Όταν ο «Ζουγκλέρ» Μάκης Τριανταφυλλόπουλος ασχολείται ξανά με τα Ίμια και δηλώνει ευθαρσώς στο δελτίο ειδήσεων του Άλτερ ότι «το θέμα έληξε πλέον, ο Καραθανάσης έπαθε έμφραγμα»,. αλλά και ότι «δεν χρειάζεται άλλη δημοσιογραφική έρευνα» για το θέμα αυτό, είναι άξιο προσοχής το άρθρο του καθηγητή Καρδιολογίας κ. Δ. Κρεμαστινού στην Ελευθεροτυπία σχετικά με τις γνωματεύσεις της τηλεόρασης.
Η …καρδιολογική εμπλοκή των Ιμίων Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θ. ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ, MD, PhD., καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής Β’ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής
Π.Γ.Ν. ΑΤΤΙΚΟΝ, πρόεδρος Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας
Τα Ιμια πριν από περίπου δέκα χρόνια έφεραν την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα ενός πολέμου με άγνωστες συνέπειες, ο οποίος ευτυχώς τελικά αποσοβήθηκε. Οι πρωταγωνιστές και οι τυχόν ευθύνες τους θα κριθούν από την Ιστορία. Η στήλη αυτή, άλλωστε, δεν είναι πολιτική αλλά αμιγώς επιστημονική. Κατά συνέπεια, δεν θα είχε κανένα λόγο να ασχοληθεί με το θέμα των Ιμίων εάν δεν υπήρχε καρδιολογική εμπλοκή.
Σε τηλεοπτική εκπομπή υποστηρίχθηκε ότι ο θάνατος του πιλότου του ελικοπτέρου που κατέπεσε το βράδυ των Ιμίων ήταν αποτέλεσμα καρδιακού επεισοδίου. Αυτό στηρίχθηκε στην ύπαρξη αθηροσκληρωτικών βλαβών (στενώσεις των στεφανιαίων αρτηριών) που προέκυψε από τη νεκροτομή του πιλότου. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μια σειρά υποθέσεων με βάση τις οποίες πιθανόν να προηγήθηκε σπασμός των αρτηριών, λόγω του stress που είχε ο πιλότος, και ο οποίος τελικά οδήγησε σε αιφνίδιο θάνατο.
Το θέμα των στενωτικών βλαβών στις στεφανιαίες αρτηρίες του πιλότου του ελικοπτέρου δεν είναι ούτε περίεργο ούτε πρωτότυπο. Οι πρώτες, ανάλογες με τις βλάβες του πιλότου, στενώσεις των στεφανιαίων αρτηριών ανευρέθησαν στις καρδιές Αμερικανών στρατιωτών ηλικίας 18-28 ετών που υπηρέτησαν στο Βιετνάμ και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των μαχών.
Όμως, επιστημονικά το θέμα δεν είναι καθόλου απλό.
Πρώτον: οι νεκτροτομικές βλάβες (μέγεθος των στενώσεων) δεν είναι ακριβώς οι ίδιες με τις βλάβες κατά τη ζωή, γιατί υπεισέρχεται ο παράγοντας του νεκρικού σπασμού και της έλλειψης του τόνου των αρτηριών που τις καθιστά
φαινομενικά μεγαλύτερες.
Δεύτερον: και εάν ακόμα οι βλάβες ήταν μεγάλου μεγέθους, αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί οι πλέον επικίνδυνες βλάβες για να δημιουργήσουν αιφνίδιο θάνατο είναι οι μικρές, με πιθανότητα που πλησιάζει το 80% των περιπτώσεων.
Τρίτον: για να πιθανολογήσει επιστημονικά κάποιος την ύπαρξη εμφράγματος θα πρέπει ή να διαπιστωθεί νέκρωση στο μυοκάρδιο ή τουλάχιστον να περιγραφεί κατά τη νεκροτομή ρήξη μιας αθηροσκληρωτικής πλάκας και δημιουργία θρόμβου μέσα στην αρτηρία.
Τέταρτον: η πιθανότητα να προέρχεται ο αιφνίδιος θάνατος από παρατεταμένο σπασμό δεν μπορεί με τίποτα να αποκλειστεί. Ομως, αυτό κατ’ ανάγκη δεν σχετίζεται με την ύπαρξη μεγάλων στενώσεων. Αλλωστε, ο αιφνίδιος θάνατος των νέων ηλικίας κάτω των 35 ετών οφείλεται σε σπασμό των στεφανιαίων αρτηριών χωρίς κατ’ ανάγκη να ανευρίσκονται στενώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες τους. Ο σπασμός αυτός παρατηρείται σε μανιώδεις νεαρούς καπνιστές που καπνίζουν πάνω από δύο πακέτα τσιγάρα το 24ωρο. Αντίθετα, περιγράφεται σπασμός στο έντονο και παρατεταμένο ψυχοσωματικό στρες, χωρίς κατ’ ανάγκη να υπάρχουν σημαντικές βλάβες. Ετσι, γνωστές προσωπικότητες με έντονο ψυχοσωματικό στρες, παρότι έπασχαν από σοβαρή στεφανιαία νόσο (πολλαπλές στενώσεις των αρτηριών), έζησαν και κυβέρνησαν τις χώρες τους χωρίς να διακόψουν τα καθήκοντά τους.
Παράδειγμα κλασικό, οι τρεις Αμερικανοί πρόεδροι Αϊζενχάουερ, Τζόνσον και Κλίντον. Και οι τρεις έπασχαν από
σοβαρή στεφανιαία νόσο και οι τρεις έπαθαν έμφραγμα του μυοκαρδίου και οι τρεις συνέχισαν απρόσκοπτα τα στρεσογόνα καθήκοντά τους, βέβαια υπό θεραπεία. Ο πρόεδρος Κλίντον, μάλιστα, ήταν τελείως ασυμπτωματικός και καθημερινά έκανε τζόκινγκ. Ομως, αποδείχθηκε ότι είχε στενώσεις και στις τρεις στεφανιαίες αρτηρίες του, με όλα τα καρδιολογικά τεστ να είναι φυσιολογικά. Αυτό συμβαίνει γιατί παράλληλα με τις βλάβες η καρδιά δημιουργεί τη δική της παράπλευρη κυκλοφορία, η οποία συμβάλλει στο να παραμένει ο άρρωστος συμπτωματικός παρότι πάσχει από σοβαρή στεφανιαία νόσο.
Συμπερασματικά, κανένας δεν μπορεί να υπεραπλουστεύει την καρδιολογία και χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις να προσπαθεί να ερμηνεύσει σοβαρά καρδιολογικά συμβάματα. Αλλωστε, σήμερα η σύγχρονη καρδιολογία έχει όλες τις μεθόδους ώστε να απεικονίσει τις στενωτικές βλάβες των αρτηριών εν ζωή και να λάβει όλα τα αναγκαία θεραπευτικά μέτρα για να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο. Οσον αφορά τη ρεαλιστική πλευρά του θέματος, τα τρία τέταρτα του ενήλικου πληθυσμού έχουν στενωτικές αλλοιώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες τους χωρίς να έχουν κατ’ ανάγκη συμπτώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου