Προχθές ο κ. Νίκος Ξυδάκης δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο ακόμη και της ρήξης με τους δανειστές, λέγοντας ακριβώς πως "Εάν ο εταίρος έχει γίνει στυγνός δανειστής και ψεύτης, πρέπει να εξετάσουμε όλα τα ενδεχόμενα". Πέραν του αστείου του πράγματος, στέλεχος του κ. Τσίπρα να κατηγορεί κάποιον άλλο για ψεύτη, το θέμα θα έβγαζε γέλιο αν δεν αφορούσε την τύχη της χώρας και άμεσα τις ζωές μας...
Αν προσπαθήσει κάποιος να διακρίνει στο ομιχλώδες τοπίο ποιοι είναι οι βασικοί άξονες της στρατηγικής της κυβέρνησης θα την ξεχωρίσει μεταξύ των λέξεων Χρέος, Αγορές, Ποσοτική Χαλάρωση, Ανάπτυξη...
Ορθώς σε γενικές γραμμές πιστεύουν πως οι επικοινωνιακές "σαπουνόφουσκες" δεν αρκούν και πως καθώς νηστικό αρκούδι δεν χορεύει αν δεν υπάρξει θετική στροφή στην οικονομία, οι μέρες της "εύφορης κοιλάδας" για τους "τεμπέληδες" της εξουσίας θα είναι μετρημένες...
Τουτέστιν, αν η οικονομία δεν "γυρίσει" οι μέρες της εξουσίας είναι μετρημένες και ελλοχεύει ο κίνδυνος να χρεωθούν και το χάος που θα προκληθεί αν το καράβι τσακιστεί στα βράχια.
Αν και καθυστερημένα, κατάλαβαν πως ανάπτυξη με κρατικές επενδύσεις σε μια χώρα με χρεοκοπημένο κράτος δεν προκύπτει, άρα η μόνη διέξοδος που απομένει είναι οι αγορές που μέχρι χθες (οι περισσότεροι από κεκτημένη ταχύτητα συνεχίζουν και σήμερα) δαιμονοποιούσαν και καταριόντουσαν...
Προσέξτε όμως πόσο "ευφυές" είναι το στρατηγικό τους σχέδιο, για να μην εξανίσταστε όταν το χαρακτηρίζουμε παντελώς ηλίθιο και επιπέδου 15μελούς μαθητικού συμβουλίου προσβεβλημένο από τη σκοταδιστική άγνοια της εφηβικής μαρξιστικής αρλουμπολογίας.
Θέτουν σαν βασικό στόχο το "κούρεμα" του χρέους και μάλιστα με εκβιαστικό τρόπο απειλώντας με ρήξη την προεκλογική περίοδο δυο εκ των μεγαλύτερων δανειστών όπως είναι η Γαλλία και η Γερμανία. Αυτό ταυτόχρονα με το σχέδιο για έξοδο στις αγορές...
Έξοδος στις αγορές σημαίνει να πείσεις νέους δανειστές πως είσαι αξιόχρεος. Ήτοι, πως αν δεν δανείσουν δεν θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, συν τους τόκους.
"Κούρεμα" του χρέους σημαίνει πως οι προηγούμενοι δανειστές θα πρέπει να πειστούν πως επειδή δεν μπορείς να ξεχρεώσεις (δεν είσαι αξιόχρεος) θα πρέπει να σου μειώσουν το χρέος.
Οι δύο αυτές επιδιώξεις είναι εντελώς αντιφατικές και αντίθετες μεταξύ τους. Είναι σαν ένας απατεώνας να προσπαθεί να εξαπατήσει κάποιο νέο θύμα όχι επιδεικνύοντας τις έντιμες συναλλαγές του παρελθόντος αλλά τις απάτες του.
Είναι σαν κάποια τράπεζα να προσπαθεί να σας πείσει να καταθέσετε σ΄ αυτήν τις οικονομίες σας διαφημίζοντας πως οι προηγούμενοι που το έκαναν τις έχασαν.
Σαν να μην έφτανε αυτό στοχοποιούν τον Σόιμπλε, τον Υπουργό της χώρας που μας έχει δανείσει τα περισσότερα, σαν ανάλγητο τοκογλύφο τρομοκρατώντας κάθε πιθανό υποψήφιο δανειστή.
Είναι δυνατόν να έχουμε να κάνουμε με τέτοιου μεγέθους οικονομικό και κοινωνικό αναλφαβητισμό;
Η απάντηση είναι ανεπάγγελτοι, κρατικοδίαιτοι αριστεροί συνδικαλιστές που έχουν εθιστεί στη νοοτροπία πως ο πλούτος δεν παράγεται μέσω της μόρφωσης, της εργασίας και της οικονομικής ελευθερίας αλλά κλείνοντας δρόμους, κατεβάζοντας διακόπτες και υψώνοντας σφιγμένες γροθιές σε λιτανείες μπροστά από τον πυρπολημένο άγνωστο στρατιώτη. Όχι πως οι κρατικοδίαιτοι δεξιοί συνδικαλιστές και "πελάτες" είναι καλύτεροι, αλλά οι αριστεροί δεν έχουν μέτρο σύγκρισης.
Βέβαια, έχουν δίκιο καθώς για δεκαετίες, την περίοδο της ευημερίας με δανεικά, ο ασφαλέστερος τρόπος πλουτισμού ήταν η διαπλοκή και ο κρατικοδίαιτος συνδικαλιστικός "κατσαπλιαδισμός".
Όμως, καθώς πρόκειται επιπλέον και για πολιτικούς και ιδεολογικούς "κατσαπλιάδες", είναι απρόβλεπτοι. Γι΄ αυτό η απόσταση που χωρίζει την επιλογή της πλήρους δουλικής υποταγής μέχρι τη δημαγωγική ρήξη για την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ελάχιστη.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου