ΖΗΤΕΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

Θλίψη, κατήφεια και διάχυτη απαισιοδοξία μας έχει κυριεύσει. Η πορεία της χώρας μας βρίσκεται σε σταυροδρόμι καθοριστικών εξελίξεων. Μετά την μετάθεση αποφάσεων, από τη χθεσινή σύσκεψη του Eurogroup στην Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου, φαίνεται ότι αλλάζουν πλέον τα μέχρι σήμερα δεδομένα.
Η επιδειχθείσα κινητικότητα της κυβέρνησης, με τα αλλεπάλληλα ταξίδια, επαφές και βαρύγδουπες δηλώσεις (στήριξης και συντονισμένης επίθεσης ενάντια στη διεθνή κερδοσκοπία) είναι γεγονός ότι δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει τις διχογνωμίες στην ηγετική ομάδα της ΕΕ, με αποτέλεσμα να έχει απομακρυνθεί δραματικά η πιθανότητα να υπάρξει (ρεαλιστικό) σχέδιο διάσωσης της Ελληνικής Οικονομίας...
Κι αυτό γιατί: Ας δούμε τί εμείς (δεν) ζητάμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας και τί αυτοί (δεν) μας δίνουν:
Η επίσημη γραμμή της κυβέρνησης είναι ότι δεν θέλει οικονομική βοήθεια αλλά πολιτική στήριξη. Με απλά λόγια ζητάμε να βγει η ΕΕ και να πει καλά λόγια για την προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα με το εφαρμοζόμενο Πρόγραμμα Σταθερότητας και παράλληλα επιθυμούμε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ να ανοίξουν τα κουτάκια τους και να μας δώσουν το θρυλούμενο δάνειο των 25 δισεκατομμυριών ευρώ.
Έλα όμως που εκείνοι ΚΑΙ δεν θέλουν να δώσουν σεντ αλλά ΚΑΙ μας ζητάνε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΛΕΝΕ να θέσουμε επίσημα αίτημα οικονομικής βοήθειας, διαρρέοντας ότι το οικονομικό πακέτο είναι έτοιμο.
Εμείς από την πλευρά μας, αδυνατούμε να θέσουμε επίσημα το αίτημα αυτό γιατί αν το κάνουμε (θα δώσουμε το μήνυμα για την άθλια κατάστασή μας προς τις αγορές) τα επιτόκια δανεισμού θα εκτιναχθούν και πάλι πάνω από το 6%.
Άρα βρισκόμαστε σε ένα φαύλο κύκλο, που κι εμείς δεν μπορούμε να ζητήσουμε αλλά κι εκείνοι δεν μπορούν (και δεν θέλουν) να μας δώσουν. Έτσι στην Σύνοδο θα συζητηθεί (μάλλον άτυπα) το θέμα της Ελλάδας, γιατί επίσημα δεν θα έχει τεθεί το ζήτημα της οικονομικής στήριξης.
Γι' αυτό επανήλθε το ισχυρό πλέον το σενάριο (το οποίο μέχρι πρότινος φάνταζε απίθανο) της προσφυγής μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και είναι πολύ πιθανό η ανακοίνωση για την προσφυγή να γίνει (σημαδιακό!!) άμα τη λήξη της Συνόδου Κορυφής και ανήμερα 25η Μαρτίου, ημέρα επετείου της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Την μέρα που οι πρόγονοί μας ύψωσαν τα λάβαρα της επανάστασης απέναντι στον Τουρκικό ζυγό, οι νεοέλληνες του 21ου αιώνα θα παραδίδουν τις τύχες της χώρας στο ΔΝΤ.
Και γιατί φαντάζει τόσο τρομακτική αυτή η εκδοχή; Ποιά τα θετικά και αρνητικά από την ενδεχόμενη προσφυγή στο ΔΝΤ;
Θα πάρουμε τα 25 - 30 δις άμεσα και με χαμηλό επιτόκιο.
Θα έχουμε την ψευτοικανοποίηση πως πήγαμε κόντρα στα κέντρα της ΕΕ (που δεν επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη)
Θα έχουμε προβλήματα με την γραφειοκρατία (πιθανόν) των Βρυξελλών (χρηματοδοτήσεις ΕΣΠΑ, ποινές και πρόστιμα για χωματερές, περιβάλλον, τζόγος κ.ά.) ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ
Θα πρέπει να εναρμονισθούμε με τις υποδείξεις του ΔΝΤ. Οι σίγουρα αναμενόμενες: Μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων, περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, εδραίωση και επέκταση του εργασιακού μεσαίωνα.
Και όλα αυτά με τι προοπτική; Μάλλον καμμία. Το χρέος θα παραμείνει στο ύψος που βρίσκεται και μάλλον θα συνεχίσει να αυξάνει. Θα συνεχίσουμε να ζητάμε δανεικά. Θα πληρώνουμε με τα δανεικά, απλά τους τόκους των υποχρεώσεών μας. Πραγματική ανάκαμψη; ΠΟΤΕ!
Υπάρχει άλλη λύση;
Μήπως να προχωρήσουμε σε στάση πληρωμών;
Μήπως να ζητήσουμε επαναδιαπραγμάτευση τους χρέους μας;(συνολικού ποσού και χρόνου αποπληρωμής;)
Μήπως να στραφούμε (όχι για λόγους διαπραγματευτικούς) σε άλλες οικονομίες για συνεργασία; (πχ Κίνα;)
Μήπως να εξετάσουμε την οικειοθελή αποχώρηση από την Καπιταλιστική Ευρώπη;
Μήπως να επαναφέρουμε την ξεχασμένη δραχμούλα;
Εστάλη απο http://activistis.gr/

protesilaos

Μοιραστείτε