...Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου να βρει επιτέλους συνέχεια η αδιαμφισβήτητη συνεισφορά του Κ. Καραμανλή στη θριαμβευτική επικράτηση του «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο απαράδεκτο σχέδιο Ανάν. Η Λευκωσία δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της το βάρος της τουρκικής πίεσης, η Αθήνα πρέπει να αναλάβει τον ομολογουμένως δύσκολο ρόλο της πολιτικής αντιπαράθεσης με την Αγκυρα και μάλιστα στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν πρέπει επ ουδενί να συνεργαστεί με τις φιλοτουρκικές δυνάμεις των «27» και της Κομισιόν αυτήν τη φορά. Στα τέλη του χρόνου η Αγκυρα πρέπει ευθέως να καταδικαστεί πολιτικά από την ΕΕ για την άρνησή της να εκπληρώσει ακόμη και υποτυπώδεις υποχρεώσεις της, όπως είναι το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
Εξοχα χειρίζεται τους Τούρκους εποίκους στην Κύπρο η Αγκυρα και μέσω αυτών ολόκληρο το υποτιθέμενα τουρκοκυπριακό εκλογικό σώμα στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη, όπου η Τουρκία έχει εγκαταστήσει το παράνομο κατοχικό καθεστώς της. Την προηγούμενη φορά, το 2004-2005 που η Αγκυρα ήθελε να δείξει καλή διαγωγή απέναντι στην Ε.Ε., γιατί τότε οριστικοποιούνταν οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες, έποικοι και Τουρκοκύπριοι όχι μόνο ψήφιζαν σαρωτικά υπέρ του «ναι» στο σχέδιο Ανάν, αλλά επιπροσθέτως κατέλυαν εκλογικά το... σαραντάχρονο (!) καθεστώς του Ραούφ Ντενκτάς και των πολιτικών επιγόνων του και εξέλεγαν θριαμβευτικά τον αριστερό Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και τους συνεργάτες του για να εξωραϊσουν το κατοχικό καθεστώς. Τώρα που ο Ομπάμα αναβαθμίζει θεαματικά την Τουρκία στον αμερικανικό γεωπολιτικό σχεδιασμό, με την ίδια πειθαρχία, το ίδιο εκλογικό σώμα των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων έδωσε θριαμβευτική νίκη στο ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα του Ντερβίς Ερογλου, έμπειρου στελέχους του ντενκτασικού καθεστώτος!
Το 44% των ψήφων και η αυτοδυναμία του κόμματος του Ερογλου (26 από τις 50 έδρες της παράνομης Βουλής του κατοχικού καθεστώτος έναντι μόλις 29% και 16 έδρες του κόμματος του Ταλάτ) είναι προφανές ότι καθιστούν πολιτικό όμηρο της Ακροδεξιάς τον Ταλάτ για το υπόλοιπο της θητείας του μέχρι την άνοιξη του 2010. Ανεξάρτητα από τυπικές δηλώσεις ότι δήθεν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα επηρεάσει τις συνομιλίες Ταλάτ - Χριστόφια για το Κυπριακό, είναι εξόφθαλμο ότι ο Ταλάτ δεν νομιμοποιείται να ομιλεί εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων βασιζόμενος σε έναν συσχετισμό δυνάμεων παρωχημένο, που έχει πλέον επιβεβαιωμένα ανατραπεί. Αλλωστε όλοι πιστεύουν ότι στις προεδρικές εκλογές του 2010 ο Ταλάτ θα ηττηθεί πανηγυρικά από τον Ερογλου, οπότε φυσιολογικό είναι να τον αντιμετωπίζουν όλοι ως «πολιτικά τελειωμένο» από τώρα, χωρίς να περιμένουν την τυπική επισφράγιση της εκτίμησής τους στις προεδρικές εκλογές.
Το γεγονός ότι η Αγκυρα και μόνο αυτή αποφασίζει για την τουρκική στάση στις συνομιλίες για το Κυπριακό και την υπαγορεύει στους Τουρκοκύπριους, δεν αναιρεί τη σημασία της επιλογής των Τουρκοκύπριων ηγετών που κάνει η Αγκυρα ως ενδεικτική ενέργεια των προθέσεών της για τη γραμμή που θα ακολουθήσει σε κάθε φάση. Υπό το πρίσμα αυτό βεβαίως και έχει σημασία η αντικατάσταση του Ταλάτ από τον Ερογλου, έστω και αν αυτή δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και σε επίπεδο «Προεδρίας της Δημοκρατίας» του παράνομου κατοχικού καθεστώτος και προσωρινά περιορίζεται μόνο σε επίπεδο «κυβέρνησης».
Η ουσία είναι πως το εκλογικό αποτέλεσμα στα Κατεχόμενα προοιωνίζεται σκλήρυνση των όρων που θα θέσει η Αγκυρα στην προσπάθεια διαμόρφωσης αμοιβαία αποδεκτής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού στο πλαίσιο διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ολα δείχνουν πως ο Ερντογάν -ο οποίος, σημειωτέον, αυτήν τη φορά δεν στήριξε τον Ταλάτ, όπως είχε κάνει προ τετραετίας- θα προβάλει απαιτήσεις που θα οδηγήσουν σε ναυάγιο τις συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ.
Εδώ έχει τεράστια σημασία η στάση που θα τηρήσει η Αθήνα και πολύ πιο συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Αλίμονο αν συνεχίσει την υποχωρητική στάση που επιδεικνύει απέναντι στην Τουρκία σε ό,τι αφορά το Κυπριακό σε συνδυασμό με την προκλητική στάση της Αγκυρας απέναντι στη Λευκωσία κατά τη διάρκεια των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε.
Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου να βρει επιτέλους συνέχεια η αδιαμφισβήτητη συνεισφορά του Κ. Καραμανλή στη θριαμβευτική επικράτηση του «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο απαράδεκτο σχέδιο Ανάν. Η Λευκωσία δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της το βάρος της τουρκικής πίεσης, η Αθήνα πρέπει να αναλάβει τον ομολογουμένως δύσκολο ρόλο της πολιτικής αντιπαράθεσης με την Αγκυρα και μάλιστα στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν πρέπει επ ουδενί να συνεργαστεί με τις φιλοτουρκικές δυνάμεις των «27» και της Κομισιόν αυτήν τη φορά. Στα τέλη του χρόνου η Αγκυρα πρέπει ευθέως να καταδικαστεί πολιτικά από την ΕΕ για την άρνησή της να εκπληρώσει ακόμη και υποτυπώδεις υποχρεώσεις της, όπως είναι το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Η ώρα της κρίσης για τον Καραμανλή
Ας ελπίσουμε ότι αύριο το πρωί, μιλώντας σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής των Κυπρίων, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δεν θα επαναλάβει τη γραμμή που έχει μετατρέψει την Αθήνα σε μάλλον... γραφικό σημαιοφόρο υπέρ της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε.
Πέντε χρόνια ανοχής απέναντι στην πιο παράλογη τουρκική θρασύτητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι υπεραρκετά. Φτάνει πια! Στους Τούρκους πρέπει να ειπωθεί ωμά ότι ή εκπληρώνουν όλες ανεξαιρέτως τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Κύπρο ή η Αθήνα και η Λευκωσία θα προβάλουν βέτο στην τουρκική ένταξη. Σύμμαχοι εντός της Ε.Ε. για μια τέτοια ελληνική γραμμή υπάρχουν και είναι πανίσχυροι, με τη Γαλλία και τη Γερμανία επικεφαλής. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν υπάρχει το αναγκαίο πολιτικό θάρρος εκ μέρους του πρωθυπουργού για μια τέτοια στάση.
ΕΘΝΟΣ Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Επιμελήθηκε sub92
Πηγή: infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου