Του: Dr. Spyridon N. Litsas
ΠΗΓΗ: BESA
Η διεθνής διπλωματία μπορεί να δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς πέραν των τυπικών συμμαχικών οι οποίοι λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος για χώρες όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος. Παράλληλα υπάρχουν σε εξέλιξη δύο εμφύλιοι πόλεμοι σε Συρία και Λιβύη, που μπορούν να αξιοποιηθούν.
Υπάρχουν δύο περιοχές με ενδεχόμενα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στην μεταβατική περίοδο από το ενεργειακό μονοπώλιο του πετρελαίου.
Σήμερα η Αν. Μεσόγειος έχει τον ρόλο που είχαν τα Βαλκάνια στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολιτική και οικονομική μεταβλητότητα επηρεάζει λίγο ή πολύ όλες τις χώρες, είτε με τη μορφή εμφυλίου πολέμου, ή με τη μορφή σοβαρών εσωτερικών προβλημάτων.
Τα γεγονότα στην περιοχή αποδεικνύουν πως το διεθνές δίκαιο δεν έχει καμία ισχύ. Η περιοχή δεν είχε ποτέ στο παρελθόν παρουσιάσει τέτοιο ανταγωνισμό μεταξύ των ισχυρών δρώντων και τέτοια μακρά περίοδο αβεβαιότητας. Αυτό δεν ισχύει όμως για όλους. Το Ισραήλ για παράδειγμα καθίσταται υπερδύναμη στον τομέα της πληροφορίας. Η λεγόμενη τέταρτη βιομηχανική επανάσταση ξεκινά από το ισραηλινές βιομηχανίες και οργανισμούς.
Αυτή η εξέλιξη ίσως προκαλέσει μια τεχνολογική άνοιξη στην περιοχή που θα δημιουργήσει πλούτο και θέσεις εργασίας, θα μειώσει την ανεργία και τη ριζοσπαστικοποίηση. Η Κύπρος επίσης έχει αφήσει πίσω της την οικονομική κρίση και έχει τις προοπτικές να αναδειχθεί σε αξιόπιστο εταίρο.
Παράλληλα οι ΗΠΑ επιστρέφουν δυναμικά στην περιοχή μετά από και μικρή αλλά κρίσιμη απουσία, κατά την οποία η Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να επανέλθει στην περιοχή. Η πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να μεταφέρουν την πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ αποτελεί καταλυτική πολιτική κίνηση και ίσως ενισχύσει τους ρεαλιστές στην παλαιστινιακή πλευρά.
Συχνά στην πολιτική μια τολμηρή απόφαση είναι το μόνο χρήσιμο βήμα για να υπάρξει πρόοδος. Η Διακήρυξη Μπάλφουρ και η μεταφορά της πρεσβείας είναι τυπικά παραδείγματα. Παράλληλα η απόφαση των ΗΠΑ να ανασυστήσουν τον 2ο Στόλο για να ενισχύσουν την παρουσία του ΝΑΤΟ στον Ατλαντικό σημαίνει ότι ο ρόλος του 6ου Στόλου γίνεται ακόμα πιο σημαντικός.
Αυτή είναι μια εξέλιξη που ενισχύσει το στρατηγικό τρίγωνο Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ μέσω της πολυδιάστατης επιχειρησιακής προώθησης των υποδομών του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και μέσω της στενής συνεργασίας των τριών χωρών σε στρατιωτικό επίπεδο.
Οι ΗΠΑ δείχνουν καθαρά πως θέλουν να αμφισβητήσουν τη ρωσική ισχύ και τις συνέπειές της στην Αν. Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε κοινωνική ευαισθητοποίηση, αλλά και σε πιο σταθερές και αποτελεσματικές πολιτικές δομές.
Μετά από μια περίοδο άρνησης οι ΗΠΑ φαίνεται πως κατανοούν τη διεθνή πραγματικότητα μια πολυπολικής πραγματικότητας. Η συνειδητοποίηση αυτή καθιστά τις ΗΠΑ πιο πρόθυμες να λάβουν τις αποφάσεις που απαιτούνται για την «έξυπνη» ενίσχυση της παρουσίας τους στην Αν. Μεσόγειο μέσω και της αναβάθμισης των περιφερειακών δυτικών ερεισμάτων (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ).
Αυτό πάντως δεν πρέπει να ειδωθεί ως πανάκια για επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων των προαναφερθέντων χωρών, ειδικά της Ελλάδας.. η συγκρότηση ενός πολυπολικού διεθνούς modus operandi σημαίνει διακρατικό ανταγωνισμό. Έτσι Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ πρέπει όχι μόνο να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν το οτιδήποτε αλλά και να το μετατρέψουν.
Ο ρόλος τους κατά συνέπεια στην Αν. Μεσόγειο πρέπει να είναι πιο ενεργός και δημιουργικός. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν οι τρεις χώρες πάψουν να σκέπτονται περιφερειακά με πολιτικούς όρους και να αρχίσουν να διαμορφώνουν μια πιο εξωστρεφή στρατηγική που θα λαμβάνει υπόψη την πλήρη διεθνή εικόνα.
Το μέλλον του Δυτικού Κόσμου εξαρτάται από την ενίσχυση των ευρωατλαντικών προοπτικών. Η αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των δύο ακτών του Ατλαντικού σε κάθε επίπεδο και η εμβάθυνση του θεσμικού modus vivendi μεταξύ τους είναι ζωτικής σημασίας και θα επηρεάσει δραματικά την παγκόσμια οικονομία, την τεχνολογία και τις διπλωματικές εξελίξεις στις δεκαετίες που θα έρθουν.
Η αναβάθμιση της Αν. Μεσογείου στο επίπεδο ενός ξεχωριστού υποσυστήματος επιβάλει η περιοχή να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην εμβάθυνση της διατλαντικής λειτουργίας. Αυτό προσφέρει σε Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ την ευκαιρία να λειτουργήσουν ως περιφερειακοί «σκαπανείς» στην διατλαντική εποχή και να κατά συνέπεια να χαράξουν το μέλλον.
Αθήνα, Λευκωσία και Ιερουσαλήμ πρέπει να υιοθετήσουν το αρχαίο ελληνικό ρητό που λέει πως «Ο Θεός βοηθά αυτούς που βοηθούν τον εαυτό τους». Όποιος δεν είναι αποφασισμένος να εγκαταλείψει την άνεσή του απλώς θα μείνει πίσω.
Μετριοπαθείς ηγέτες προειδοποιούν ότι η σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστινίων μπορεί να εξελιχθεί από περιφερειακή σύγκρουση σε θρησκευτική. Δεξιοί ηγέτες υποστηρίζουν πως υπήρξε θρησκευτική εξαρχής. Αμφότερες οι προσεγγίσεις στέκονται στην κρίση για το Όρος του Ναού.
Η έννοια της οικειοποίησης μέσω των εβραϊκών οικισμών αποτελεί βασική κατηγορία κατά του Ισραήλ. Όμως το γεγονός ότι οι Εβραίοι είναι ιθαγενής πληθυσμός στην περιοχή αποδεικνύεται εύκολα. Αντίθετα ιστορικά και γενεαλογικά στοιχεία δείχνουν πως οι Παλαιστίνιοι προέρχονται τους μουσουλμάνους εισβολείς στην Παλαιστίνη, Άραβες μετανάστες και ντόπιους προσήλυτους στο Ισλάμ.
Η μουσουλμανική κατάκτηση της βυζαντινής Παλαιστίνης τον 7ο αι. μ.Χ. αποτελεί υπόδειγμα οικειοποίησης και εποικισμού.
defence-point.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου