Η ρύθμιση του χρέους και τα… καθρεφτάκια στους ιθαγενείς

Περισσότερο από επαναρρύθμιση του χρέους της, η χώρα έχει ανάγκη από δραστική καταπολέμηση του κρατισμού, ο οποίος είναι και η κύρια αιτία της κρίσης. Ανάπτυξη θα φέρουν η βιομηχανία και η παιδεία. 

Ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του τρίτου μνημονίου, απολύτως τίποτε δεν γίνεται στο επίπεδο των αιτίων της βαρύτατης κρίσης που πλήττει τη χώρα. Αυτό δεν είναι δική μας παρατήρηση. Λέγεται και γράφεται από επώνυμους παράγοντες της ευρωπαϊκής ζωής και δημοσιογραφίας, που εκτιμούν ότι το ελληνικό δράμα δεν έχει τέλος. Γι' αυτό και η κρίση συνεχίζεται, παρά τις κάποιες αισιόδοξες, απολύτως θεωρητικές, προβλέψεις.

Με τα σημερινά δεδομένα, κάθε ελληνικό νοικοκυριό οφείλει 96.000 ευρώ δημόσιο χρέος και περίπου άλλα τόσα σε αντίστοιχο ιδιωτικό. Και όσο η ελληνική κοινωνία θα αρνείται να εξέλθει από την ύφεση, γιατί ούτε θέλει ούτε μπορεί, η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Εξακόσια δισεκατομμύρια ευρώ χρέος είναι πολύ για μία οικονομία σχεδόν μηδενικής εξωστρέφειας και με έντονα σοβιετικού τύπου δομικά χαρακτηριστικά. Στο μέτρο δε που η οικονομία αυτή θα απομακρύνεται από τους μετασχηματισμούς που οριοθετούν τη νέα διεθνή οικονομική πραγματικότητα, το μέλλον της θα γίνεται ζοφερότερο.

Όμως, παρά την άθλια οικονομική της κατάσταση και την προβληματική κοινωνικο-πνευματική της ωριμότητα, η Ελλάδα έχει δύο σοβαρά πλεονεκτήματα τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει προς το συλλογικό όφελος. Το πρώτο ατού είναι το πολύ καλό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. Έπεται το επιχειρείν, το οποίο, αν και κατασυκοφαντείται στη χώρα μας, εν τούτοις διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.

Για τη συνέχεια Euro2Day

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK