο καθένας, θα φτιάχνονταν πολύ περισσότερες και πολύ πιο βιώσιμεςεπιχειρήσει στο χώρο της τηλεόρασης.
Κι αυτό ήταν η λύση στο πρόβλημα.
Κι αυτό παραμένει η λύση στο πρόβλημα.
Μόνο που ο καλύτερος χρόνος για να γίνει αυτό, ΔΕΝ είναι τώρα που έχει βαλτώσει η αγορά και έχει «καθίσει» κάθε οικονομική δραστηριότητα.
Ο καλύτερος χρόνος θα είναι όταν προχωρήσει η ανάπτυξη και εμφανιστούν καθαροίεπιχειρηματίες που θέλουν και μπορούν να επενδύσουν σε μιαν ανερχόμενηαγορά.
Γι’ αυτό και μετά το 2010 δεν είχε νόημα να γίνει αυτό το άνοιγμα!
Γιατί σε συνθήκες κρίσης, οι μόνοι που έχουν λόγο να επενδύσουν σε τέτοιες «δουλειές» είναι όσοι θέλουν να ξεπλύνουν «μαύρα»…
Και το κράτος θα μπορούσε να βγάλει πολύ περισσότερα και να φτιάξει πολύ υγιέστερο επικοινωνιακό τοπίο, αν προχωρούσε στη μόνιμη αδειοδότηση, όταν είχαμε ήδη βγει από την κρίση. Όχι στο πιο «βαθύ» σημείο της, που φεύγουν οι επιχειρηματίες (έστω και «διαπλεκόμενοι») και έχουν κίνητρο να μπούνε μόνο οι… Escobar της Βολιβίας που λέει και ο συμπαθής Συριζαίος Ευρωβουλευτής Χρυσόγονος (τον οποίο, περιέργως, δεν έχει διαγράψει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ…).
Χώρια ότι όλη αυτή τη «τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο» τινάζεται στον αέρα από τις ενστάσειςπου ήδη καταθέτουν σε Ελληνικά και Ευρωπαϊκά δικαστήρια και αυτοί που δεν πήραν άδειες (και κινδυνεύουν να κλείσουν σε τρείς μήνες), αλλά και ορισμένοι από εκείνους που τελικά πήραν άδειες και θέλουν να μειωθεί το υπερβολικό τίμημα που θα υποχρεωθούν να πληρώσουν.
Κι εδώ είναι η πολιτική ουσία του πράγματος: Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε μια επικοινωνιακή «φιέστα», αμφίβολου αποτελέσματος έστω και βραχυχρόνια, μηδενικού αποτελέσματος μεσοπρόθεσμα και αρνητικούαποτελέσματος πολιτικά: Διότι οι εχθροί του πολλαπλασιάζονται εντός κι εκτός Ελλάδος! Ενώ ορισμένοι «φίλοι» του χάθηκαν δια παντός.
Για παράδειγμα ο όμιλος Βαρδινογιάννη μένει τώρα έξω από όλα! Και από το ΜEGA (που κλείνει), και από το STAR (που χάνει την άδειά του και αυτό) και από την Κυπριακή εταιρία μέσω της οποίας φερόταν ότι επιχειρούσε να πάρει νέα άδεια. Από παντού μένει έξω! Μετά από 27 χρόνια πολυσχιδούς παρουσίας…
Μέχρι τώρα στήριζε το ΣΥΡΙΖΑ ποικιλοτρόπως. Τώρα;
Το ίδιο πάνω-κάτω και ο Κοντομηνάς.
Όλοι όσοι έμειναν απ’ έξω, δηλαδή οι περισσότεροι, έχουν κάθε λόγο να χτυπάνε τη διαδικασία και να την ακυρώσουν στα δικαστήρια, για να ξαναμοιραστεί η τράπουλα σε περισσότερους.
Και στο μεταξύ θα ψάξουν άλλους τρόπους να μπουν η να παραμείνουν στην αγορά, μέσα από τη Nova ή άλλα δορυφορικά «μπουκέτα», ή από το TV-NET.
Οι τηλεοπτικές συσκευές που πουλάνε τα μαγαζιά σήμερα επιτρέπουν πολύ περισσότερους τρόπους και πολλά περισσότερα κανάλια να φτάνουν στα σπίτια του κόσμου! Με ή χωρίς «πιάτο»…
Με ή χωρίς άδειες σαν κι αυτές που δημοπράτησε ο κ. Παπάς.
Συνεπώς, κανείς δεν θα καταθέσει τα όπλα. Απλώς μερικοί θα… απαλλαγούν από τα δάνειά τους.
Κι όλοι, παλαιοί και νέοι, θα συνασπιστούν εναντίον της ρύθμισης αυτής (για να την ακυρώσουν). Όπως θα συνασπιστούν και εναντίον της κυβέρνησης που έφτιαξε αυτό το «τερατούργημα» (για να την ανατρέψουν).
Η κυβέρνηση Τσίπρα ρύθμισε μιαν αγορά που σήμερα ΔΕΝ υπάρχει («ρύθμισε»… αναλογικήαγορά, ενώ έχουμε μπει προ πολλού στην ψηφιακή εποχή)!
Έφτιαξε ένα «ολιγοπώλιο» που δεν το αντέχει το σύγχρονο τηλεοπτικό πεδίο πουθενά στη γη (πέρα από κάποιες εξωτικές τριτοκοσμικές χώρες)…
Το έκανε στη χειρότερη δυνατή στιγμή, όταν η αγορά ακόμα, λόγω κρίσης, δεν μπορεί να προσελκύσει καθαρούς επιχειρηματίες και διαφανείς επενδυτές.
Και προσπάθησε να ελέγξει την πληροφόρηση, χάνοντας τα στηρίγματα που είχε μέχρι πέρσι, στρέφοντας εναντίον της και τους λίγους που την είχαν απομείνει ως πριν δύο μήνες και συνασπίζοντας όλους (παλαιούς και νέους) εναντίον της.
Ο διεθνής τύπος άρχισε ήδη να χτυπάει με πολύ απαξιωτικά σχόλια για όλη αυτή την τραγελαφική – και πρωτοφανή – αδειοδότηση.
Ο δημοσιογραφικός κόσμος μέσα στην Ελλάδα, ήδη βοά και για τις απολύσεις που έρχονται (στα κανάλια που θα κλείσουν) και για τις περικοπές που θα γίνουν (στα κανάλια που θα μείνουν) και για την απόπειρα ελέγχου και φίμωσηςτης ενημέρωσης.
Από μιαν άποψη αυτό που έγινε ήταν και πολύ «χρήσιμο», γιατί ένας χώρος (η δημοσιογραφία) που υπήρξε εδώ και τέσσερις δεκαετίες «αριστερογενής» (αποτελείτο από παλαιούς αριστερούς στην μεγάλη πλειοψηφία τους) και«αριστερόστροφος» (στελεχωνόταν από ανθρώπους με αριστερές ιδεοληψίες), σήμερα δοκιμάζεται άγρια κι όσο ποτέ στο παρελθόν από τον ακραίο αυταρχισμό και την πραξικοπηματική νοοτροπία μιας κυβέρνησης αριστερών… αδέξιων.
Και αριστερών και αδέξιων!
Μετά από αυτή την «περιπέτεια», ο κυβέρνηση δεν κέρδισε τίποτε ουσιαστικά. Έχασε στηρίγματα και προσχήματα.
Αλλά οι αριστερές ιδεοληψίες που ήταν διάχυτες μέσα στην κοινωνία, κλονίζονται τώρα και καταρρέουν μέσα στην ίδια τη «μήτρα» που τις επωάζει, τις αναπαράγει και τις διαδίδει, εδώ και δύο γενιές περίπου:
Στον ίδιο το «χώρο της ενημέρωσης»!
Ο Δονκιχώτης κάποτε νόμιζε ότι σκότωνε «δράκους», την ώρα που επιτίθετο σε… «ανεμόμυλους»!
Ομοίως, ο Τσίπρας τώρα διαδίδει ότι «πολεμάει τη διαπλοκή».
Τέλος εποχής συμβολίζουν και οι δύο.
Το επικοινωνιακό τερατούργημα Τσίπρα-Παππά, δεν στέκεται ούτε πρόκειται να σταθεί. Απλά επισπεύδει την κατάρρευσή τους. Και σπρώχνει την κοινωνία συνολικά (αλλά και τη δημοσιογραφία πιο συγκεκριμένα) σε πιο φιλελεύθερες θέσεις.
Φτάνει βέβαια, και η φιλελεύθερη παράταξη να παίξει το ρόλο της. Να ηγηθεί στον αγώνα για την ανατροπή τους. Κι όχι να… καταπίνει αμάσητη την προπαγάνδα τους.
Το τερατούργημα του Τσίπρα δεν έχει μέλλον, έτσι κι αλλιώς.
Αλλά τώρα μετράμε ποιοι μπορούν να τους πολεμήσουν ανοικτά και απερίφραστα και ποιοι παραμένουν… ενοχικοίαπέναντί τους.
Γιατί φιλελεύθερος αυτό σημαίνει: Να πολεμάς τον αυταρχισμό.
Και δεξιός αυτό σημαίνει: Να πολεμάς τις ιδεοληψίες και τους φενακισμούς της Αριστεράς.
Θέλετε να λέγεστε «φιλελεύθεροι», θέλετε να λέγεστε «δεξιοί», θέλετε να λέγεστε κεντροδεξιοί, πείτε το όπως σας αρέσει, τέλος πάντων, αλλά πρέπει να τους πολεμάτε! Όχι να στέκεστε ενοχικά απέναντί τους.
Μη ξεχνάμε πως μαζί με τον Δονκιχώτη εξαφανίστηκε και ο Σάντσο Πάντσα. Ο πιστός του ακόλουθος που έβλεπε την παράνοια του αφεντικού του, αλλά τη στήριζε...
Να προσέχουν μερικοί μη γίνουν οι σύγχρονοι… Σάντσο Πάντσα.
antinews.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου