Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Πηγή : ΕΘΝΟΣ
Φαινομενικά, η σύγκρουση είναι θρησκευτική. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πατριάρχης Μόσχας και Πάσης Ρωσίας τσακώνονται γύρω από ζητήματα που αφορούν την ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα αυτή η εκκλησιαστική διαμάχη εντάσσεται στη γεωπολιτική τιτανομαχία ΗΠΑ - Ρωσίας για το αν η Ουάσιγκτον θα κατορθώσει να αποσπάσει την Ουκρανία από την επιρροή της Μόσχας και να την καταστήσει υποτελή της, εντάσσοντάς την στην αμερικανική σφαίρα επιρροής. Το πρόσχημα της εκκλησιαστικής σύγκρουσης αφορά τον τρόπο εορτασμού των... 1.020 (απίθανη προσχηματική επέτειος, όπως είναι εξόφθαλμο!) χρόνων από τον εκχριστιανισμό στο Κίεβο των Ρως - του σλαβικού λαού από τον οποίον προήλθαν φυσικά οι Ρώσοι, όπως και οι Ουκρανοί και οι Λευκορώσοι που διαχωρίστηκαν εθνικά αργότερα.
Πηγή : ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Αρνητικές συνέπειες για την πολιτική στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία που ακολουθεί η κυβέρνηση Καραμανλή και ιδιαίτερα επιβλαβείς για το Κυπριακό έχει η όξυνση της διένεξης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλέξιο γύρω από την Ουκρανία.
Πηγή : politis-gr
Για τους αδαείς η σύγκρουση μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πατριάρχη Μόσχας και Πάσης Ρωσίας είναι θρησκευτικού χαρακτήρα.
Μέχρι τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, στα τέλη του 1991, ουδέποτε η Ουκρανία υπήρξε κράτος ανεξάρτητο και χωριστό από τη Ρωσία. Αν ποτέ οι Αμερικανοί κατορθώσουν να την αποσπάσουν από τη Μόσχα, τότε θα έχουν καταφέρει συντριπτικό πλήγμα κατά της Ρωσίας. Ακόμη και σήμερα, το μεγάλο μέρος του πληθυσμού και των σημαντικών εδαφών και παραλίων της Ουκρανίας, που αντιπροσωπεύουν το 80% της οικονομίας της, θα αποσχιζόταν από το Κίεβο και θα ενωνόταν με τη Ρωσία, αν έμπαινε θέμα προσχώρησης της χώρας στο ΝΑΤΟ και η Μόσχα καλούσε σε πολιτική ανυπακοή τις ρωσόφιλες ουκρανικές δυνάμεις.
Αυτό όμως αλλάζει. Μια φιλοδυτική πολιτική ελίτ, στηριζόμενη από κάποιους «ολιγάρχες» που λεηλάτησαν δημόσια περιουσία μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, επιχειρεί αυτήν τη στροφή προς τις ΗΠΑ.
Μία πτυχή αυτής της απόπειρας στροφής -όχι φυσικά η σημαντικότερη- εκφράζεται και στην εκκλησία. Με αλλεπάλληλα, πολιτικά καθοδηγούμενα, εκκλησιαστικά σχίσματα στους κόλπους της ουκρανικής εκκλησίας επιχειρείται η αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής στον εκκλησιαστικό τομέα.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, όπως είναι αναμενόμενο, σε συνεργασία με την ουκρανική φιλοδυτική ελίτ υποστηρίζουν φυσικά αυτές τις εκκλησίες, οι οποίες αρνούνται τη θρησκευτική ηγεμονία της Μόσχας.
Σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι μπήκε, λοιπόν, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Δεν αποτελεί πολιτικό μυστικό ότι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης είναι άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Αμερικανών, δεδομένου ότι στο Φανάρι έχουν κρίνει πως μόνο με την ισχυρή προστασία των ΗΠΑ μπορεί να επιβιώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς να το ξεριζώσουν και να το πετάξουν έξω από την Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι.
Σε αυτή, λοιπόν, την τόσο κρίσιμη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ γεωπολιτική αναμέτρηση με τη Ρωσία γύρω από την Ουκρανία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν είχε καμιά δυνατότητα να μη συμπαραταχθεί με την πολιτική της Ουάσιγκτον. Το ίδιο έκαναν και όλοι οι υπόλοιποι ορθόδοξοι ιεράρχες που εξαρτώνται από τη στήριξη των ΗΠΑ - ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος (παρόλο που οικονομικά εξαρτάται τρομερά από τους Ρώσους, οι Ισραηλινοί δεν του άφησαν κανένα πολιτικό περιθώριο διαφοροποίησης από την αμερικανική γραμμή) και άλλοι...
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος όχι μόνο αρνήθηκε να πάει στο Κίεβο, αλλά έσπευσε και στη Μόσχα, καθώς η Ρωσία αποτελεί το κύριο στήριγμα της Λευκωσίας στο Κυπριακό, πέρα φυσικά από την Ελλάδα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πρόβλημα η στάση του Ιερώνυμου
Αντικειμενικά υπονομευτικό ρόλο στις προσπάθειες του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για σύσφιξη των ελληνορωσικών σχέσεων παίζει η απόφαση της ελληνικής εκκλησίας να μεταβεί στο Κίεβο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Από την άλλη πλευρά, αφενός η Εκκλησία της Ελλάδος δεν ήταν εύκολο να αφήσει έκθετο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και αφετέρου η ελληνική κυβέρνηση ίσως δεν ήθελε να φανεί ότι έρχεται σε αντίθεση με ένα τόσο κρίσιμο γεωπολιτικό σχέδιο των ΗΠΑ, όπως είναι η απόπειρα απόσπασης της Ουκρανίας από τη Ρωσία και η υπαγωγή της στην αμερικανική επιρροή
Κάτω από τον θρησκευτικό μανδύα κρύβεται μια γεωπολιτική σύγκρουση τεράστιας σημασίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, με τον Βαρθολομαίο να εκφράζει σε αυτήν την αναμέτρηση γιγάντων τα αμερικανικά συμφέροντα και τον Αλέξιο φυσικά τα ρωσικά.
Η απόφαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου, η οποία επικυρώθηκε ομόφωνα από τη 12μελή Διαρκή Ιερά Σύνοδο, να συμπαραταχθεί με τον Βαρθολομαίο και τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας αντιστρατεύεται εμφανώς τη γραμμή του πρωθυπουργού στο θέμα των σχέσεων με τη Μόσχα.
Το διακύβευμα είναι κολοσσιαίο, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με την προσπάθεια των Αμερικανών να αποσπάσουν την Ουκρανία από τη ρωσική επιρροή και να την υπαγάγουν στην επιρροή των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας, η οποία έχει οριακή πλειοψηφία, και ο πρόεδρος της χώρας αυτής, ο Βίκτορ Γιούστσενκο, είναι με τους Αμερικανούς, αλλά η πλειοψηφία του λαού, και ιδίως η παμψηφία σχεδόν των Ουκρανών που κατοικούν στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας και στις βιομηχανικές περιοχές, είναι με τη Ρωσία, οπότε ακόμη και η διάσπαση της χώρας σε δύο κομμάτια είναι πιθανή.
Το σχέδιο των Αμερικανών
Αν η Μόσχα χάσει την Ουκρανία, η οποία ουδέποτε είχε κράτος χωριστό από τη Ρωσία μέχρι το 1991, θα δεχθεί ανεπανόρθωτο πλήγμα που θα επηρεάσει καθοριστικά ακόμη και το πολιτικό της βάρος ως παγκόσμιας δύναμης. Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία ποτέ δεν θα μπορέσει να γίνει πραγματικά μεγάλη δύναμη. Αν μάλιστα η Ουκρανία μπει και στο
ΝΑΤΟ, τότε όλα τα αστικά κέντρα και οι ζώνες βιομηχανικής παραγωγής της Ρωσίας θα είναι στο έλεος των αμερικανικών βάσεων που θα εγκατασταθούν στην Ουκρανία!
Η Ουάσινγκτον ακολουθεί μια στρατηγική που εκτυλίσσεται σε πολλούς τομείς προκειμένου να αποσπάσει την Ουκρανία από την επιρροή της Μόσχας. Αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλύτερο διακύβευμα που υπάρχει στη σημερινή Ευρώπη.
Ένας από τους τομείς που εκτυλίσσεται το αμερικανικό σχέδιο είναι και αυτός της θρησκείας. Στόχος φυσικά η απόσπαση του ουκρανικού πληθυσμού από την εκκλησιαστική ηγεσία της Μόσχας, όπου βρίσκεται επί 1.000 χρόνια.
Η ουκρανική φιλοδυτική ηγεσία έχει ενθαρρύνει σχισματικές ουκρανικές εκκλησίες ως πρώτο βήμα θρησκευτικής χειραφέτησης. Οι δύο σημαντικότερες από αυτές (αναφερόμαστε σε ορθόδοξες εκκλησίες) έχουν επικεφαλής τον Φιλάρετο η μία και τον Μεθόδιο η άλλη. Ο Βλαδίμηρος είναι ο μητροπολίτης Κιέβου που αναγνωρίζει η Μόσχα.
Ουκρανικοί πολιτικοί κύκλοι είναι αυτοί που έφτιαξαν τις σχισματικές εκκλησίες, αλλά οι Αμερικανοί είναι αυτοί που τις ενισχύουν με κάθε μέσον ώστε να επικρατήσουν έναντι των πιστών που συνεχίζουν να ακολουθούν τη Ρωσία.
Το εκκλησιαστικό κόλπο
Στο πλαίσιο αυτό η ουκρανική πολιτική ηγεσία και οι Αμερικανοί αποφάσισαν να προωθήσουν τη θρησκευτική πλευρά του σχεδίου για την υπαγωγή της Ουκρανίας στην επιρροή των ΗΠΑ.
Αποφάσισαν έτσι να γιορτάσουν πανηγυρικά τα... 1.020 (!) χρόνια από τον εκχριστιανισμό των Ρώσων, που είχε γίνει στο Κίεβο το 988 μ.Χ. Η πολιτική σκοπιμότητα υπηρέτησης τρεχουσών αναγκών φαίνεται τόσο από τη γελοιότητα επιλογής της επετείου, καθώς πουθενά στον κόσμο και για κανένα γεγονός δεν έχουν επιλεγεί τα 1.020 χρόνια ως «στρογγυλή» επέτειος για να γιορταστούν, όσο και από το ότι ο ίδιος ο ουκρανός Πρόεδος Βίκτορ Γιούστσενκο κάλεσε στους εορτασμούς και τους σχισματικούς προκαθήμενους. Στόχος η έμμεση αναγνώρισή τους σε κάποιον βαθμό από τους προκαθήμενους ξένων εκκλησιών, τους οποίους ανέλαβε να φέρει και πάλι ο Πρόεδρος Γιούστσενκο, χρησιμοποιώντας και πολιτικά κανάλια επικοινωνίας με τη βοήθεια των Αμερικανών.
Ο κρίσιμος κρίκος σε αυτήν τη θρησκευτικοπολιτική επιχείρηση ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, για τον οποίον ο Γιούστσενκο προθυμοποιήθηκε να στείλει αεροπλάνο από το Κίεβο στην Κωνσταντινούπολη να τον πάει και να τον φέρει.
Όπως είναι γνωστό, ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης είναι άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Αμερικανών, προς τους οποίους επιδεικνύει απόλυτη υποταγή. Στο Φανάρι έχουν κρίνει ότι μοναδική δυνατότητα επιβίωσης του πατριαρχείου μέσα στο τόσο εχθρικό περιβάλλον της Τουρκίας είναι να έχουν την υποστήριξη της Ουάσινγκτον, ώστε να μην κλείσουν οι Τούρκοι το πατριαρχείο και το διώξουν από την Κωνσταντινούπολη.
Στη φάση αυτή, όπως είναι αυτονόητο, οι Αμερικανοί κινητοποίησαν όλους τους ανθρώπους τους και έτσι ο Βαρθολομαίος δήλωσε αμέσως ότι θα παραστεί στις εκδηλώσεις του Κιέβου, ενισχύοντας τις υποψίες των Ρώσων ότι κινείται υπογείως προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των σχισματικών εκκλησιών της Ουκρανίας.
Γεωπολιτική σύγκρουση με κάλυμμα θρησκευτικό
Η Μόσχα αντέδρασε βίαια προκειμένου να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Ο ρώσος πατριάρχης Αλέξιος απέστειλε δριμύτατη επιστολή, απειλώντας χωρίς περιστροφές ακόμη και με σχίσμα!
«Έχοντας συνείδηση των επικίνδυνων συνεπειών, καλέσαμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να μην προβεί σε αντικανονικά βήματα. Εάν η έκκληση αντιμετωπιστεί με κατανόηση, είμαστε έτοιμοι να συλλειτουργήσουμε μαζί του και να έχουμε συνομιλίες», ανέφερε στη μακροσκελή επιστολή του ο Αλέξιος και συνέχισε απειλητικά: «Σε αντίθετη περίπτωση είναι δυνατόν να επέλθει εκκλησιαστική διαίρεση δυναμένη ως προς τα αποτελέσματά της να συγκριθεί προς τα γεγονότα του 1054», δηλαδή το σχίσμα Ρώμης και Κωνσταντινούπολης που χωρίζει έκτοτε βαθιά τους χριστιανούς και επί χίλια ολόκληρα χρόνια δεν κατέστη δυνατόν να γεφυρωθεί.
Η απάντηση του Βαρθολομαίου ήταν επίσης σε έντονο ύψος: «Εάν ήσαν βάσιμοι αι διά των υμετέρων επιστολών προσβλητικαί κατά του ημετέρου προσώπου αιτιάσεις, ήτοι περί κοινής συμπροσευχής μετά των ηγετών των διαφόρων σχισματικών ομάδων ή περί ακρίτου και κατά παραβίασιν της κανονικής τάξεως αποδοχής αυτών εις την εκκλησιαστικήν κοινωνίαν, τότε η πρότασις διά την συλλειτουργίαν ημών θα ήτο αδιανόητος, δι' ο και αναμένομεν από της υμετέρας Μακαριότητος κατά την ιστορικήν ταύτην στιγμήν φιλόφρονας λόγους αγάπης και όχι βεβαίως βεβιασμένας κρίσεις ή απειλάς επί τη βάσει ακρίτων σπερμολογιών».
Όπως είναι ευνόητο, η θρησκευτική σύγκρουση αντανακλά την οξύτητα της γεωπολιτικής αναμέτρησης ΗΠΑ - Ρωσίας γύρω από την Ουκρανία.
Η Κύπρος αντιστάθηκε
Εύλογο είναι το ερώτημα: Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να ανακατεύεται σε τέτοιες ιστορίες που ξεπερνούν κατά πολύ το μέγεθός της; Ναι μεν ο Βαρθολομαίος έχει ανάγκη τους Αμερικανούς και κάνει ό,τι του λένε, ναι μεν η Εκκλησία της Ελλάδος πρέπει γενικά να στηρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που πραγματικά το στηρίζει, αλλά αυτά σημαίνουν ότι ο Βαρθολομαίος θα υπαγορεύει γραμμή στην Αθήνα σε όλα τα ζητήματα με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, επειδή αυτό βολεύει το Φανάρι;
Όχι βέβαια! Το Φανάρι, π.χ., ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν ή είναι υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Αλίμονο αν οι ελληνικές κυβερνήσεις υποτάσσονταν σε αυτήν τη γραμμή! Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την Εκκλησία της Ελλάδος.
Η Εκκλησία της Κύπρου δεν δίστασε ούτε στιγμή να διαφοροποιηθεί ριζικά από τη γραμμή του Βαρθολομαίου.
Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, μάλιστα, έσπευσε στη Μόσχα και δήλωσε ανοιχτά ότι δεν θα πάει στο Κίεβο επειδή «μας είπε ο Πατριάρχης Αλέξιος ότι αυτό που πάει να γίνει στο Κίεβο δεν το επιθυμεί. Η Ουκρανική Εκκλησία είναι μέρος της Εκκλησίας της Μόσχας και πρέπει να σέβεται τη Μητέρα Εκκλησία».
Μάθημα για το μέλλον
Η Ρωσία είναι η μοναδική μεγάλη χώρα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που στέκεται δίπλα στη Λευκωσία στο Κυπριακό. Αλίμονο αν ο Χρυσόστομος έβαζε με τη στάση του σε κίνδυνο τη στήριξη της Μόσχας προς την Κύπρο σ' ένα ζήτημα κυριολεκτικά ζωής και θανάτου για τον κυπριακό λαό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι στόχοι του Φαναρίου - που στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ουκρανίας δρα ως όργανο εξυπηρέτησης της αμερικανικής πολιτικής, η οποία γενικότερα θέλει να χαντακώσει την Κύπρο!
Φίλος μεν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, φιλτάτη όμως η Κύπρος και τα υπαρξιακά συμφέροντά της. Άλλο πράγμα η σθεναρή υπεράσπιση του Οικουμενικού Πατριάρχη από τουρκικές ή άλλες επιθέσεις εναντίον του και εντελώς άλλο πράγμα η συμπόρευση μαζί του όταν αυτός παρέχει υπηρεσίες στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της Ουάσινγκτον.
Αυτό το δίδαγμα καλό θα ήταν να το αφομοιώσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και η Εκκλησία της Ελλάδος, που απέτυχαν παταγωδώς σε αυτό το κρίσιμο τεστ υποταγής της εκκλησίας σε γεωπολιτικούς επιθετικούς στόχους των ΗΠΑ.
Έχουν την εντύπωση ότι τσακώνονται γύρω από ζητήματα που αφορούν την ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας.
Για τους έμπειρους όμως παρατηρητές η εκκλησιαστική διαμάχη εντάσσεται στη γεωπολιτική τιτανομαχία ΗΠΑ – Ρωσίας.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι καταβάλεται μια διαρκής προσπάθεια από την Ουάσιγκτον όχι μόνο να εντάξει την Ουκρανία στην σφαίρα επιρροής της, αλλά στην ουσία να την καταστήσει υποτελή της.
Αν ποτέ οι Αμερικανοί το κατορθώσουν, τότε θα έχουν καταφέρει συντριπτικό πλήγμα κατά της Ρωσίας.
Πάνω σε αυτή την γεωπολιτική σκακιέρα χρησιμοποιείται σε σημαντικό ρόλο και η Εκκλησία.
Με αλλεπάλληλα, πολιτικά καθοδηγούμενα, εκκλησιαστικά σχίσματα στους κόλπους της ουκρανικής εκκλησίας επιχειρείται η αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής στον εκκλησιαστικό τομέα.
Με όχημα την απίθανη προσχηματική επέτειο των …..1.020 ετών από τον εκχριστιανισμό των Ρως το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί σε αυτό το βρώμικο γεωπολιτικό παιχνίδι .
Δεν αποτελεί πολιτικό μυστικό ότι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης είναι άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Αμερικανών.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο εκλεκτός της Ουάσινγκτον, όταν βομβαρδιζόταν η Σερβία, δεν άρθρωσε ούτε μια κουβέντα υπέρ των ομόδοξων αδερφών του.
Βλέπετε όλα αυτά τα χρόνια στο Φανάρι έχουν …..κρίνει, (και το προτάσσουν ..ανεπίσημα ως δικαιολογία) πως μόνο με την ισχυρή προστασία των ΗΠΑ μπορεί να επιβιώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς να το ξεριζώσουν και να το πετάξουν έξω από την Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι.
Βέβαια οι ιστορικές αποδείξεις και εξελίξεις στο θέμα ,κάθε άλλο παρά επιβεβαίωσαν τους …ανεπίσημους ισχυρισμούς τους.
Η θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου συνεχώς πιεζόταν προς όφελος των Τούρκων χωρίς οι …δήθεν προστάτες τους Αμερικανοί να αντιδρούν, μέχρι πρόσφατα όπου κάποια ίχνη αντίδρασης φανήκαν στον ορίζοντα .
Μόνο που αυτά δεν προήλθαν από τους δήθεν προστάτες τους , αλλά από την Ε.Ε με σημαντική συμβολή της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είναι τρομερό λάθος του Οικουμενικού Πατριαρχείου που θέλησε να λάβει μέρος –ως πιόνι- σε αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι.
Για να καταλάβετε το παιχνίδι που παίζεται , για πρώτη φορά ο τουρκικός Τύπος αναφέρεται τόσο εκτεταμένα σε δραστηριότητες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τις οποίες παρακολουθεί με ενδιαφέρον.
Πολλοί Τούρκοι δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία έχουν ταξιδέψει στο Κίεβο για να καλύψουν την επίσκεψή του.
Όμως η κρίσιμη για εμάς απόφαση προέρχεται από την ελληνική εκκλησιά καθώς αποφασίστηκε και μετέβη στο Κίεβο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος παίρνοντας το μέρος του αθύρματος Φαναρίου.
Δεν θέλησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου Χρυσόστομου ο οποίος όχι μόνο αρνήθηκε να πάει στο Κίεβο, αλλά έσπευσε και στη Μόσχα, καθώς η Ρωσία αποτελεί το κύριο στήριγμα της Λευκωσίας στο Κυπριακό.
Η απόφαση της ελληνικής εκκλησιάς μόνο με υπονομευτική ενέργεια στις προσπάθειες του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για σύσφιξη των ελληνορωσικών σχέσεων μπορεί να χαρακτηριστεί.
Βλέπετε ο άνθρωπος που πάνω από όλα τα παιχνίδια (θρησκευτικά και γεωπολιτικά) θα έβαζε το καλό του ποιμνίου του , ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ,δεν υπάρχει ποια για να θέσει φραγμούς στα σχέδια τους.
Ο Χριστόδουλος είχε άλλα μυαλά, η ψυχή του ανέδιδε Ελλάδα και ουχί δουλοπρέπεια στους συνοδοιπόρους του Φαναρίου.
Σε ένα κόσμο που αλλάζει , σε μια ελλαδική κοινωνία και πολιτεία που προσπαθεί να μην σύρετε από τα υπερατλαντικά συμφέροντα τρίτων, θα περιμέναμε να συνακολουθεί και η εκκλησία.
Αν ζούσε ο Μακαριστός θα ομιλούσε για … «γραικύλους» ιεράρχες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου