Ένας Αντώνης Σαμαράς να κερδίζει την μία μετά την άλλη τις πολιτικές παρτίδες, να είναι ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής, αλλά την ίδια στιγμή να τρέμει στην ιδέα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής σταθερότητας και αξιοπιστίας του … κυρ Φώτη, ο οποίος αφού έφαγε τον γάιδαρο των δισεκατομμυρίων μέτρων κόντεψε να ρίξει την κυβέρνησή του επειδή κόλλησε στο … επίδομα γάμου των λίγων χιλιάδων.
Βέβαια υπάρχουν κι εκείνοι που επιμένουν ότι το υπόλοιπο του ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον κ. Βενιζέλο και η ΔΗΜΑΡ δεν εκφράζουν στην πραγματικότητα κοινωνικές πραγματικότητες, αλλά κυρίως διαπλεκόμενες δυνάμεις, που με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να αναχαιτίσουν και να ποδηγετήσουν τη νέα μεταπολίτευση που συμβαίνει ήδη μπρος στα μάτια μας. Εξ ού και η ευνοϊκή στάση μέχρι στιγμής αυτών των ίδιων διαπλεκόμενων δυνάμεων στα εκπορευόμενα εκ Μαξίμου σενάρια για μια νέα “μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη”, της οποίας όμως μόνο την … “κορυφή” έχουμε δει μέχρι σήμερα και όχι την “βάση”.
Κατανοούμε τις ανάγκες τους. Το πολιτικό σύστημα που η διαπλοκή δημιούργησε από εποχής Ανδρέα Παπανδρέου και μετά (Λαμπράκης-Μπόμπολας- Τεγόπουλος) εξατμίζεται καθημερινά. Πνέει τα λοίσθια. Κόμματα, βουλευτές, πολιτευτές, στελέχη, οπαδοί, αφού αφήσουν έναν τελευταίο συριγμό ανακούφισης, γίνονται
διάφανοι, αλλάζουν χρώματα, ιδέες, απόψεις, δηλώσεις και σαν τα μόρια του νερού εξαϋλώνονται και χάνονται από το πολιτικό προσκήνιο.
Αυτό το πολιτικό κενό, που μορφοποιείται κάθε μέρα όλο και περισσότερο σε βαρύ, αδιαπέραστο και υπόκωφα σιωπηλό πέπλο ομίχλης, σκεπάζει με την ύπουλη σκιά του την ελληνική κοινωνία, παραλύοντας κάθε αντίδραση, αποτρέποντας κάθε διαμαρτυρία, εξοβελίζοντας κάθε διάθεση αντίστασης, εμποδίζοντας κάθε κίνηση, καταπίνοντας τις φωνές της λογικής, αφήνοντας σπαραχτικά αναπάντητη κάθε απορία, κρύβοντας το αυτονόητο, εξαφανίζοντας ολοκληρωτικά το προφανές.
Μόνη ελπίδα μας ένα πολιτικό τσουνάμι που θα διαλύσει όλον αυτό τον ζόφο και θα προετοιμάσει το στερέωμα για το καινούριο. Μια πολιτική καταιγίδα αποτελούμενη από νέα, ικανά, καθαρά, πολύχρωμα πολιτικά «μόρια», που θα μας υποσχεθεί καλύτερες μέρες, και νύχτες χωρίς εφιάλτες, ανάπηρους δράκους και μεσόκοπες μάγισσες.
Αυτός θα είναι και πάλι ο ιστορικός ρόλος της Κεντροδεξιάς. Της παράταξης που αποκατέστησε τη Δημοκρατία το 1974, που μας έβαλε στην ΕΟΚ το 1979, που εκσυγχρόνισε κι εκβιομηχάνισε την Ελλάδα, της μόνης παράταξης που στέκεται σήμερα όρθια μπροστά την λαίλαπα των δραχμολάγνων.
Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και πολύ γουστάρω να βλέπω πρώην κορυφαία στελέχη του να παρακαλάνε τον Σαμαρά να τους σώσει στην γαλάζια κολυμβήθρα του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών μόνο ως όχημα πίεσης και εκβιασμού του Σαμαρά μπορεί να λειτουργήσει, ας μην έχουν αυταπάτες οι συμπαθείς οπαδοί του. Αν δεν το έχουν ακόμα καταλάβει μπορούν από σήμερα να αρχίσουν να διαβάζουν ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή μόνο ως παρά φύσιν εξαμβλώματα του νέου πολιτικού τοκετού μπορεί να εκληφθούν.
Μένει η Κεντροδεξιά του Αντώνη Σαμαρά η οποία όμως πρέπει να συνέλθει τάχιστα. Και να επιστρέψει ιδεολογικά και πολιτικά στο Νοέμβρη του 2009. Τότε που ούτε κατά διάνοια δεν μπορούσε να νοηθεί ύπαρξη των ΑΝΕΛ ή των Χρυσών Αυγών στο χώρο της Κεντροδεξιάς.
“Η επόμενη ήμερα είναι ήδη εδώ” είπε χθες από τις Βρυξέλλες ο Α. Σαμαράς και χαιρόμεθα που επανέλαβε κάτι που τονίζουμε καθημερινά εδώ. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η φυγή προς τα εμπρός. Το άλμα πέρα από την φθορά.
Με την ψήφιση των μεταρρυθμίσεων ο Σαμαράς αποφάσισε και έδειξε τι Ελλάδα θέλει. Τώρα πρέπει να αποφασίσει και με ποιους θα κτίσει αυτήν την Ελλάδα, με ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες παραγωγικές σχέσεις και με ποιο παραγωγικό μοντέλο. Με αυτήν την σειρά.
Και μετά πρέπει να αποφασίσει με ποιό όχημα θα τα κάνει όλα αυτά, με ποιό κόμμα και με ποιες πολιτικές συμμαχίες.
Την εποχή του αγώνα κατά της Ντόρας και της διαπλοκής για την ηγεσία στη ΝΔ γράφαμε ότι η κεντροδεξιά δεν χρειάζεται πλέον ένα πολυσυλλεκτικό-πελατειακό κόμμα μεσαιοχωριτών, αλλά ένα κόμμα αρχών νέου τύπου. Ένα βαθιά ιδεολογικό, ριζοσπαστικό, ανανεωτικό κοινωνικό και πατριωτικό κόμμα που θα ηγείται ευρύτερων πολιτικών συσπειρώσεων και κινητοποιήσεων. Φαντασθείτε δηλαδή μα σημερινή ΝΔ περιχαρακωμένη στις αρχές και τα οράματα που οδήγησαν στην πανηγυρική εκλογή του Αντώνη το Νοέμβριο του 2009 για να καταλάβετε τι εννοώ.
Ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει σύντομα μια μοναδική ιστορική ευκαιρία. Να επαναλάβει στις νέες συνθήκες αυτό που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον «Συναγερμό» και την ΕΡΕ στη συνέχεια. Να διαλύσει το σάπιο, νεκρό κόμμα του και να σαλπίσει τη γέννηση του καινούργιου
Το οποίο δεν μπορεί παρά να είναι ένα αστικό κόμμα:
- Ριζοσπαστικό
- Πατριωτικό
- Φιλοευρωπαϊκό
- Λαϊκό
FactorX
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου