Σάκης Μουμτζής
Είναι προφανές πως για να γίνει η Ελλάδα ειδυλλιακός τόπος για τα επενδυτικά κεφάλαια, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Αυτό το γνωρίζουν και οι σημερινοί κυβερνώντες που θέλουν και μπορούν να προχωρήσουν σε αυτές τις αλλαγές.
Είπαμε, τα πάντα είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και στοχευμένων πολιτικών αποφάσεων. Γιατί, όπως φέρεται ειπών ο Αϊνστάιν, « δεν αρκεί να βάζεις στόχους, πρέπει να ξέρεις και σημάδι».
Και αυτή η κυβέρνηση φαίνεται πως καλά σημαδεύει.
Είναι γνωστό πως τα επενδυτικά κεφάλαια λειτουργούν με προεξοφλήσεις. Όταν εκτιμούν πως το επενδυτικό κλίμα πρόκειται να αλλάξει, τοποθετούνται για να καταλάβουν προνομιακή θέση στον οικονομικό χάρτη που θα διαμορφωθεί.
Χθες, μετά από πολύ-πολύ καιρό, είδαμε έναν πολυεθνικό κολοσσό, την Microsoft, να προχωρεί σε μια επένδυση στην Ελλάδα συνολικής προστιθέμενης αξίας γύρω στο 1 δισεκατομμύριο. Συγχρόνως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε πως το συνολικό επενδυτικό πλάνο αγγίζει τα 3,4 δισεκ.
Η κυβέρνηση δεν έκανε κάτι το μαγικό για να αλλάξει το κλίμα. Απλώς έδωσε στους επενδυτές να καταλάβουν πως είναι καλοδεχούμενοι. Και αυτό έγινε με σκληρή δουλειά των αρμοδίων υπουργών και του Μεγάρου Μαξίμου.
Κάτι που δεν γινόταν επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων, δεν ήθελε να επενδυθούν στην Ελλάδα ξένα κεφάλαια, ταυτιζόμενος με τα συμφέροντα των εγχώριων ολιγαρχών που ήθελαν το «παιχνίδι» να παραμείνει κλειστό για να το ελέγχουν. Να μην εισέρχονται νέοι παίκτες.
Και ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο αγαπημένος της ελληνικής ολιγαρχίας.
Εξάλλου η Αριστερά, ανέκαθεν την πελατεία της την έβρισκε όπου υπήρχε μιζέρια και κακομοιριά. Όπου υπήρχε ανεργία και κλειστές επιχειρήσεις, μέρος των οποίων έκλεινε με δική της υπαιτιότητα.
Σε μια οικονομία ανθούσα, σε μια οικονομία στην οποία ο πλούτος αυξάνεται και οι άνθρωποι ευημερούν, τα μίζερα και διχαστικά συνθήματα της Αριστεράς δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα.
Έτσι, η Αριστερά, αντί να επιδιώξει να μεγαλώσει την πίτα ώστε όλοι να γλυκαθούν, τελικά μέσω της υψηλής φορολογίας φτωχοποίησε τα μεσαία στρώματα για να συντηρήσει την εκλογική της πελατεία. Αυτό το ζήσαμε στην Ελλάδα την περίοδο 2015-2019.
Σήμερα η κυβέρνηση προσπαθεί, εν μέσω πανδημίας, να αποκαταστήσει το επενδυτικό προφίλ της Ελλάδας. Και, μέχρι στιγμής, τα καταφέρνει.
Στο καλό επενδυτικό κλίμα συνέβαλε και η καλή πορεία της ΔΕΗ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε σε τι κατάσταση την παρέλαβε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν ο μεγάλος ασθενής της εθνικής οικονομίας, που αν κατέρρεε, κάτι που πιθανολογείτο, θα συμπαρέσερνε και σχεδόν όλο το οικονομικό οικοδόμημα. Σε μια παρόμοια περίπτωση θα βιώναμε μιαν οικονομική και συνακόλουθα επενδυτική δυστοπία. Σήμερα, η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ έχει διπλασιασθεί μέσα σε ένα χρόνο—από 600 εκατομμύρια ευρώ εκτινάχθηκε στο 1,2 δισεκ., ενώ έχουν βελτιωθεί και τα οικονομικά της μεγέθη. Κάτι που το πιστώνεται ο Κ. Χατζηδάκης.
Η σημερινή κυβέρνηση εκλέχθηκε για να μεγαλώσει την πίτα και να μικραίνει το κράτος. Στο πρώτο φαίνεται πως θα τα πάει καλά. Μένει να δούμε τι θα κάνει στον περιορισμό του Δημοσίου. Και για γίνει αυτό δεν είναι αρκετό που έφυγε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι γίνονται οι δουλειές Αλέξη!
Θανάσης Μαυρίδης
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει δύο πράγματα που στο εξωτερικό είναι συνηθισμένα, αλλά στην Ελλάδα μοιάζουν σαν να λέμε ότι ελληνικό διαστημόπλοιο θα προσγειωθεί στο φεγγάρι. Το πρώτο είναι ότι «πουλάει» Ελλάδα, όπως φάνηκε στο mega-deal της Microsoft. Το δεύτερο ότι «κτίζει» προσωπικές σχέσεις, όπως έγινε με τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Πομπέο και τον πρόεδρο της Microsoft Μπραντ Σμίθ. Έτσι γίνονται οι δουλειές!
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για ποιον λόγο ήταν απολύτως χρήσιμη για την χώρα η φιλοξενία του Μάικ Πομπέο στο σπίτι των Μητσοτάκηδων στα Χανιά. Σε μία κρίση ο κ. Μητσοτάκης θα μπορεί να μιλήσει με μεγαλύτερη οικειότητα με τον υπουργό Εξωτερικών της μεγάλης υπερδύναμης. Και μην πει κανείς ότι αυτό δεν έχει σημασία! Το αντίθετο συμβαίνει. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλές χώρες έχουν προβλέψει την φιλοξενία ξένων ηγετών ή αξιωματούχων σε ειδικά διαμορφωμένες κατοικίες που παραχωρούνται προς χρήση στον πρωθυπουργό για όσο καιρό ασκεί αυτός τα καθήκοντά του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει καλή επαφή με ξένους παράγοντες επειδή μιλάει καλύτερα αγγλικά από ό,τι μιλούσε, για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι μπολιασμένος με αυτή την νοοτροπία, ότι ο πολιτικός πρέπει να δημιουργεί σχέσεις και να διευκολύνει τις επενδύσεις. Δεν κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια για να του βγει, είναι αυτό που πιστεύει. Στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη οι Αμερικανοί δεν είναι φονιάδες των λαών και οι πρόεδροι των μεγάλων πολυεθνικών δεν πίνουν το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, από το να νιώθει άνετα μέσα στα ρούχα αυτού του ρόλου. Αν συμμετείχε στους δρόμους της … Γένοβας, τότε ναι, θα αισθανόταν άβολα. Όπως κάποιος που έχει δανειστεί ρούχα που του είναι μερικά νούμερα μεγαλύτερα…
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος για να τον διαβεί. Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις δισεκατομμυρίων και ταυτόχρονα να βρει νέες ισορροπίες στο διεθνές γεωπολιτικό παιγνίδι. Το ένα συνδέεται με το άλλο. Και τα δύο μαζί απαιτούν επιδέξιους προσωπικούς χειρισμούς. Μην πάτε μακριά! Όποιοι αμφιβάλετε μελετήστε τι ακριβώς έκανε πριν 100 χρόνια ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι απόγονοι των ιδρυτών των Μύλων Αγίου Γεωργίου, μιας εταιρείας που ωφέλησε τα μέγιστα την ελληνική Οικονομία, μου διήγηθηκαν ότι η επένδυση πραγματοποιήθηκε έπειτα από μία… «καταδρομική επιχείρηση» του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν ο Εθνάρχης τους πρόλαβε πριν αναχωρήσουν για Μασσαλία και τους έπεισε να τοποθετήσουν ένα μέρος των χρημάτων τους στον Πειραιά. Έτσι γίνονται οι δουλειές σε όλο τον κόσμο!
Κι άλλοι ηγέτες προσπάθησαν στην Ελλάδα να καταφέρουν τα καλύτερα για την χώρα κτίζοντας καλές δημόσιες σχέσεις με ξένους ηγέτες. Ποιος δεν θυμάται την φιλοξενία Μπους στα Χανιά στο σπίτι και πάλι των Μητσοτάκηδων στα Χανιά; Αλλά κανείς δεν άγγιζε το θέμα των μεγάλων επιχειρήσεων του εξωτερικού. Κι αυτό διότι η αριστερή προπαγάνδα είχε περάσει στον ελληνικό λαό την άποψη ότι αυτό ήταν κάτι «κακό». Ότι όποιος το έκανε θα εξυπηρετούσε το μεγάλο κεφάλαιο και συμφέροντα. Να μην ξεχνάμε τι τράβηξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την Πεσινέ! Η οικονομική κρίση άλλαξε αυτή την οπτική. Εκατό χρόνια αργότερα!
Γίνονται σπουδαία πράγματα. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό προκαλεί στεναχώριες σε όσους ονειρεύονται μία πρόωρη πτώση του Κυριάκου. Γι' αυτό και ασχολούνται με τα ρούχα της Μαρέβας! Επειδή είναι πραγματικά πολύ εκνευρισμένοι. Κρίμα! Αν ήταν περισσότερο έξυπνοι θα προσπαθούσαν να επωφεληθούν απ’ αυτή την καλή συγκυρία. Να μάθουν, τουλάχιστον, πώς γίνεται. Ότι οι ηγέτες δεν χρησιμοποιούν τα σκάφη των πλουσίων για να … ξεκουραστούν, αλλά τον δημόσιο χρόνο τους για να πείσουν τους πλούσιους του πλανήτη να φέρουν τα σκάφη τους και τις δουλειές τους στην Ελλάδα.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει δύο πράγματα που στο εξωτερικό είναι συνηθισμένα, αλλά στην Ελλάδα μοιάζουν σαν να λέμε ότι ελληνικό διαστημόπλοιο θα προσγειωθεί στο φεγγάρι. Το πρώτο είναι ότι «πουλάει» Ελλάδα, όπως φάνηκε στο mega-deal της Microsoft. Το δεύτερο ότι «κτίζει» προσωπικές σχέσεις, όπως έγινε με τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Πομπέο και τον πρόεδρο της Microsoft Μπραντ Σμίθ. Έτσι γίνονται οι δουλειές!
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για ποιον λόγο ήταν απολύτως χρήσιμη για την χώρα η φιλοξενία του Μάικ Πομπέο στο σπίτι των Μητσοτάκηδων στα Χανιά. Σε μία κρίση ο κ. Μητσοτάκης θα μπορεί να μιλήσει με μεγαλύτερη οικειότητα με τον υπουργό Εξωτερικών της μεγάλης υπερδύναμης. Και μην πει κανείς ότι αυτό δεν έχει σημασία! Το αντίθετο συμβαίνει. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλές χώρες έχουν προβλέψει την φιλοξενία ξένων ηγετών ή αξιωματούχων σε ειδικά διαμορφωμένες κατοικίες που παραχωρούνται προς χρήση στον πρωθυπουργό για όσο καιρό ασκεί αυτός τα καθήκοντά του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει καλή επαφή με ξένους παράγοντες επειδή μιλάει καλύτερα αγγλικά από ό,τι μιλούσε, για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι μπολιασμένος με αυτή την νοοτροπία, ότι ο πολιτικός πρέπει να δημιουργεί σχέσεις και να διευκολύνει τις επενδύσεις. Δεν κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια για να του βγει, είναι αυτό που πιστεύει. Στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη οι Αμερικανοί δεν είναι φονιάδες των λαών και οι πρόεδροι των μεγάλων πολυεθνικών δεν πίνουν το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, από το να νιώθει άνετα μέσα στα ρούχα αυτού του ρόλου. Αν συμμετείχε στους δρόμους της … Γένοβας, τότε ναι, θα αισθανόταν άβολα. Όπως κάποιος που έχει δανειστεί ρούχα που του είναι μερικά νούμερα μεγαλύτερα…
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος για να τον διαβεί. Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις δισεκατομμυρίων και ταυτόχρονα να βρει νέες ισορροπίες στο διεθνές γεωπολιτικό παιγνίδι. Το ένα συνδέεται με το άλλο. Και τα δύο μαζί απαιτούν επιδέξιους προσωπικούς χειρισμούς. Μην πάτε μακριά! Όποιοι αμφιβάλετε μελετήστε τι ακριβώς έκανε πριν 100 χρόνια ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι απόγονοι των ιδρυτών των Μύλων Αγίου Γεωργίου, μιας εταιρείας που ωφέλησε τα μέγιστα την ελληνική Οικονομία, μου διήγηθηκαν ότι η επένδυση πραγματοποιήθηκε έπειτα από μία… «καταδρομική επιχείρηση» του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν ο Εθνάρχης τους πρόλαβε πριν αναχωρήσουν για Μασσαλία και τους έπεισε να τοποθετήσουν ένα μέρος των χρημάτων τους στον Πειραιά. Έτσι γίνονται οι δουλειές σε όλο τον κόσμο!
Κι άλλοι ηγέτες προσπάθησαν στην Ελλάδα να καταφέρουν τα καλύτερα για την χώρα κτίζοντας καλές δημόσιες σχέσεις με ξένους ηγέτες. Ποιος δεν θυμάται την φιλοξενία Μπους στα Χανιά στο σπίτι και πάλι των Μητσοτάκηδων στα Χανιά; Αλλά κανείς δεν άγγιζε το θέμα των μεγάλων επιχειρήσεων του εξωτερικού. Κι αυτό διότι η αριστερή προπαγάνδα είχε περάσει στον ελληνικό λαό την άποψη ότι αυτό ήταν κάτι «κακό». Ότι όποιος το έκανε θα εξυπηρετούσε το μεγάλο κεφάλαιο και συμφέροντα. Να μην ξεχνάμε τι τράβηξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την Πεσινέ! Η οικονομική κρίση άλλαξε αυτή την οπτική. Εκατό χρόνια αργότερα!
Γίνονται σπουδαία πράγματα. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό προκαλεί στεναχώριες σε όσους ονειρεύονται μία πρόωρη πτώση του Κυριάκου. Γι' αυτό και ασχολούνται με τα ρούχα της Μαρέβας! Επειδή είναι πραγματικά πολύ εκνευρισμένοι. Κρίμα! Αν ήταν περισσότερο έξυπνοι θα προσπαθούσαν να επωφεληθούν απ’ αυτή την καλή συγκυρία. Να μάθουν, τουλάχιστον, πώς γίνεται. Ότι οι ηγέτες δεν χρησιμοποιούν τα σκάφη των πλουσίων για να … ξεκουραστούν, αλλά τον δημόσιο χρόνο τους για να πείσουν τους πλούσιους του πλανήτη να φέρουν τα σκάφη τους και τις δουλειές τους στην Ελλάδα.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου