Αν παρακολουθήσει κανείς τα διάφορα blogs στο διαδίκτυο, τις εφημερίδες, και γενικά τα ΜΜΕ, θα πέσει αμέσως σε βαθιά κατάθλιψη, Ο αχταρμάς αυτών που γράφονται και λέγονται δίνει μια εικόνα καταχνιάς και μιας χώρας η οποία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, εάν δεν έχει ήδη πέσει σε αυτόν.
Παρόλα αυτά, εδώ και εκεί δημοσιεύονται πραγματικά σοβαρά και θετικά νέα, που δίνουν μια τελείως διαφορετική εικόνα.
Οποιοσδήποτε πει ότι η χώρα βγήκε από το δύσκολο μονοπάτι βέβαια θα είναι ανεύθυνος.
Αν όμως κάποιος, όπως ο Πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, πει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο σημαντική διασταύρωση της κρίσης, και ότι οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι αυτοί που θα καθορίσουν το εάν θα πάρει το δρόμο για το βάραθρο ή το δρόμο που οδηγεί στην αρχή της εξόδου από την κρίση, τότε θα πρόκειται για άτομο σοβαρό και μετρημένο στην ανάλυσή του.
Αξίζει να διερωτηθεί κανείς. Είναι ή όχι θετικό το ότι οι πληροφορίες που προέρχονται από τα Κεντρικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον, μιλούν ψύχραιμα για το αποκαλούμενο (που έχει γίνει ο μπαμπούλας των κινδυνολόγων) χρηματοδοτικό κενό, και εκφράζουν την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους χωρίς κανένα πρόβλημα; Δηλαδή με απλά λόγια πιστεύουν ότι τον Απρίλιο, με την διαπίστωση του πλεονάσματος, θα συζητηθεί το ελληνικό χρέος και μάλιστα για πρώτη φορά μιλούν αντί για το γνωστό κούρεμα, για επιμήκυνση αποπληρωμής και χαμήλωμα των επιτοκίων.
Δεν είναι θετικό ότι, αν και οι κινδυνολόγοι λένε ότι είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας η έξοδος στις αγορές, για κάποιες φωνές στο ΔΝΤ δεν θεωρείται κάτι απίθανο και μάλιστα λένε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει και ένα καλό για τα δεδομένα επιτόκιο.
Τι άλλο αυτονόητο λέει το ΔΝΤ, που το λέει και ο Αντώνης Σαμαράς; Θεωρεί την άμεση προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών κλειδί για να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με την Τρόικα. Απελευθέρωση αγοράς εργασίας, εναρμόνιση με τις διαπιστώσεις του ΟΑΣΕ, επίλυση θέματος
εργοδοτικών εισφορών, αποκρατικοποιήσεις, και άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, είναι θέματα που το ΔΝΤ θεωρεί κρίσιμα. Μαζί με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, που για το ΔΝΤ είναι πανάκεια, οι μεταρρυθμίσεις αυτές θεωρούνται αυτονόητες για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος, το οποίο είναι πολλοί οι αξιωματούχοι στα Κεντρικά της Ουάσιγκτον που πιστεύουν ότι μπορεί να πετύχει.
Είναι θετικό ή όχι που το ΔΝΤ, συνεχίζει να επιμένει στην εξυγίανση του Δημόσιου Τομέα και στο σπάσιμο του αποστήματος των συντεχνιών και των συμφερόντων; Το ίδιο δεν λέει στην ουσία και ο Πρωθυπουργός;
Δεν είναι μήπως θετικό, και λέγεται στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον, ότι η δικαιοσύνη έχει πάρει μπρος και καθαρίζει σκάνδαλα, συνεπικουρούμενη από ένα Πρωθυπουργό που στηρίζει το έργο των δικαστικών λειτουργών, χωρίς να παρεμβαίνει;
Και ακούγοντας όλα αυτά, ας αναλογιστούμε επιτέλους, ποιοι είναι αυτοί που έχουν στις τάξεις τους γνωστές φυσιογνωμίες του παλιού και βρόμικου συνδικαλιστικού συστήματος; Ποιοι είναι αυτοί που υπόσχονται επιστροφή στο πάρτι του 2008; Ουτοπικές, για τα δεδομένα, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, χιλιάδες προσλήψεις και επαναφορές; Ποιοι είναι αυτοί που ζούνε σε μια εικονική πραγματικότητα και μιλούν για διαγραφές χρέους και δήθεν τσαμπουκά έναντι των δανειστών; Και τέλος ποιοι είναι αυτοί που με την ρητορική τους αντί να επιδιώκουν την ψυχολογική ανάταση της χώρας κάθε μέρα μιλώντας για Αρμαγεδώνα, τσακίζουν το ήδη ταλαιπωρημένο ηθικό του Έλληνα και της Ελληνίδας;
Κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου, είχε μιλήσει για Κίρκη και Δέλεαρ της εξουσίας. Πέρα από πολιτικές πεποιθήσεις η φράση είναι πολύ επίκαιρη, διότι κάποιοι επηρεασμένοι από το «Δέλεαρ της Εξουσίας», παίζουν με το μέλλον της χώρας και το πόνο και τις θυσίες του Ελληνικού Λαού.
Λοιπόν για να τελειώνουμε με το άνοστο αυτό παιχνίδι, όσοι γνωρίζουν και κάνουν σοβαρή ανάλυση του κλίματος διεθνώς και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κατανοούν ότι δεν είναι όλα μαύρα.
Παρά τις Κασσάνδρες της καταστροφής, το χάραμα έστω και αχνό αρχίζει να φαίνεται.
Αυτό λέει με το δικό του, ψυχρά ειλικρινή τρόπο και ο Αντώνης Σαμαράς.
Εύκολο δεν είναι, αλλά ας μην το κάψουμε και μόνοι μας.
Τόμας Τζέφερσον
Παρόλα αυτά, εδώ και εκεί δημοσιεύονται πραγματικά σοβαρά και θετικά νέα, που δίνουν μια τελείως διαφορετική εικόνα.
Οποιοσδήποτε πει ότι η χώρα βγήκε από το δύσκολο μονοπάτι βέβαια θα είναι ανεύθυνος.
Αν όμως κάποιος, όπως ο Πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, πει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο σημαντική διασταύρωση της κρίσης, και ότι οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι αυτοί που θα καθορίσουν το εάν θα πάρει το δρόμο για το βάραθρο ή το δρόμο που οδηγεί στην αρχή της εξόδου από την κρίση, τότε θα πρόκειται για άτομο σοβαρό και μετρημένο στην ανάλυσή του.
Αξίζει να διερωτηθεί κανείς. Είναι ή όχι θετικό το ότι οι πληροφορίες που προέρχονται από τα Κεντρικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον, μιλούν ψύχραιμα για το αποκαλούμενο (που έχει γίνει ο μπαμπούλας των κινδυνολόγων) χρηματοδοτικό κενό, και εκφράζουν την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους χωρίς κανένα πρόβλημα; Δηλαδή με απλά λόγια πιστεύουν ότι τον Απρίλιο, με την διαπίστωση του πλεονάσματος, θα συζητηθεί το ελληνικό χρέος και μάλιστα για πρώτη φορά μιλούν αντί για το γνωστό κούρεμα, για επιμήκυνση αποπληρωμής και χαμήλωμα των επιτοκίων.
Δεν είναι θετικό ότι, αν και οι κινδυνολόγοι λένε ότι είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας η έξοδος στις αγορές, για κάποιες φωνές στο ΔΝΤ δεν θεωρείται κάτι απίθανο και μάλιστα λένε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει και ένα καλό για τα δεδομένα επιτόκιο.
Τι άλλο αυτονόητο λέει το ΔΝΤ, που το λέει και ο Αντώνης Σαμαράς; Θεωρεί την άμεση προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών κλειδί για να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με την Τρόικα. Απελευθέρωση αγοράς εργασίας, εναρμόνιση με τις διαπιστώσεις του ΟΑΣΕ, επίλυση θέματος
εργοδοτικών εισφορών, αποκρατικοποιήσεις, και άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, είναι θέματα που το ΔΝΤ θεωρεί κρίσιμα. Μαζί με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, που για το ΔΝΤ είναι πανάκεια, οι μεταρρυθμίσεις αυτές θεωρούνται αυτονόητες για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος, το οποίο είναι πολλοί οι αξιωματούχοι στα Κεντρικά της Ουάσιγκτον που πιστεύουν ότι μπορεί να πετύχει.
Είναι θετικό ή όχι που το ΔΝΤ, συνεχίζει να επιμένει στην εξυγίανση του Δημόσιου Τομέα και στο σπάσιμο του αποστήματος των συντεχνιών και των συμφερόντων; Το ίδιο δεν λέει στην ουσία και ο Πρωθυπουργός;
Δεν είναι μήπως θετικό, και λέγεται στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον, ότι η δικαιοσύνη έχει πάρει μπρος και καθαρίζει σκάνδαλα, συνεπικουρούμενη από ένα Πρωθυπουργό που στηρίζει το έργο των δικαστικών λειτουργών, χωρίς να παρεμβαίνει;
Και ακούγοντας όλα αυτά, ας αναλογιστούμε επιτέλους, ποιοι είναι αυτοί που έχουν στις τάξεις τους γνωστές φυσιογνωμίες του παλιού και βρόμικου συνδικαλιστικού συστήματος; Ποιοι είναι αυτοί που υπόσχονται επιστροφή στο πάρτι του 2008; Ουτοπικές, για τα δεδομένα, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, χιλιάδες προσλήψεις και επαναφορές; Ποιοι είναι αυτοί που ζούνε σε μια εικονική πραγματικότητα και μιλούν για διαγραφές χρέους και δήθεν τσαμπουκά έναντι των δανειστών; Και τέλος ποιοι είναι αυτοί που με την ρητορική τους αντί να επιδιώκουν την ψυχολογική ανάταση της χώρας κάθε μέρα μιλώντας για Αρμαγεδώνα, τσακίζουν το ήδη ταλαιπωρημένο ηθικό του Έλληνα και της Ελληνίδας;
Κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου, είχε μιλήσει για Κίρκη και Δέλεαρ της εξουσίας. Πέρα από πολιτικές πεποιθήσεις η φράση είναι πολύ επίκαιρη, διότι κάποιοι επηρεασμένοι από το «Δέλεαρ της Εξουσίας», παίζουν με το μέλλον της χώρας και το πόνο και τις θυσίες του Ελληνικού Λαού.
Λοιπόν για να τελειώνουμε με το άνοστο αυτό παιχνίδι, όσοι γνωρίζουν και κάνουν σοβαρή ανάλυση του κλίματος διεθνώς και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κατανοούν ότι δεν είναι όλα μαύρα.
Παρά τις Κασσάνδρες της καταστροφής, το χάραμα έστω και αχνό αρχίζει να φαίνεται.
Αυτό λέει με το δικό του, ψυχρά ειλικρινή τρόπο και ο Αντώνης Σαμαράς.
Εύκολο δεν είναι, αλλά ας μην το κάψουμε και μόνοι μας.
Τόμας Τζέφερσον
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου