Παγκοσμιοποίηση εναντίον Εθνικισμού

του Πατ Μπιουκάναν
από το αμερικανικό περιοδικό The American Conservative

Στεκόμενος μπροστά από την Στήλη της Νίκης (Siegessäule), που τιμά το θρίαμβο της Πρωσίας επί της Δανίας, της Αυστρίας και της Γαλλίας στους πολέμους που γέννησαν το δεύτερο Ράιχ, ο Μπάρακ Ομπάμα ανακήρυξε εαυτόν πολίτη του κόσμου και μίλησε για έναν κόσμο που λειτουργεί ως ενιαία οντότητα. Οι οπαδοί της παγκοσμιοποιήσεως πανηγύρισαν. Και η εκλογή του γιού μίας λευκής από το Κάνσας και ενός μαύρου από την Κένυα, ειπώθηκε, μας έχει οδηγήσει σε μία μετα-φυλετική εποχή.
Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας; Παγκοσμίως η πλέον ισχυρά δύναμις του 20ού αιώνος, ο εθνικισμός, εκείνος ο δημιουργός και καταστροφέας των εθνών και των αυτοκρατοριών -- εκείνη η σταθερή πίεση στους ανθρώπους για ένα έθνος-κράτος όπου η πίστη και η παιδεία τους επικρατούν και το γένος ή η φυλή υπερισχύουν —- είναι περισσότερο εμφανής από ποτέ...


Η ψήφος αντικατοπτρίζει την φυλετική διαίρεση έλεγε το πρωτοσέλιδο των Washington Times πάνω από ένα άρθρο αναφερόμενο στην Σάντα Κρουζ της Βολιβίας. Αυτό ξεκινούσε ως εξής: «Η βολιβιανή ψήφος προς έγκριση του νέου Συντάγματος που υποστηρίζεται από τον αριστεριστή πρόεδρο Έβο Μοράλες αντικατοπτρίζει φυλετικές διαιρέσεις ανάμεσα στην ινδιάνικη πλειοψηφία του έθνους και σε εκείνους με ευρωπαϊκή καταγωγή». Οι περιοχές στις οποίες οι μεστίζος (μεικτής καταγωγής) και οι Ευρωπαίοι κυριαρχούν, καταψήφισαν το Σύνταγμα. Αλλά αυτό επεκράτησε με μεγάλες πλειοψηφίες στις φυλές των Ινδιάνων στις δυτικές ορεινές περιοχές, το Σύνταγμα αυτό έχει να κάνει με προνομιακά δικαιώματα.

Το 2005 ο Μοράλες κατέλαβε το αξίωμα αποφασισμένος να αναδιανείμει τον πλούτο και την εξουσία απομακρύνοντάς την από τους Ευρωπαίους υπέρ της δικής του φυλής Αϊμάρα και άλλων «ιθαγενών» πληθυσμών που διατείνεται ότι ληστεύθηκαν από τους Ευρωπαίους που ξεκίνησαν να φθάνουν πριν 500 χρόνια, την εποχή του Κολόμβου. Η νίκη του Πιζάρο επί της αυτοκρατορίας των Ίνκας πρόκειται να ανατραπεί. Σύμφωνα με το άρθρο 190 του νέου συντάγματος, 36 ινδιάνικες περιοχές εξουσιοδοτούνται να «ασκούν τις δικαιοδοτικές τους λειτουργίες σύμφωνα με τις δικές τους αρχές και αξίες, τη δική τους αγωγή, τα δικά τους πρότυπα, τις δικές τους διαδικασίες». Το δίκαιο της φυλής γίνεται επαρχιακό δίκαιο και εθνικό δίκαιο.

Ο κυβερνήτης Μάριο Κόσιο της Ταρίχα, ο οποίος κατεψήφισε, λέει ότι το νέο Σύνταγμα θα δημιουργήσει ένα απολυταρχικό καθεστώς, ελεγχόμενο από μία γραφειοκρατία εθνικής βάσεως. Ο Μοράλες απαντά: «Οι πρώτοι Βολιβιανοί που ζουν εδώ, χίλια χρόνια και πλέον είναι πολλοί, αλλά πτωχοί. Οι προσφάτως αφιχθέντες Βολιβιανοί (ευρωπαϊκής καταγωγής) είναι ολίγοι, αλλά πλούσιοι». Η Βολιβία διασπάται, χωρίζεται και διαιρείται σε παρατάξεις φυλής, γενιάς και τάξης.

Επευφημούμενη και από τον Ούγκο Τσάβεζ, η Βολιβία του Μοράλες δεν είναι το μόνο μέρος όπου οι διεκδικήσεις για εθνικότητα, φυλή και γένος, υποτάσσουν τις δυνάμεις του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης. Μετά μία αμφισβητούμενη εκλογή στην Κένυα, οι Κικούγιου υπέστησαν εθνική εκκαθάριση και σφαγές από τους Λούο. Στην Ζιμπάμπουε λευκοί αγρότες εκδιώκονται λόγω της καταγωγής τους. Επί Βλαντιμίρ Πούτιν οι Ρώσοι συνέθλιψαν τους Τσετσένους, διαφώνησαν με τους Εσθονούς για ρωσικές στρατιωτικές επιγραφές και μνημεία πολέμου, συγκρούστηκαν με τους Ουκρανούς στην Κριμαία και αιματοκύλησαν τους Γεωργιανούς. Το Πεκίνο συνθλίβει τη φυλή των Ουϊγκούρ που θέλουν το δικό τους ανατολικό Τουρκεστάν και τους Θιβετιανούς που ζητούν αυτονομία.

Στην Ευρώπη λαϊκά αντιμεταναστευτικά κόμματα, που σημαίνουν συναγερμό για την απώλεια των εθνικών ταυτοτήτων αποκτούν κύρος και επιρροή. Το «Φλαμανδικό Συμφέρον» (Vlaams Belang), που ζητεί ανεξαρτησία για τους Φλαμανδούς είναι το μεγαλύτερο κόμμα στο βελγικό κοινοβούλιο. Το Λαϊκό Κόμμα είναι αυτή τη στιγμή το δεύτερο και το Κόμμα της Ελευθερίας το τρίτο πιο δημοφιλές στην Αυστρία. Το ελβετικό Λαϊκό Κόμμα του Κριστόφ Μπλόχερ είναι το μεγαλύτερο στη Βέρνη. Όλοι είναι εθνικιστές. Ο Βρετανός διπλωμάτης Κρίστοφερ Μέγιερ γράφει σε άρθρο του στους Times του Λονδίνου: «Είναι ανώφελο να πούμε ότι ο εθνικισμός και ο εθνικός φυλετισμός δεν έχουν θέση στις διεθνείς σχέσεις του 21ου αιώνος».

Εν τω μεταξύ παγκόσμιοι θεσμοί, τα Ηνωμένα Έθνη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν χάσει την αίγλη τους. Οι Τσέχοι, των οποίων ο πρόεδρος Βάκλαβ Κλάους κατέχει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως θεωρεί την ΕΕ ως φυλακή των εθνών. Μόλις ξέσπασε η χρηματοοικονομική κρίση, οι Ιρλανδοί, οι Βρετανοί και οι Γερμανοί έσπευσαν να εγγυηθούν για τις δικές τους τράπεζες, όπως έκαναν και οι Αμερικανοί, οι οποίοι διέσωσαν την Ford, την Chryshler και την General Motors αφήνοντας την Toyota, την Hyundai και την Honda να στροβιλίζονται στον άνεμο. Αυτό είναι οικονομικός εθνικισμός.

Στο Ισραήλ ο ανατέλλων αστέρας είναι ο Αβιγκντόρ Λίμπερμαν. «Οι οπαδοί του υποστηρίζουν», σύμφωνα με το περιοδικό American Prospect, «την εθνοκάθαρση: όπως το όνομα του κόμματος («Το Ισραήλ είναι το σπίτι μας») υπονοεί, πρέπει να εκδιωχθούν από το Ισραήλ οι άνω του ενός εκατομμυρίου Άραβες υπήκοοι της χώρας».

Ο Μπάρακ Ομπάμα κέρδισε την αφροαμερικανική ψήφο κατά 97% έναντι 3% που ψήφισε τον Τζον Μακ Κέιν και 90% έναντι 10% στις πρόσφατες προκριματικές εκλογές με την Χίλαρυ Κλίντον. Ο Μακ Κέιν αποδείχθηκε πιο ισχυρός από τον Τζορτζ Μπους μόνο στα Απαλάχια Όρη, το οχυρό των Σκοτσέζων και των Ιρλανδών.

Στο άρθρο του Jerry Muller Εμείς και Αυτοί: Η διαρκής ισχύς του Εθνικισμού στο περιοδικό Foreign Affairs, η θέση είναι η εξής: «Οι Αμερικανοί γενικώς υποτιμούν το ρόλο του εθνικισμού στην πολιτική. Αλλά αποτελεί σταθερή τάση του ανθρωπίνου πνεύματος. Ενισχύεται από τον εκσυγχρονισμό και θα καθοδηγήσει την παγκόσμια πολιτική στις επόμενες γενεές. Κάθε φορά που ο εθνικισμός αιχμαλώτισε τη φαντασία των ομάδων σε μία πολυεθνική κοινωνία, η εθνική κατάτμηση ή ο διαμελισμός είναι συχνά η ελάχιστη αρνητική απάντηση».

Η κατάτμηση ή ο διαμελισμός είπε ο άνθρωπος. Είμαστε πραγματικά σε μία μετα-φυλετική Αμερική ή η πολυπολιτισμική και πολυεθνική Αμερική οδεύει προς τεμαχισμό και διάλυση;

Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ