Ο ωμός εκβιασμός που επιχειρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από κάποιους δήθεν «πεφωτισμένους» άλλων πολιτικών χώρων για ασυλία σε υποθέσεις κατάχρησης εξουσίας ως αντάλλαγμα για εθνική συναίνεση στην κρίση με την Τουρκία είναι πρωτοφανής.
Πρόκειται για μια αδιανόητη εργαλειοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας από ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σήμερα στη Βουλή στη συζήτηση για τη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών Παπαγγελόπουλου, έφτασε στο σημείο να θέτει εμμέσως πλην σαφώς ως προϋπόθεση της εθνικής συνεννόησης για τα ελληνοτουρκικά την εγκατάλειψη της διερεύνησης της σκευωρίας Νοβάρτις και του παραδικαστικού κυκλώματος.
Σε ανάλογο κλίμα έχουμε δει το τελευταίο διάστημα διάφορες αναλύσεις και τοποθετήσεις, οι οποίες υποστηρίζουν ότι η πολιτική ζωή δεν πρέπει να γίνει «αρένα», γιατί χρειάζεται συναίνεση για να αντιμετωπίσουμε τις τουρκικές προκλήσεις. Στην ουσία, δηλαδή, υποστηρίζουν κάποιοι, ότι αυτοί που υπήρξαν τα θύματα στην αρένα που στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια πρέπει να πάψουν να διεκδικούν τη δικαίωση τους και να παρακαλέσουν τους διώκτες τους να τους βοηθήσουν στα δύσκολα με την Τουρκία.
Πρόκειται για μια πρωτότυπη άποψη περί δημοκρατίας, η οποία όμως ταιριάζει περισσότερο σε χούντα παρά σε δημοκρατικό καθεστώς. Διότι μόνο μια χούντα θα μπορούσε να αποφασίσει ότι δεν την απασχολεί η λειτουργία του πολιτεύματος κι ότι μπορεί να το καταλύσει προκειμένου να προασπίσει το εθνικό συμφέρον. Στη δημοκρατία τα πράγματα είναι διαφορετικά: το εξηγεί πολύ ωραία ο Ευάγγελος Βενιζέλος με μια δήλωση του σήμερα, λίγη ώρα μετά την ομιλία Τσίπρα: «μόνο σταθερό θεμέλιο της εθνικής ενότητας είναι ο σεβασμός της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου και η τήρηση του εθνικού καθήκοντος αλήθειας».
Με άλλα λόγια, ο έμμεσος εκβιασμός του τύπου «ξέχνα τον Παπαγγελόπουλο, τον Παππά και το Μάτι για να σου βάλω πλάτη με την Τουρκία» θα μπορούσε να διδάσκεται ως παράδειγμα έλλειψης στοιχειώδους σεβασμού στη δημοκρατία. Εθνικό συμφέρον και δημοκρατία ταυτίζονται σε αυτή τη χώρα – ευτυχώς – από το ‘74 και μετά. Είναι η βασική κατάκτηση της μεταπολίτευσης και δε θα τη διαπραγματευτεί κανείς επειδή ο Ερντογάν έβγαλε τα πλοία του στο Αιγαίο. Άλλωστε, αν δεχτούμε εκπτώσεις στη δημοκρατία ως προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε τον Ερντογάν, θα αρχίσουμε να του μοιάζουμε επικίνδυνα.
Και κανένας Έλληνας πατριώτης δεν το θέλει αυτό.
«Μέχρι τέλους», λοιπόν, για την προάσπιση της δημοκρατίας και των εθνικών μας συμφερόντων
dailypost.gr
Πρόκειται για μια αδιανόητη εργαλειοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας από ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σήμερα στη Βουλή στη συζήτηση για τη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών Παπαγγελόπουλου, έφτασε στο σημείο να θέτει εμμέσως πλην σαφώς ως προϋπόθεση της εθνικής συνεννόησης για τα ελληνοτουρκικά την εγκατάλειψη της διερεύνησης της σκευωρίας Νοβάρτις και του παραδικαστικού κυκλώματος.
Σε ανάλογο κλίμα έχουμε δει το τελευταίο διάστημα διάφορες αναλύσεις και τοποθετήσεις, οι οποίες υποστηρίζουν ότι η πολιτική ζωή δεν πρέπει να γίνει «αρένα», γιατί χρειάζεται συναίνεση για να αντιμετωπίσουμε τις τουρκικές προκλήσεις. Στην ουσία, δηλαδή, υποστηρίζουν κάποιοι, ότι αυτοί που υπήρξαν τα θύματα στην αρένα που στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια πρέπει να πάψουν να διεκδικούν τη δικαίωση τους και να παρακαλέσουν τους διώκτες τους να τους βοηθήσουν στα δύσκολα με την Τουρκία.
Πρόκειται για μια πρωτότυπη άποψη περί δημοκρατίας, η οποία όμως ταιριάζει περισσότερο σε χούντα παρά σε δημοκρατικό καθεστώς. Διότι μόνο μια χούντα θα μπορούσε να αποφασίσει ότι δεν την απασχολεί η λειτουργία του πολιτεύματος κι ότι μπορεί να το καταλύσει προκειμένου να προασπίσει το εθνικό συμφέρον. Στη δημοκρατία τα πράγματα είναι διαφορετικά: το εξηγεί πολύ ωραία ο Ευάγγελος Βενιζέλος με μια δήλωση του σήμερα, λίγη ώρα μετά την ομιλία Τσίπρα: «μόνο σταθερό θεμέλιο της εθνικής ενότητας είναι ο σεβασμός της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου και η τήρηση του εθνικού καθήκοντος αλήθειας».
Με άλλα λόγια, ο έμμεσος εκβιασμός του τύπου «ξέχνα τον Παπαγγελόπουλο, τον Παππά και το Μάτι για να σου βάλω πλάτη με την Τουρκία» θα μπορούσε να διδάσκεται ως παράδειγμα έλλειψης στοιχειώδους σεβασμού στη δημοκρατία. Εθνικό συμφέρον και δημοκρατία ταυτίζονται σε αυτή τη χώρα – ευτυχώς – από το ‘74 και μετά. Είναι η βασική κατάκτηση της μεταπολίτευσης και δε θα τη διαπραγματευτεί κανείς επειδή ο Ερντογάν έβγαλε τα πλοία του στο Αιγαίο. Άλλωστε, αν δεχτούμε εκπτώσεις στη δημοκρατία ως προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε τον Ερντογάν, θα αρχίσουμε να του μοιάζουμε επικίνδυνα.
Και κανένας Έλληνας πατριώτης δεν το θέλει αυτό.
«Μέχρι τέλους», λοιπόν, για την προάσπιση της δημοκρατίας και των εθνικών μας συμφερόντων
dailypost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου