Βέτο: η επόμενη ημέρα

του Αδώνιδος Γεωργιάδη
βουλευτή Β’ Αθηνών του ΛΑ.Ο.Σ.

Η Σύνοδος του Βουκουρεστίου αποτελεί πια παρελθόν, όμως πέραν της θριαμβολογίας που ακολούθησε την άσκηση του βέτο, τώρα βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση αυτού του προβλήματος. Όσοι διαβάζετε τακτικά την «Ελληνική Αγωγή» σίγουρα θα θυμάστε το άρθρο μου στο προηγούμενο μόλις τεύχος, όπου εξηγούσα γιατί το βέτο ήταν μονόδρομος και το γιατί δεν πρέπει να το φοβόμαστε καθόλου. Αυτά τα έγραψα διότι, οι διάφοροι κήρυκες της «ρεάλ πολιτίκ» διαβεβαίωναν τον κόσμο για το πόσο δύσκολη θα είναι η θέση της Ελλάδος, αν βάλουμε βέτο και ότι θα απομονωθούμε κ.λπ. Και τότε προφητικά έγραφα, ότι όλα αυτά είναι ανοησίες διότι πολύ απλά όλες οι χώρες κατά καιρούς χρησιμοποιούν το βέτο, άρα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Σήμερα όλοι ξέρετε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Η Ελλάς ήσκησε τα νόμιμα δικαιώματά της και όχι μόνον δεν απομονώθηκε, αλλά βρήκε και αρκετές χώρες συμπαραστάτες της. Τώρα όμως βρισκόμαστε στο ακριβώς αντίστροφο σημείο. Όλοι εκείνοι που έως χθες επιχειρηματολογούσαν για την δήθεν διεθνή μας απομόνωση, θριαμβολογούν, «δοξάζουν» τον Πρωθυπουργό (στο οποίο αξίζουν συγχαρητήρια βέβαια διότι τουλάχιστον έπραξε το αυτονόητο) και ξεχνούν ότι μία νίκη έχει αξία μόνον εάν αξιοποιήσεις την ευκαιρία που σου δίνει για να κερδίσεις οριστικά τον αντίπαλο. Αντιθέτως η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων όπου διάφοροι στρατηγοί πέτυχαν μεν νίκες, αλλά η μετέπειτα στάση τους, τους οδήγησε στο να τα χάσουν όλα.

Ας κάνουμε λοιπόν αρχικά μία εκτίμηση καταστάσεως του τι συνέβη και σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόμαστε σήμερα ώστε να καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και μπρος.

Η μεγάλη έκπληξη λοιπόν στο Βουκουρέστι, θετική για εμάς, πολύ αρνητική για τους Αμερικανούς δεν ήταν το ότι ο κ. Πρωθυπουργός μας ήσκησε το βέτο, αυτό ήταν απολύτως αναμενόμενο, το μεγάλο γεγονός ήταν οι πολλές και σημαντικές χώρες που μας υποστήριξαν, βγάζοντάς μας από την όποια απομόνωση θα ήθελαν οι ΗΠΑ να βρεθούμε και άρα δίνοντάς μας την ευκαιρία να επιτύχουμε για πρώτη φορά μετά από καιρό μία πραγματική διπλωματική επιτυχία. Η ξεκάθαρη στάση του Προέδρου της Γαλλίας κ. Νικολά Σαρκοζί άλλαξε πλήρως τα δεδομένα και δημιούργησε για πρώτη φορά εδώ και χρόνια ένα πλεονέκτημα που αν το αξιοποιήσουμε, τότε θα βγούμε πραγματικά κερδισμένοι.

Φυσικά το μεγάλο γεγονός της Συνόδου δεν ήταν η ελληνική στάσι για τα Σκόπια, αλλά η πανωλεθρία που υπέστησαν οι ΗΠΑ σε σχέση με την πρόσκληση για ένταξι της Ουκρανίας και της Γεωργίας, όπου στην κυριολεξία οι ΗΠΑ βρέθηκαν τελείως μόνες τους με μόνες συμμάχους αυτές τις γελοίες χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ τις οποίες ούτως ή άλλως ουδείς υπολογίζει. Η διπλωματική αυτή απομόνωση των ΗΠΑ ασφαλώς διευκόλυνε τους ελληνικούς χειρισμούς, μια και δεν ήμασταν οι μόνοι ενάντιοι στις ΗΠΑ, αλλά κάποιοι απ’ όσους εναντιώθηκαν.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα που ξαφνικά αποκτήσαμε και λόγω της συγκυρίας, όπου οι Ευρωπαϊκές χώρες ήθελαν να αντιταχθούν γενικά στις ΗΠΑ, θα το αξιοποιούσαμε στο έπακρο πιέζοντας πραγματικά τα Σκόπια προς μία αληθινή λύση του προβλήματος. Δυστυχώς οι πρώτες ενδείξεις που έχουμε μετά το βέτο είναι καθόλου ενθαρρυντικές. Η ελληνικής διπλωματία λες και δεν έχει ακόμη πιστέψει ότι πράγματι είπαμε όχι, από την επομένη κιόλας στιγμή διακηρύσσει σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους ότι επιθυμεί μία κοινά αποδεκτή λύση, στην βάση της σύνθετης ονομασίας κ.λπ. Πρόκειται περί κολοσσιαίου σφάλματος που αν δεν διορθωθεί σύντομα θα χάσουμε και όσα κερδίσαμε.

Κατ’αρχάς το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι το ποιο είναι πραγματικά το πρόβλημα. Είναι το πρόβλημα μήπως το εάν θα λέγονται τα Σκόπια «Άνω» ή «Νέα» Μακεδονία; Δηλ, αν λέγονται «Άνω» κερδίσαμε, ενώ αν λέγονται «Νέα» χάσαμε; Φυσικά και όχι! Το όνομα, αυτό καθ’αυτό, μικρή σημασία θα είχε εάν δεν αποτελούσε το όχημα μίας προπαγάνδας. Μίας προσπάθειας δηλ να αμφισβητηθούν ακόμη και τα σύνορα του ελληνικού κράτους και όχι μόνον.

Σε αυτό το σημείο τα γνωστά «παπαγαλάκια» του συμβιβασμού, λένε: «μά μπορούν να απειλήσουν ποτέ τα Σκόπια, που είναι ένα μικρό κράτος, την Ελλάδα που είναι συγκριτικά πανίσχυρη;» Απάντησις: Απερίφραστα, μπορούν!

Π.χ. Τα Σκόπια έχουν ήδη συνάψει στρατιωτική συμμαχία με την Τουρκία. Άρα σε ένα ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού πολέμου, απευκταίο ως ενδεχόμενο, αλλά όχι απίθανο, κάλλιστα θα μπορούσαν οι Τούρκοι να αξιοποιήσουν το έδαφος των Σκοπίων ώστε να προσβάλουν την Ελλάδα και από τον Βορρά. Αυτό είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί να παραβλέπει το ελληνικό Κράτος και που φυσικά δημιουργεί μείζον πρόβλημα ασφαλείας στην χώρα μας. Μέχρι σήμερα όλες οι ένοπλες δυνάμεις μας ήταν προσανατολισμένες προς Ανατολάς, στον Βορρά δεν υπήρχε λόγος να έχουμε στρατεύματα, αφού η Γιουγκοσλαυία ήταν εν δυνάμει σύμμαχος. Τώρα ένα εχθρικό Σκοπιανό κράτος, του οποίου ο ιδρυτικός μύθος είναι στηριγμένος στο μίσος κατά της Ελλάδος αλλάζει παντελώς τα δεδομένα. Είναι όμως μόνον αυτή η απειλή, δηλ καθαρά στρατιωτική;

Δυστυχώς η άμεσα στρατιωτική απειλή είναι μηδαμινή μπροστά στο μείζον πρόβλημα που σχεδιάζουν να μας δημιουργήσουν τα Σκόπια και που αν δεν προσέξουμε θα το βρούμε μπροστά μας. Στην σύγχρονη εποχή τα σύνορα δεν αλλάζουν με ξαφνικές στρατιωτικές επεμβάσεις όπως στο παρελθόν, σήμερα το όχημα για την εξασθένηση των Κρατών είναι οι «μειονότητες». Το παράδειγμα του Κοσόβου, είναι χαρακτηριστικό αλλά όχι δυστυχώς το μοναδικό.

Οι ΗΠΑ έχουν προφανώς αποφασίσει να προχωρήσουν σε μία σταδιακή, αλλά σταθερή προσπάθεια διασπάσεως των παλαιών κρατών σε μικρότερα και άρα περισσότερο ελεγχόμενα Κράτη. Δεν πιστεύω να υπάρχει έστω και ένας από εσάς που να νομίζει ότι ο πραγματικός λόγος της επεμβάσεως των ΗΠΑ στην Σερβία ήταν η λύπη τους για τους Αλβανούς που κακοπερνούσαν; Οι ΗΠΑ έχουν αποδείξει ότι μπροστά στο συμφέρον τους δεν υπολογίζουν απολύτως τίποτε. Την ίδια στιγμή που εξεστράτευαν κατά του Ιράκ για να διώξουν τον «κακό» δικτάτορα Σαντάμ, την ίδια στιγμή υποστήριζαν τον «καλό» δικτάτορα Μουσάραφ.

Το νέο στρατηγικό δόγμα των ΗΠΑ είναι πολλά, μικρά, αδύναμα και ασήμαντα κράτη. Οι ίδιες οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μεγάλη παρακμή. Η οικονομία τους βρίσκεται στο χειρότερο σημείο που ήταν ποτέ. Το εξωτερικό τους χρέος ξεπερνά σήμερα το χρέος όλων των υπολοίπων κρατών της Γης μαζί. Χρωστάνε τρισεκατομμύρια δολάρια στους Άραβες και ακόμη περισσότερα στους Κινέζους και τους Ιάπωνες. Η αίσθηση αυτής τους της αδυναμίας αντί να τους κάνει να βρουν τρόπο να δυναμώσουν και να επανέλθουν στην οδό της προόδου, όπως συνέβη και με πολλές άλλες Αυτοκρατορίες του παρελθόντος, τις οδηγεί στο να προσπαθούν να κάνουν τους υπολοίπους πιο αδύναμους.

Το αστείο της υποθέσεως είναι ότι όσο περισσότερο προσπαθούν δια αυτού του λανθασμένου τρόπου να ξεφύγουν από την παρακμή, τόσο περισσότερο πέφτουν βαθύτερα σε αυτήν. Το παράδειγμα του Ιράκ είναι χαρακτηριστικό. Όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, με σκοπό πρώτον να σταθεροποιήσουν ένα φιλικό προς αυτούς καθεστώς εκεί ώστε να απομονώσουν το Ιράν και να ασφαλίσουν την Σαουδική Αραβία, αλλά και να καρπωθούν τα οικονομικά οφέλη του Ιρακινού πετρελαίου, το κάθε βαρέλι επωλείτο στην διεθνή αγορά από 20-25$. Λόγω όμως της εισβολής και του χάους που έως και σήμερα επικρατεί εκεί, το πετρέλαιο ξεπερνά σήμερα τα 100$. Όμως ως αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας ανόδου του πετρελαίου η Ρωσία, ένα κράτος που τότε είχε φθάσει σχεδόν στα όρια της άνευ όρων υποταγής στην Δύση, κέρδισε και εξακολουθεί να κερδίζει απίστευτα χρήματα. Τα τελευταία αυτά έξι χρόνια της Αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ. Η Ρωσία ξεπλήρωσε όλο το εξωτερικό της χρέος, δημιούργησε τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα που είχε ποτέ και ταυτόχρονα εκσυγχρόνισε την πολεμική της μηχανή, σε σημείο που να απειλεί πλέον σοβαρά την στρατιωτική υπεροπλία των ΗΠΑ. Όσο για το Ιράν; Αντί να απομονωθεί, έγινε απαραίτητος «παίχτης» στην περιοχή λόγω Σιϊτών και βεβαίως αψήφισε παντελώς όλες τις Αμερικανικές απειλές, αφού γνωρίζει πια ότι οι ΗΠΑ και στρατιωτικά δεν είναι ανίκητες, αφού έξι χρόνια τώρα δεν μπορούν να κερδίσουν ούτε στο Ιράκ, ούτε στο Αφγανιστάν.

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να προκαλέσουν αναταραχή, αφού δεν έχουν πλέον να χάσουν τίποτε και αν συνεχίσουν έτσι σε λίγο θα χρεοκοπήσουν. Μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί η εμμονή τους να αναγνωρίσουν το ανεξάρτητο Κόσσοβο, παρά τις αντίθετες αποφάσεις του ΟΗΕ και φυσικά η απίστευτη και προκλητική υποστήριξή τους στα Σκόπια. Τα Σκόπια ποτέ από μόνα τους δεν θα μπορούσαν να είναι αδιάλλακτα. Παραμένουν αδιάλλακτα διότι αυτό τους λένε οι Αμερικανοί να κάνουν. Και επιστρέφουμε στο πρόβλημα.

Το όνομα που θα έχουν τα Σκόπια μικρή σημασία θα έχη, εάν προηγουμένως δεν έχουμε διασφαλίσει ότι το κράτος αυτό σκοπεύει να υπάρξη όντας φίλος και όχι εχθρός της Ελλάδος. Ήδη μετά το Βουκουρέστι αποκαλύφθηκε από την εφημερίδα Ε.Τ., ότι η Σκοπιανή Κυβέρνηση χρηματοδοτεί μία οργάνωση της οποίας ο σκοπός είναι να ξεκινήσει προσφυγές στα Διεθνή Δικαστήρια διεκδικώντας τις περιουσίες και τα δικαιώματα των «Μακεδόνων» του Αιγαίου. Μάλιστα σας υπενθυμίζω ότι ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ στην κρισιμότερη φάση των διαπραγματεύσεων απείλησε ευθέως την Ελλάδα, λέγοντας ότι: «στην Ελλάδα έχετε μία μεγάλη Τουρκική, μία μεγάλη Αλβανική και μία μικρότερη «Μακεδονική» μειονότητα». Δηλ προσέξτε διότι έρχεται η σειρά σας…

Αυτή καθ’αυτή η δήλωση του Μιλόσοσκυ δεν θα είχε καμμία τεράστια αξία, εάν ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ντάνιελ Φριντ δεν έσπευδε να διευκρινίσει ότι «βεβαίως και υπάρχει μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα!». Υπενθυμίζω ότι όταν οι ΗΠΑ είχαν αναγνωρίσει αμέσως μετά την επανεκλογή Μπους τα Σκόπια ως «Μακεδονία», τότε σε απάντηση που έστειλαν στο διάβημα που είχε κάνει η ελληνική Κυβέρνηση, τόνιζαν ότι οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν Μακεδονική εθνότητα, αλλά ότι προχώρησαν σε αυτή την αναγνώριση μόνον και μόνον από ενδιαφέρον να σώσουν αυτό το κράτος από την διάλυση… Μάλλον να διαλύσουν άλλο κράτος, δηλ εμάς θέλουν!

Τι άλλαξε και τώρα αναγνωρίζουν Μακεδονικό έθνος και γλώσσα; Βεβαίως οι δηλώσεις Φρίντ διαψεύσθηκαν μετά και είπαν οι Αμερικανοί ότι έγινε παρανόηση, όμως σας υπενθυμίζω ότι έναν μόλις μήνα πρωτού αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» οι ΗΠΑ διαβεβαίωναν δια του τότε ΥΠΕΞ τους ότι ουδέποτε πρόκειται να αναγνωρίζουν άλλο όνομα από αυτό που έχουν τα Σκόπια στον ΟΗΕ και αμέσως μετά έκαναν αυτό που διαβεβαίωναν ότι δεν θα κάνουν. Οι διαψεύσεις τους δηλ. ασήμαντη αξία έχουν.

Το σενάριο είναι νομίζω ξεκάθαρο. Αλβανική μειονότητα (βλ. συνέδριο στο Πάντειο για τους Τσάμηδες), Τουρκική μειονότητα (βλ. δήλωση Ερντογάν για εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους στην Ελλάδα) και «Μακεδονική» μειονότητα (βλ. Ντάνιελ Φριντ). Σε δεδομένη στιγμή ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων, καταδίκη της Ελλάδος για κακή συμπεριφορά στις μειονότητες (βλ .έκθεση του Στεϊτ Ντιπάρτμεντ) κλπ.

Όλα αυτά δεν είναι φαντασίες, είναι ενώπιόν μας έρχονται. Είναι σαν να ακούω μπροστά μου να λέμε σε μερικά χρόνια, όπως λέμε τώρα για το «Μακεδονικό», μά εμείς φταίμε που επί τόσα χρόνια δεν κάναμε τίποτε. Εάν ηττηθούμε από τα απείρως πιο αδύναμα σε όλα τα επίπεδα από εμάς Σκόπια, τι είναι αυτό που θα συγκρατήσει τους Τούρκους ή τους Αλβανούς αύριο; Γι’αυτό ακριβώς είναι εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη να κλείσουμε το λεγόμενο «Μακεδονικό» κατά τρόπο οριστικό και αμετάκλητο που δεν θα αφήνει καμμία αμφιβολία για το ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε το εύκολο θύμα.

Αυτό που πρέπει να έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας και που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ είναι ότι η Ελλάς μπορεί να ζήση χωρίς τα Σκόπια, τα Σκόπια δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την Ελλάδα. Οι λόγοι είναι καθαρά γεωπολιτικοί. Η μόνη διέξοδος των Σκοπίων προς τον έξω κόσμο είναι η Ελλάς, η Θεσσαλονίκη. Κατά τα άλλα τα Σκόπια είναι ένα περίκλειστο κράτος, όπου από την μια πλευρά συνορεύει με την Αλβανία, η οποία και θέλει να καταπιεί το μισό και από την άλλη με την Βουλγαρία η οποία θέλει να καταπιεί το άλλο μισό. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι «απειλές» των Σκοπίων ότι θα καταγγείλουν δήθεν την ενδιάμεση συμφωνία, επειδή εμείς ασκήσαμε βέτο στο Βουκουρέστι είναι γελοίες. Η ενδιάμεση συμφωνία υπεγράφη κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων την ΗΠΑ στην τότε Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου με σκοπό την άρση του Εμπάργκο. Εάν δεν είχε υπογραφεί τότε, τώρα τα Σκόπια θα είχαν ήδη διαλυθεί. Εάν λοιπόν τα Σκόπια καταγγείλουν την Ενδιάμεση Συμφωνία, τότε η Ελλάς θα είναι υποχρεωμένη να επιστρέψη στο statuw quo ante στο εμπάργκο και αυτό είναι το μόνο που δεν αντέχουν τα Σκόπια. Την άλλη η οικονομία τους θα έχει διαλυθεί και οι Αλβανοί θα ζητούν ανεξαρτησία. Το ίδιο γελοίες είναι και οι απειλές ότι θα πάνε στα Ηνωμένα Έθνη και θα ζητήσουν την αναγνώρισή τους ως «Μακεδονία» επειδή 120 χώρες τους έχουν αναγνωρίσει έτσι. Μά πρώτον ουδαμού δεν συνάγεται ότι αυτές οι 120 χώρες που σε διμερές επίπεδο έχουν αναγνωρίσει έτσι τα Σκόπια, ότι θα έπρατταν και το ίδιο στον ΟΗΕ. Άλλο πράγμα οι διμερείς σχέσεις και άλλο η ψήφος σε έναν διεθνη οργανισμό. Εκεί η Ελλάς πολλές χώρες θα μπορούσε να μεταπείση. Αλλά. Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι όλες οι χώρες θα ψήφιζαν υπέρ των Σκοπίων, μα και μόνον το Γαλλικό βέτο που δια στόματος Νικολά Σαρκοζί έχουμε εξασφαλίσει, είναι αρκετό για να μην προχωρήσει ο ΟΗΕ σε καμμία τέτοια αναγνώριση.

Όλα αυτά που λέγονται εντάσσονται σε ένα πλαίσιο ψυχολογικών επιχειρήσεων, από πλευράς ΗΠΑ με σκοπό να «κλείσουν» γρήγορα το θέμα. Και ωραία οι ΗΠΑ βιάζονται να βρεθεί λύση διότι θέλουν να προχωρήσουν στα Βαλκανικά τους σχέδια και να προλάβουν την Ρωσία. Τα Σκόπια βιάζονται να κλείσουν συμφωνία, διότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν με διάλυση. Εμείς όμως γιατί βιαζόμαστε;

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξη ότι στην έναρξη αυτού του προβλήματος, όταν δηλ. διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, τότε θα έπρεπε να βιαστούμε να βρούμε λύση. Θα έπρεπε να βιαστούμε για να προλάβουμε την σε διμερές επίπεδο αναγνώριση των Σκοπίων, ως Μακεδονία από διάφορα Κράτη. Όμως, κακώς βέβαια αλλά αυτό το έχουμε ήδη υποστεί. Τι 120, τι 123, τι 130 χώρες; Το ίδιο πρακτικά είναι. Άρα εμείς δεν βιαζόμαστε πια να βρούμε «λύση». Εμείς ενδιαφερόμαστε πια μόνον για μία λύση, όπως ακριβώς την θέλουμε και μας εξυπηρετεί. Εάν βρεθεί έχει καλώς, εάν όχι τότε ας μείνουν τα Σκόπια έξω ες αεί, απ’όλους τους Οργανισμούς στους οποίους εμείς έχουμε βέτο, ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ. Μά θα πουν κάποιοι τότε θα διαλυθούν! Ε, και λοιπόν; Ας διαλυθούν!

Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους που επαναλαμβάνονται συνεχώς είναι ότι εξ’ ορισμού συμφέρει την Ελλάδα η ύπαρξις των Σκοπίων. Αυτό είναι κάτι που το λένε όλοι, οπότε για να το λένε έτσι πρέπει να είναι. Λάθος! Η ύπαρξις των Σκοπίων συμφέρει την Ελλάδα στην περίπτωσι που τα Σκόπια είναι ένα απόλυτα φιλικό, έως και ελεγχόμενο από την Ελλάδα κράτος. Αντίθετα η ύπαρξις στα Βόρεια σύνορά μας ενός κράτους, που μας μισεί, που ασκεί επεκτατική (και όχι αλυτρωτική) προπαγάνδα εναντίον μας, που συμμαχεί με τους Τούρκους, δηλ τους πιο μεγάλους γεωπολιτικούς μας αντιπάλους στην περιοχή κλπ. Όχι μόνον δεν μας εξυπηρετεί, αλλά μας βλάπτει κιόλας.

Η Ελλάς δεν έχει κανέναν μα κανέναν λόγο να βιαστεί στην παρούσα φάση να κλείσει οποιαδήποτε συμφωνία. Ο χρόνος πλέον κυλά υπέρ μας. Οι Αμερικανοί το ξέρουν γι’αυτό πιέζουν όσο μπορούν περισσότερο. Ακόμη και εάν θα θέλαμε για λόγους καλών σχέσεων με τις ΗΠΑ να κλείσουμε μία έστω μέτρια συμφωνία με τα Σκόπια, γιατί να το κάνουμε τώρα όπου στην εξουσία βρίσκεται η πιο εχθρική για την Ελλάδα και η πιο φιλική για τα Σκόπια Αμερικανική Κυβέρνησι; Σε 8 μήνες ο κ. Μπους, η κ. Ράϊς, ο κ. Φριντ θα είναι παρελθόν. Στο ενδιάμεσο έχουμε το χρόνο αξιοποιώντας την πολυάριθμη και ισχυρή ελληνοαμερικανική κοινότητα, να δεσμεύσουμε τους υποψηφίους Προέδρους σε περισσότερο φιλικές προς την Ελλάδα θέσεις. Αλλά και αν δεν το καταφέρουμε, που το μπορούμε, αλλά έστω ότι αποτυγχάνουμε σε αυτό, η επόμενη Κυβέρνηση των ΗΠΑ χειρότερη για εμάς από αυτήν δεν μπορεί να είναι. Άρα και στο πιο βραχυπρόθεσμο επίπεδο δεν πρέπει να βιαστούμε να κλείσουμε καμμία συμφωνία έως ότου τουλάχιστον αλλάξει η Αμερικανική Κυβέρνηση και δούμε τις διαθέσεις της επομένης. Εν τω μεταξύ έχουμε την ευκαιρία τον Σεπτέμβριο να ασκήσουμε βέτο και στην ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ σκορπώντας πανικό στους αντιπάλους μας και φέρνοντάς τους προ αδιεξόδου.

Η αδιαλλαξία τους μας δίνει την χρυσή ευκαιρία να πούμε: «εμείς προσφέραμε μία κοινά αποδεκτή λύση στην βάση της σύνθετης ονομασίας διότι θέλαμε να δείξουμε την καλή μας διάθεση, τα Σκόπια όμως την απέρριψαν οπότε δηλώνουμε ότι από εδώ και μπρος οι διαπραγματεύσεις ξεκινούν από μηδενική βάσι!». Έτσι φεύγουμε από την σύνθετη ονομασία που θα είναι καταστροφική, πιέζουμε τους Προεδρικούς υποψηφίους στις ΗΠΑ ασκούμε βέτο στην ένταξή τους στην ΕΕ και περιμένουμε ή να διαλυθούν ή να υποχωρήσουν.

Η σύνθετη ονομασία είναι καταστροφική διότι αντί να λύνει το πρόβλημα, που είναι η προπαγάνδα τους περί της Μακεδονίας του Αιγαίου, θα το γιγαντώσει και θα το βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας. Είτε λέγονται Άνω, είτε Βόρεια, είτε Νέα Μακεδονία, αυτοί πλέον Μακεδόνες θα λέγονται. Η γλώσσα τους, όπως ήδη αποκάλυψε ο Ντάνιελ Φριντ Μακεδονική θα λέγεται και οι διεκδικήσεις τους για την Μακεδονία του Αιγαίου και την «απελευθέρωση» όλης Μακεδονίας θα είναι συνεχώς μπροστά μας. Όσοι ισχυρίζονται ότι με μία σύνθετη ονομασία θα «λυθή» το πρόβλημα πλανώνται πλάνην οικτράν. Τότε θα υπάρχη πραγματικό πρόβλημα διότι τότε ο «Μακεδονισμός» τους θα έχη νομιμοποιηθεί από την Ελλάδα, την μόνη χώρα που μπορεί να τους κάνη πραγματικά Μακεδόνες.

Οι πρώτες δηλώσεις τόσο του κ. Πρωθυπουργού όσο και της κας Μπακογιάννη δυστυχώς κινούνται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση και καθήκον όλων μας είναι, ανεξαρτήτως του ποιο κόμμα υποστηρίζουμε, να πιέσουμε όσο μπορούμε περισσότερο ώστε να εμποδίσουμε κάθε τέτοια λύσι, η οποία αν «επιτευχθεί» θα δημιουργήση ανυπέρβλητα προβλήματα στην πατρίδα μας.

ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Απριλίου 2008 του περιοδικού
«Ελληνική Αγωγή».