Του Μανόλη Καψή
Η αλήθεια είναι ότι δεν πέσαμε και από τα σύννεφα. Από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν στην "πιάτσα" οι μαρτυρίες των "προστατευόμενων μαρτύρων" -που όλοι τους γνωρίζουμε φυσικά...- με τις απίθανες αναφορές για τις "τροχήλατες βαλίτσες" και τα λοιπά παραμύθια, το πράγμα βρόμαγε. Από το κεφάλι μάλιστα...
Μετά ήρθε η εμφάνιση του Γιάννη Στουρνάρα -τον Μάιο του 2018- στη Βουλή. Ήταν εκείνη η ατάκα του που προβλημάτισε πολλούς. "Πρέπει να αποκαλυφθούν άμεσα οι μάρτυρες, να ελεγχθούν οι καταθέσεις τους", έλεγε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, "να εξεταστεί αν κάποιοι τους εκβίασαν ή συνεχίζουν να τους εκβιάζουν, και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και κυρίως οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του εκτρώματος". Κάποιοι τους εκβίασαν ή συνεχίζουν να τους εκβιάζουν; Μάλλον κάτι ήξερε ο κύριος διοικητής...
Μετά ήρθε η Ράικου. Η Εισαγγελέας Διαφθοράς, που παραιτήθηκε ύστερα από μία ακόμη επίθεση (όλως τυχαίως) από το "Documento". Και η δήλωσή της, μέσω κύκλων, ότι ο "Ρασπούτιν", που όλοι τον γνωρίζουμε φυσικά, την πίεζε να ασκήσει διώξεις "και άσε τους μετά να πάνε παρακάτω να απαλλαγούν". (Βλέπετε, ο τίτλος του είναι "και ανθρωπίνων δικαιωμάτων" και τα δικαιώματα τα έχει εικόνα στο προσκεφάλι του αυτός.)
Μετά ήρθε το κείμενο στο "Documento", τον Νοέμβριο. Που έστελνε το "κωδικοποιημένο μήνυμα" στον προστατευόμενο μάρτυρα Μανιαδάκη "πες αυτά που σου ζητούν να πεις, γιατί αλλιώς θα βρεθείς κατηγορούμενος". Το θυμάστε; Ο τίτλος του ήταν αποκαλυπτικός: "Η ώρα της κρίσης για τον διπρόσωπο προστατευόμενο μάρτυρα". Με την επισήμανση ότι "αν ο μάρτυρας δεν τηρήσει, έστω και ετεροχρονισμένα, την υποχρέωσή του να αποκαλύψει όσα γνωρίζει, θα πάρουν την προστασία που ζήτησε και του παρείχαν οι ελληνικές δικαστικές αρχές, προκειμένου να μιλήσει και θα τον καταστήσουν κατηγορούμενο, με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο". Προσέξατε τη φράση τού "παρείχαν προστασία προκειμένου να μιλήσει"...
Και μετά ήρθε η βόμβα από τον ίδιο τον προστατευόμενο μάρτυρα και τώρα κατηγορούμενο, Νίκο Μανιαδάκη. "Με πίεσαν να ενοχοποιήσω τον Αντώνη Σαμαρά, τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Γιάννη Στουρνάρα", είπε. Ποιος; Οι εισαγγελείς διαφθοράς; Κάποιοι άλλοι; "Αν και ουδέποτε γνώριζα αν είχαν κάνει κάτι ή δεν είχαν κάνει κάτι ή οτιδήποτε έχουν κάνει", πρόσθεσε ο Νίκος Μανιαδάκης. Το πράγμα μιλάει από μόνο του...
Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι "δεν πέσαμε και από τα σύννεφα". Τα υποψιαζόμασταν όλα αυτά. Αλλά ίσως όχι στο μέτρο και στον βαθμό που αποκαλύπτονται σήμερα. Κρατούσαμε κάποιες επιφυλάξεις. Δεν μπορεί, λέγαμε... Κακώς. Θα έπρεπε να το έχουμε καταλάβει από την πρώτη στιγμή. Ήδη από το 2016 τουλάχιστον, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου "Game Over". Έγραφε τότε ο πρώην υπουργός Οικονομικών για το παρασκήνιο της διερεύνησης της υπόθεσης Λαγκάρντ:
"Τη μακρά περίοδο της λειτουργίας της προανακριτικής επιτροπής, είχα δύο ενδιαφέρουσες συναντήσεις. Η πρώτη ήταν με τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, όποιος ήθελε να μάθει από εμένα περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση. Τον άκουσα να μου λέει πως, παρότι θεωρούσε ότι οι χειρισμοί μου ήταν λαθεμένοι, δεν πίστευε ότι εγώ είχα νοθεύσει τα στοιχεία. Στη δεύτερη ήταν ορισμένα υψηλά ιστάμενα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνάντηση μου ζήτησαν ευθέως να τους δώσω στοιχεία που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσουν κατά του Βενιζέλου. Τους απάντησα πως δεν έμπαινα σε παρόμοιες λογικές και πως ό,τι είχα να πω σχετικά, θα το έλεγα στη Βουλή".
Δεν γνωρίζουμε γιατί ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου επέλεξε να καταγράψει στο βιβλίο του μόνο αυτές τις δύο συναντήσεις. Δεν ξέρουμε γιατί επέλεξε να τις τοποθετήσει στο κείμενό του, τη μια πίσω από την άλλη, αν και έχουν, λέει, χρονική απόσταση. Ούτε γιατί θεώρησε σημαντικό να καταγράψει τη συνήθη συνάντηση ενός πολιτικού με έναν δημοσιογράφο, έστω και του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν σχετίζεται η μια συνάντηση με την άλλη, τη δεύτερη, στην οποία του ζητήθηκε να παρανομήσει... Πάντως έχει ένα ενδιαφέρον να μας πει περισσότερα.
Τελικά ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν υπέκυψε στις πιέσεις. Ούτε ο Νίκος Μανιαδάκης. Αλλά αυτό που μένει, αυτό που συγκρατούμε, είναι η μέθοδος, που είναι η ίδια. Και η στόχευση. Η ενοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων. Πάση θυσία. Παραβιάζοντας κάθε έννοια κράτους δικαίου και δημοκρατίας.
Ήρθε η ώρα λοιπόν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου να μας αποκαλύψει κατ' αρχήν ποια ήταν αυτά τα περίφημα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που του ζητούσαν να τους δώσει στοιχεία. Για να "κάψουν" τον Βενιζέλο. Οφείλει να απαντήσει. Δημοσίως.
Υ.Γ.: Υπάρχει μια αναφορά στη χθεσινή απάντηση Άδωνι Γεωργιάδη στην ανακοίνωση του Μαξίμου -που τον καλεί να απαντήσει αν γνώριζε την πρόθεση του Νίκου Μανιαδάκη να φύγει στο εξωτερικό- που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Αφού διαψεύδει κάθε γνώση του ταξιδιού που σκόπευε να κάνει ο κ. Μανιαδάκης (για το οποίο άλλωστε ο ίδιος ο κ. Μανιαδάκης λέει ότι ήταν εν γνώσει των αρχών), ο Άδωνις Γεωργιάδης καταλήγει με την εξής ενδιαφέρουσα αναφορά: "Τώρα μια ερώτηση δική μου προς τον κ. Τσίπρα. Ο ίδιος ή δικοί του συνεργάτες τον συνάντησαν ποτέ (τον Νίκο Μανιαδάκη εννοεί) υποσχόμενοί του ανταλλάγματα για να πει ψέματα, έτσι ώστε να κατηγορηθούν άδικα πολιτικοί του αντίπαλοι; Και εγώ θα επανέλθω, κύριε Τσίπρα...". Λέτε να ξέρει κάτι; Λέτε να συμπίπτουν τα πρόσωπα; Δεν μπορεί. Θα πέσω από τα σύννεφα.
Υ.Γ. 2: Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ένας ακόμα πρωταγωνιστής της βρομερής αυτής υπόθεσης, ονόματι Φιλίστωρ Δεστεμπασίδης, πρώην στέλεχος της Novartis, που ορισμένοι τον ταυτίζουν με την προστατευόμενη μάρτυρα Αικατερίνη Κελέση, δήλωσε στο Newpost ότι δεν έχει ιδέα αν έπαιρναν χρήματα πολιτικοί... Η συνέχεια προμηνύεται αποκαλυπτική. Αλλά όχι για εκείνους που στόχευαν στο υπόγειο του Μαξίμου. Για άλλους...
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου