Αυτή η αντίληψη δεν είναι καινούργια στον χώρο της Αριστεράς. Στην περίοδο 1943-44 χιλιάδες Έλληνες πολίτες βρήκαν τον θάνατο γιατί δεν συμφωνούσαν με την κομμουνιστική θεωρία και την πρακτική. Βαφτίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες «συνεργάτες των Γερμανών» και κατέληξαν στις πηγάδες και στις χαράδρες.
Μια ολοκληρωτική ιδεολογία είναι ισοπεδωτική και εγκληματογόνος. Γι΄αυτό εξάλλου είναι και ολοκληρωτική. Δεν υπάρχουν αποχρώσεις. Όλα είναι μαύρο-άσπρο, καλοί - κακοί, εμείς - αυτοί. Η πατρίδα μας το πλήρωσε αυτό με έναν Διχασμό, έναν Εμφύλιο και με τον εκτσογλανισμό της πολιτικής μας ζωής από το 2011 και μετά.
Σήμερα, οι ίδιοι άνθρωποι συνεπικουρούμενοι από μια χιλιάδα ροζέ αριστερούληδων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, επιχειρούν να ξαναδιχάσουν την ελληνική κοινωνία με αφορμή το Σκοπιανό ζήτημα. Αλλά αυτήν την φορά δεν τους βγαίνουν τα νούμερα. Είναι μόλις το 20% του ελληνικού λαού και έχουν απέναντι τους το 70%.
Ένα 70% με διακομματική στρωμάτωση, που δεν αφήνει περιθώριο για πόλωση και διχασμό. Γιατί και η πόλωση και ο διχασμός απαιτούν ισομεγέθεις πόλους. Όμως δεν πτοούνται. Κάνουν αυτό που ξέρουν. Λάσπη, παραπληροφόρηση και προπαγάνδα. Όλα αυτά εν ψυχρώ, εκ προμελέτης και εκ προθέσεως.
Προσπαθούν τη γύμνια των απόψεων τους να την αντικαταστήσουν με ύβρεις και ψέματα. Όλους εμάς, δηλαδή το 70% του ελληνικού λαού μας αποκαλούν ακροδεξιούς και εθνικιστές, γιατί υπερασπιζόμαστε την Μακεδονία μας. Επειδή έχουμε διαφορετική θεώρηση της Ιστορίας από αυτούς. Γιατί κάνουμε, σε τελική ανάλυση, μια διαφορετική εκτίμηση-πρόταση για το πρακτέο.
Σύμφωνα με το σκεπτικό αυτών των αριστερών και ο Οδυσσέας Ελύτης, που ευθύς εξ αρχής τοποθετήθηκε υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, είναι «εθνίκι». Έναν άνθρωπο που αφουγκραζόταν με την ευαισθησία του τα υπόγεια ρεύματα της Ιστορίας, αν ζούσε σήμερα, θα τον χαρακτήριζαν ακροδεξιό.
Προσωπικά, όλους αυτούς που πρεσβεύουν την, πάση θυσία, συμφωνία με την FYROM δεν τους θεωρώ ούτε μειοδότες, ούτε απάτριδες, ούτε προδότες. Είναι Έλληνες πολίτες που βλέπουν το συγκεκριμένο θέμα με μιαν άλλη ματιά από αυτή των πολλών. Των περισσοτέρων.Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα όπου όλες οι απόψεις των πολιτών της αποβλέπουν στο εθνικό συμφέρον. Μόνον που η κάθε πλευρά αλλιώς το εννοεί. Πολύ φοβούμαι όμως πως η Αριστερά πιστεύει – όπως πάντα — πως αυτή το ερμηνεύει αυθεντικά. Αναδύεται δηλαδή μια «αριστερή εθνικοφροσύνη» που δεν θα ωφελήσει την χώρα.
Ταμπουρωμένοι πίσω από την έννοια του εθνολαϊκισμού, που τον έχουν ξεχειλώσει για να χωρέσει όλους τους αντιφρονούντες, περιφρονούν την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Και δυστυχώς, σε αυτό συμπράττουν και μερικά φωτισμένα μυαλά που έζησαν στο πετσί τους την αλητεία του 2011-2015.
Θέλω να πιστεύω πως εμείς, οι πολλοί, θα επιβάλλουμε τελικά την θέληση μας με αγώνες μέσα στο κοινοβούλιο και μέσα από τους θεσμούς, αλλά και στις πλατείες και στους δρόμους. Γιατί αυτό απαιτεί η πολιτική σύγκρουση. Και αυτή, αν δεν υποχωρήσουν οι λιγότεροι, θα είναι και αναπόφευκτη και σφοδρή.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου