Οφείλει να ξεκινήσει κανείς καλόπιστα την ανάλυση της νέας αυτής ιστορικής πραγματικότητας στην Ελλάδα υπό το πρίσμα της φαρμακευτικής χρήσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές διεθνώς. Προτού όμως μπει κανείς στην διαδικασία να διερευνήσει ποιες είναι οι βέλτιστες πρακτικές, οφείλει πρωτίστως να γνωρίζει τον ορισμό της κάνναβης και των ουσιών που παράγονται από αυτήν. Έτσι δημιουργείται το πλαίσιο στο οποίο όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε στα βασικά.
- 1. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου «Διατάξεις για την παραγωγή τελικών προϊόντων φαρμακευτικής κάνναβης» στο τέλος της έκτης παραγράφου ορίζεται πως «...σύμφωνα με τον κατάλογο ονοματολογίας των φυτών της Διεθνούς Ένωσης Δοκιμών Σπόρων (ISTA) και τη διεθνή βιβλιογραφία, το είδος της κάνναβης είναι ένα και μοναδικό, το Cannabis sativa L, της οικογένειας Cannabaceae (μονοτυπικό είδος) και δεν υπάρχει διαχωρισμός σε ινδική κάνναβη ή κοινή κάνναβη ή βιομηχανική ή φαρμακευτική.» Επομένως η κάνναβη είναι μια (το φυτό) και έχει εκατοντάδες διαφορετικές ποικιλίες σπόρων.
- 2. Η έκτη ναρκωτική ουσία «ΙΝΔΙΚΗ ΚΑΝΝΑΒΙΣ ΚΑΙ ΡΗΤΙΝΗ ΚΑΝΝΑΒΕΩΣ CANNABIS ΕΤ RESINE DE CANNABIS» που συγκαταλεγόταν στον Πίνακα Α των Ναρκωτικών Ουσιών σύμφωνα με το νόμο 3459/2006, ο οποίος δεν άλλαξε ως προς τους Πίνακες σύμφωνα με τον νόμο 4139/2013 τον οποίον εφαρμόζει η Κοινή Υπουργική Απόφαση Γ5γ οικ. 49690/2017, απλά μεταφέρθηκε στον Πίνακα Β. Σύμφωνα όμως με τον Πίνακα Β των Ναρκωτικών Ουσιών και το άρθρο 2 παράγραφος 2:
«Η παραγωγή, κατοχή, μεταφορά, αποθήκευση, επεξεργασία γενικά των πρώτων υλών και των έτοιμων προϊόντων που εισάγονται από το εξωτερικό, καθώς και η διακίνηση των ουσιών των φαρμακοτεχνικών προϊόντων και των ιδιοσκευασμάτων του πίνακα Β', γίνεται μόνο από το Κρατικό Μονοπώλιο Ναρκωτικών, ύστερα από γνωμοδότηση της Επιτροπής Ναρκωτικών, με ευθύνη του Ε.Ο.Φ., ο οποίος εκδίδει και τη σχετική άδεια.»
Στον Πίνακα Β συγκαταλέγεται στο νούμερο 9 και η ψυχοτρόπος ναρκωτική ουσία ΤΕΤΡΑΥΔΡΟΚΑΝΝΑΒΙΝΟΛΗ, η οποία βρίσκεται εντός του ανθού της καννάβεως. Επομένως τόσο η κάνναβη όσο και η τετραϋδροκανναβινόλη (THC) είναι ναρκωτικές ουσίες.
Τι είναι αυτό που αναζητά λοιπόν το νομοσχέδιο που έγινε νόμος του κράτους την Πέμπτη 1η Μαρτίου 2018;
Αναζητά την παραγωγή, μεταφορά και πώληση είτε στο Κρατικό Μονοπώλιο είτε προς εξαγωγή την κανναβιδιόλη (CBD) που είναι ουσιαστικά η φαρμακευτική ουσία την οποία χρειάζονται οι ασθενείς. Μπορούν οι ασθενείς σήμερα να βρουν τα φαρμακευτικά σκευάσματα που εμπεριέχουν την κανναβιδιόλη για την θεραπεία τους; Ασφαλώς, είναι η απάντηση, καθώς με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) του Ιουνίου 2017 εισάγονται τα φαρμακευτικά αυτά σκευάσματα στην Ελλάδα και πωλούνται σε κατά τόπους εγκεκριμένα καταστήματα. Είναι αναγκαίο να μπουν αυτά τα φαρμακευτικά σκευάσματα και στα φαρμακεία; Προφανώς είναι αναγκαίο και αυτό είναι κάτι που οφείλει η κυβέρνηση να κάνει.
Στόχος λοιπόν του νομοσχεδίου είναι να παράγεται στην Ελλάδα η κάνναβη ώστε μέσα από την διαδικασία μεταποίησης και τυποποίησης της να μπορούν να παραχθούν τα φαρμακευτικά σκευάσματα με οριζόμενη περιεκτικότητα σε κανναβιδιόλη για τους ασθενείς που τα έχουν ανάγκη. Το πρώτο πράγμα που όφειλε να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι να διαπιστώσει ποιες είναι οι βέλτιστες πρακτικές διεθνώς και να διαλέξει τις καλύτερες για την ελληνική πραγματικότητα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ενιαίο πλαίσιο για την κάνναβη, είτε για την ιατρική είτε για την ψυχαγωγική-ευφορική της χρήση. Περίπου 14 χώρες έχουν αποποινικοποιήσει ή νομιμοποιήσει την κάνναβη κυρίως για ιατρική χρήση. Όλες οι χώρες έχουν όριο στις άδειες παραγωγής, σύγχρονους και αταλάντευτους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ασφαλιστικές δικλείδες, όρια και προϋποθέσεις ακόμα και στην αυτοκαλλιέργεια ενώ εμπλέκεται το κράτος στην διαδικασία της παραγωγής είτε αυτόνομα όπως στην Ιταλία και την Αυστρία είτε σε συνεργασία με νομικά πρόσωπα τύπου ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα).
Στην Ελλάδα τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβη. Το νομοσχέδιο το οποίο εισηγήθηκε στην Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και έγινε νόμος του κράτους δεν θέτει ανώτατο όριο στις άδειες παραγωγής, ούτε στα στρέμματα καλλιέργειας, ούτε στο ύψος περιεκτικότητας τετραϋδροκανναβινόλης στην σπορά. Επίσης, ελεγκτικοί μηχανισμοί ορίζονται τα υποστελεχωμένα αστυνομικά τμήματα, έλεγχος του κράτους στην μονάδα καλλιέργειας διεξάγεται μια φορά το χρόνο ενώ η παραγωγή γίνεται 3 φορές το χρόνο. Όσον αφορά την αυτοκαλλιέργεια, δεν αναφέρεται πουθενά στο νομοσχέδιο άρα ούτε επιτρέπεται ούτε απαγορεύεται προς το παρόν (γκρίζα ζώνη) ενώ σύμφωνα με το άρθρο 1 του 2Α παράγραφος 6 ορίζεται πως “για την έκδοση υπουργικών αποφάσεων δεν απαιτείται η γνώμη της Επιτροπής Ναρκωτικών”. Με άλλα λόγια οι Υπουργοί αποφασίζουν για τα πάντα ως “επιστήμονες” του είδους.
Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο των τηλεοπτικών αδειών με όριο τις 7 πανελλαδικές άδειες και την ίδια στιγμή να επιτρέπει στην αγορά να ρυθμίσει τις άδειες καλλιέργειας κάνναβης που σύμφωνα με τον Πίνακα Β παραμένει ναρκωτικό που μόνο το Κρατικό Μονοπώλιο δύναται να παράξει.
Η απάντηση είναι προφανής: Εφόσον μόνο το Κρατικό Μονοπώλιο είναι ο νόμιμος αγοραστής στην Ελλάδα άρα διαμορφώνει κατά το δοκούν την διακύμανση των τιμών, Γιάννης κερνάει – Γιάννης πίνει. Συγκεκριμένα, η καλλιέργεια κάνναβης και η πώληση στην Ελλάδα μέσω του Κρατικού Μονοπωλίου ή μέσω εξαγωγών εισφέρει υπέρογκους φόρους στο κράτος και αντίστοιχα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ, αν και εφόσον ο αγρότης πουλά στο Κρατικό Μονοπώλιο, το κράτος έχει πολλαπλάσια κέρδη την ώρα που την παραγωγή την κάνουν αγρότες ή/και νομικά πρόσωπα, άρα το κράτος έχει κόστος μηδέν. Ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός πως στο εν λόγω νομοσχέδιο “Διατάξεις για την παραγωγή τελικών προϊόντων φαρμακευτικής κάνναβης” δεν ορίζονται τα τελικά προϊόντα.
Ο αγρότης ή το νομικό πρόσωπο δύναται να πουλά:
α) τον ανθό δηλαδή την μαριχουάνα;
β) το εκχύλισμα μετά την απόσταξη του ανθού;
γ) το επεξεργασμένο μετά την απόσταξη εκχύλισμα που περιέχει μόνο την κανναβιδιόλη (φαρμακευτική ουσία);
δ) το τελικό φαρμακευτικό σκεύασμα, άρα χρειάζεται την υποστήριξη μιας φαρμακοβιομηχανίας για να το κάνει πράξη;
Τίποτε από όλα αυτά δεν ορίζεται.
Ακόμα και αν το δει επιχειρηματικά κάποιος το ζήτημα, η μόνη συμφέρουσα επένδυση είναι να το κάνει σε συνεργασία ή/και σε συνεταιρισμό με μια ξένη φαρμακευτική εταιρεία και αυτό γιατί θα έχει σίγουρη την πώληση της συγκομιδής στο εξωτερικό χωρίς να αγχώνεται για την διακύμανση των τιμών του Κρατικού Μονοπωλίου.
Αν ο οποιοσδήποτε αγρότης ή νομικό πρόσωπο άνω των 18 ετών που δεν έχει καταδικαστεί για κακούργημα και έχει άνω των 4 στρεμμάτων να κάνει μόνος του ή με άλλους αγρότες την επένδυση μπαίνει στον εξής κυκεώνα: Διαπραγματεύεται μόνο με το Κρατικό Μονοπώλιο την πώληση στην Ελλάδα ενώ οφείλει να κάνει την παραγωγή σύμφωνα με τους όρους, προϋποθέσεις και προδιαγραφές που ορίζονται από συμβάσεις που θα συνάψει με εταιρείες του εξωτερικού. Αν η ποιότητα παραγωγής παρεκκλίνει έστω και λίγο, η αγοραπωλησία δεν λαμβάνει χώρα. Αν η ποιότητα της παραγωγής είναι άρτια, η τιμή κιλού διαμορφώνεται εν μέσω διαπραγμάτευσης σε σχέση με την τιμή πώλησης άλλων χωρών ανάλογα με την χρονική περίοδο.
Ερωτήματα:
- 1. Γιατί αποκλείεται η πώληση της καλλιέργειας των αγροτών στις ελληνικές φαρμακευτικές εταιρείες;
- 2. Εφόσον οι ενδιαφερόμενες εταιρείες εξωτερικού έχουν το δικαίωμα να επενδύσουν μέσω θυγατρικής είτε βρίσκονται εντός είτε εκτός της ΕΕ σε καθετοποιημένη καλλιεργητική μονάδα κάνναβης στην Ελλάδα, γιατί να αγοράσουν το όποιο τελικό προϊόν από τους αγρότες;
- 3. Γιατί δίνει η κυβέρνηση σε κάποιον μετανοημένο έμπορο ναρκωτικών που έχει καταδικαστεί για πλημμέλημα αντί κακούργημα λόγω εξάρτησης και έχει θεραπευθεί από τον εθισμό το δικαίωμα να πάρει άδεια καλλιεργητικής μονάδας κάνναβης, εφόσον παραμένει ναρκωτικό;
- 4. Γιατί δίνεται, μεταξύ άλλων, η δυνατότητα στον παραγωγό να αποθηκεύει προϊόν για έως και πέντε χρόνια; Δεν γίνεται αντιληπτό, ότι αυτό καθιστά πολύ δύσκολο τον έλεγχο του αν πρόκειται για ιδία παραγωγή ή συγκεκαλυμμένο στοκάρισμα παράνομου προϊόντος;
Από την στιγμή που νομιμοποιήθηκε η παραγωγή και καλλιέργεια κάνναβης στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα νόημα να αντιτίθεται κανείς στο παγκόσμιο ρεύμα νομιμοποίησης της καλλιέργειας κάνναβης που συντελείται.
Οφείλουμε ωστόσο ως πολίτες να πιέσουμε την κυβέρνηση να διεξάγει πολυετή πανελλαδική ενημερωτική καμπάνια ως προς τις συνέπειες κατάχρησης κάνναβης και άλλων ναρκωτικών στην Ελλάδα, τόσο προς την νεολαία μέσω των σχολείων όσο και με κάθε τρόπο στο σύνολο της κοινωνίας όπως έκαναν προ της αδειοδότησης καλλιέργειας όλες οι χώρες του κόσμου που ακόμα συνεχίζουν.
Άλλωστε σύμφωνα με το Άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος:
“Το Κράτος οφείλει να μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων”
Για παράδειγμα: Αν κάποιος πάρει ένα παυσίπονο λόγω πονοκεφάλου, το φάρμακο δρα αποτελεσματικά στον οργανισμό και έχει ορθή λειτουργία. Αν όμως στην ακραία περίπτωση πάρει κάποιος 10-15 παυσίπονα ταυτόχρονα μπορεί να καταλήξει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου αν όχι κάτι χειρότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατάχρηση ναρκωτικών.
Κι όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, μετά τα 200 δις ευρώ χρέος και τα 2 νέα μνημόνια που προσέθεσε στις πλάτες μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται, πως δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την κοινωνία.
Ας γνωρίζουν λοιπόν οι κυβερνώντες: Όταν κάποιος κυβερνά την χώρα βάζοντας το προσωπικό συμφέρον πάνω από την κοινωνία και το κομματικό συμφέρον πάνω από την πατρίδα, ούτε κοινωνία υπάρχει – ούτε πατρίδα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Μόνο με εκλογές και νωπή λαϊκή εντολή προλαβαίνουμε τον κίνδυνο ώστε να μην καταστεί η μαζική και ανεξέλεγκτη καλλιέργεια κάνναβης ανήκεστος βλάβη για την χώρα.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου